Aldatýlarýn hükümsüzlüðünde olsa keþke bayram sevinçleri. Uzak kederden ve izafi bir yanýlsama olsa keþke bayram sabahlarýnýn ýssýzlýðý.

Yanýk tenlerin yalýtýldýðý, uzaklarýn yakýn kýlýndýðý sadece sevgiden mütevellit olsa keþke o bayram sergisi bagajda yüklü sayýsýz bavul eþliðinde kaçmak adýna eþten dosttan. Ne gam…

Tatil beldelerinin o hengâmesinde devinen insan suretleri mi yoksa tenhalaþmýþ büyük þehir sokaklarýnýn mezar bekçileri mi ellerinde bir avuç toprak yüzlerde yaþ yüreklerde üzünç.

Giden gittiði ile kalýyor. Kalan zaten muzdarip kader çalarken ayný þarkýyý:’’Dönülmez akþamýn ufkundayýz.’’

Ne gelen var ne giden, demek afakî olsa gerek. Fazla söze ne hacet, dostlar…

Kanatýlmýþlýðý o yalnýz ve kayýp gölgelerin.

Devri ya da hükmü mü geçen zamanýn umudun saklý kýlýndýðý yarýnlar mý bayram coþkusunun tavan yaptýðý.

Sabahýn kör vakti baþlar bayram telaþý. Günler evvelinden ne düþtüyse paya bir hengâmedir sürüp gider mutfak ve salon arasý. Þekerler saklý dolap diplerinde ve mutfaktan gelen o hoþ kokular.

Kýymete biner yeni esvaplar daha bir coþkuyla sarýlýp uyumak erkenden bayram öncesi uyanmak adýna ev halký ayaklanmadan.

Ýnziva halleri kimi hanelerde. Hele ki nüfusu azsa ev halkýnýn hele ki uðurlanmýþsa ebediyete çoðu dualar eþliðinde.

Bayram sabahlarý, bayram sofralarý,  bayram ziyaretleri ta ki uðurlayana kadar son misafiri baþ tacý kýlýnmýþken. Baþ tacý kýlmýþken elleri öpülesi aile büyükleri. Su küçüðün söz büyüðün ne de olsa. Ne de olsa avuçlarda þekerler yapýþ yapýþ belki de cepler. Islanýrken yaðmur öncesi.

Harçlýklar koparabildiðiniz kadar hatta daha da fazlasý: Üç beþ mendil ceplerde o gizil tanýklýðýnda paya düþen ne ise…

Elimde devasa bir toz bezi ve seðirtirken önden arkaya. Saçlarým darmadaðýnýk ve nemli gözbebeklerim tozunu alýrken o sararmýþ resimlerin. Yüzünü unuttuklarým ya da tarafýnca unutulduklarým bir de unutamadýklarým. Her gözümü kapadýðýmda ýþýklarýn arasýndan göz kýrpan ne çok hayalet belki baðrý yaralý belki de erkenden göç etmiþ.

Oysa vakit ne de erkendi. Ya þimdi… Ya yarýn…

Yarýnlar mý kýymete binen yoksa kavuþma ihtimalinin bulunmadýðý dünlerde kalan mý…

Gülmek belki de en güzeli saklý o hicraný es geçip. Yok bilmek hüznü ve yok etmek tüm özlemi sahip olunasý güzelliklere kavuþma ihtimalinin payidar olduðu gerçeðinin saklý olma kaydýyla. Ne de olsa haiz olduklarýmýzda tortulanmamakta mý mutluluk kayýp gitmiþ onca yýldýza raðmen. Takibinde olmak belki de detaylarý yok sayýp.

Ya siz en çok neyi özlediniz?

Özlüyor musunuz gerçekten o zaman neden yoksunuz? Gözlerinizdeki o utangaç parýltýyý nasýl görmezden gelirim? Mademki siz görmekten geliyorsunuz ulvi coþkusunu bayramýn nedir bu tedirginlik?

En çok neyi mi özledim? Ne fark eder ki bu saatten sonra.

Gitmem gereken kabristan ziyaretleri göreceðim insanlardan çok fazla ne de olsa. Mütereddit ruhumun verdiði hangi kaybý yok sayabilirim ki? Ya yaþayýp da kayýplara karýþanlara ne demeli…

Hangisi daha kötü olabilir, diye sorgulamýyorum artýk. Gelmeyecek olanlar mý gidip de bir avuç toprak olanlar mý?

Herkese mutlu bayramlar dilerim sevgili dostlarým.