Gönül aşk’a düşerse
çare kimdedir
Gönüle meyil vermek nedendir
Bahtım kara diye
sızlanmak niyedir
Gönül aşka düştü çare
aşk’tadır
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Bir gül ver bana gönül
bağından
Bir öpücük ver bal ile
bezenmiş dudağından
İzin ver gezeyim gönül
bağından
İzin vermez isen
gezerim çöller ile hasret dağından
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Ararda benim gibi seven
bulamazsın
Sevmez isen aşk ile
gülen olmazsın
Bir ömür boyu
yalnızlıkla dost olamazsın
Üzülürüm sana candan
sevilen yar bulamazsın
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Ne çekerse gönül çeker
dilinden
Uzat bana aşkı gönül
elinden
Sev beni bırakama
gurbet elinden
Yaralama gönlümü sen
derinden
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Seven gönlü ret etmek
güzele yaraşmaz
Sevene hasret kapısı
aralanmaz
Aşksız bu hayatın
tadına varılmaz
Aşk ile olan gönül paslanmaz
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Kul Mehmet’im yar
gönlüme ayrılık oku saplama
Yollarımızı ayırıp beni
dermansız dert ile ağlatma
Seviyorum seni sende
sev beni gönlümü dağlama
Üç günlük dünyada beni
yarı yolda sen bırakma
Gönüle meyil vermek
aşkın kendisindedir
Mehmet Aluç (Kul
Mehmet)