Gölge misali sessiz, sokaklarda yürüyen,

Günah yüklü heybeyi peşi sıra sürüyen,

Kirletilmiş dünyada, değerini yitirmiş,

Köksüz bir çınarım, içten içe çürüyen.

 

Çarkı bozulmuş zaman, gâh ileri, gâh geri,

Yaz aylarında bile, hüküm sürer zemheri.

Masumlar süklüm püklüm, zalimlerse pervasız,

Körükleyip durmakta, ateşten bir çemberi!

 

İlim hikmet önceden,  iki güzel kanattı,

Onları yaralayıp, hangi eller kanattı?

Şeytanlaşmış nefsine, uyup da gafilane,

Medeniyet surumu, yıkan taşı kim attı?

 

Kuşlar bile uçmuyor, gönülleri kırılmış,

Konmaz olmuş dallara, sanki bize darılmış.

Yapraklarım dökülmüş, savrulmuş gazel gibi,

Zehirli sarmaşıklar, tüm gövdeme sarılmış.

 

Sinemde bin bir ukde, sorup durmakta seni,

Bir kurt gibi kemirip, oyup durmakta beni!

Ne kadar bela varsa, parmakları tetikte,

Namlunun hedefine, koyup vurmakta beni!

 

Ey vicdan neredesin, nereye hicret ettin?

Hangi çıkmaz yollarda, varlığını kaybettin?

Görmez misin sadece, çamurdan bir bedeniz?

Sense bizi biz yapan, yüce insaniyettin.

( Yitik Vicdana Sesleniş başlıklı yazı halisi tarafından 23.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu