Aykýrýlýðýnda tüm ithamlarýn mademki cellât bellemiþ kendini beriki deðer mi deðmez mi bir düþün.

Kural tanýmaz dünyalarýnýn merceðinde takýlý kalmýþ iken düþlerim, tül perdeler uçuþurken gündüz bellediðim tüm düþler çok farklý gecenin saklý kirinden.

Biraz kýrýk biraz da telaþlý imgeler seðirtirken bir yürekten diðerine kopup geldiðim dünler iken mesken eylediðim hiç mi hiç oralý deðilim sevgi kelebekleri uçuþurken bir omuzdan diðerine.

Fýsýltýlarý duymazdan gelsem de içimdeki çýðýrtkan Çingene o detone seslere nazire edercesine dökülüyor yaprak yaprak hele ki saf bildiðim þu sayfanýn kýyýsýna döþediðim notlar ile bir bir ele geçirdim içimdeki saklý nimeti.

Yok saydýðým pespaye ve yoz dürtüler mademki insan nefsinin tek eðlencesi koyuveriyorum ardý ardýna hele ki kýyýlan heceler mihrabý iken yüreðimin.

Günden geceye attýðým en büyük adým belki de aynada yansýyan ve ölülerin arkasýndan yas tutuyorum bilsem de deðmeyeceðini. Daha asil kýlýyor insanlýk kýydýkça ve raðbet etmezken sevi diline.

Mecbur kýlýndýðým ya da muaf tutulduðum hele ki kaçak göçek yaþarken aþklar belki de tek maruzatým sevmeye olan düþkünlüðüm.

Kýrýk hecelerim var kýrýk dünlerim ve kýrýlgan bir yürek nezdinde yoðrulmuþ iken acýlarýn sus pus meftun kýlýnasý gölgeler.

Bir derken iki derken çoðalan, çoðaltan þarký isimleri, týnýsý deðiþken ve kâfir güfteler tanýmsýz ve asýlsýz.

Asýlsýzým belki de sicim sicim.

Yoklamada gözükmüyorum bile.

Saðdýk ve yoldaþ olmuþ tüm imgeler bir bir seslenirken ve bir bir solarken yediveren güllerim kurutuyorum ve saðaltýyorum hibeli üzünçleri.

Masumiyetin cezp edici düþkünlüðü kadar sonsuz taptýðým yegâne varlýk. Sýðdýramazken yere göðe sýðýntý varlýðýmý asla reddetmedi.

Ne bir yanlýþ ne de tek itham.

Ne yokluk ne isyan.

Önümde uzanan boþ bir sayfanýn girizgâhýndayým dolmayý bekleyen ve her ne kadar doldursam da oluk oluk yaðan bir yaðmur gibi mürekkebi akan eþlik ederken yüreðin ayak sesi.

Ýzdüþümü ne ise sevginin satýrlarla döþüyorum yüreði.

Sonu ne oldu, demiyorum ve sorgulamýyorum da.

Nükseden kalp atýþý döngünün çaldýkça kapýmý ve çalýnmýþ sözlerin, veryansýn eden kaderin hangi bir söylemini kale alýp da el yordamýyla bulurum yönümü. Oysa kaybolmadým henüz. Ya da kayýp bir ruhun yeniden var olduðu o heyula boþluk belki de yoktan var eden Tanrý’nýn bir kez daha yaþama hakký tanýdýðý. Bu hakký bana veren O iken kimseye söz hakký düþmez üstelik.

Sýcaklýðýný duyumsamak bir o kadar mümkün binlerce ýþýk yýlý uzak olsa da duyumsadýðým, duyumsatýlan o bilinmezlik eþlik ederken.

Mümkün olmayan ne varsa her daim seçeneklerde yanýltýcý çoðunluðuyla arz-ý endam etmekte.

Sür git zaman ve aralýksýz devinirken sarkaç. Sürrealist tüm tanýmlamalar belki de en yoran ve en korkutan. Saklý gölgeler oynaþýrken ve çarpýtýlýrken gerçekler ve el ayak çekilince ruha sýzan o huzur bilinmezin gölgesinde ve Tanrý’nýn varlýðý kutsarken evreni ki sahip olduðumuz en kutsal hazine bilip bilmeden yaftalasak da zaman zaman.

Tekilliðim mademki kabul gördü Tanrý’nýn nezdinde baþým gözüm üstüne. Çoðalamazken çoðalttýðým ne varsa. Azalýrken þerbetlenen acýlar…

Sondan baþladým saymaya ve geriye aldýkça eksiliyorum, eksiltiyorum, eksik kýlýnýyorum. Nihai bir sessizlik eksiltili dünyamýn gýyabýnda mükellef kýlýndýðým.

Yoðuruyorum ruhumu aslýnda yoðruluyorum yorgun çýktýðým her savaþta kayýp bir dünyanýn kayýp imgeleriyle baþ baþayým. Var olmamýþ bir varlýðýn keþke’li ve maðlup kýlýndýðý emsalsiz bir yorgunluk.

Sorumlu kýlýndýðým sorunlar ise paye biçilen soruyorum safça: Neden?

Sordukça irdeleniyorum maruz kýlýndýðým o sanrýlar yüzüme tokat gibi çarptýkça.

Uzadýkça gün, kýsaldýkça ömür tahayyül etme yetimi yitirdikçe yeniden tasavvur ediyorum olma ihtimalini baki kýlan bir rüyanýn kaçýncý evresi ise hapsolduðum ve kâbusun esintisi korkularýmý kalýcý kýlarken.

Tamamlanmak mý tamlamak mý yoksun kýlýnmak mý tüm vasýflarým ile bir adým uzaðýndayken hayatýn. Dengelerin yitirildiði bir sanrý da deðil üstelik. Gördüklerime vakýfým görünmezliðin gölgesinde yol verilmiþ iken masumiyete.

Telaffuzu zor olsa da duygularýn döþediðim satýrlarda uyuya kalmýþým besbelli.

Tüketilmiþliðin tükenmez olduðunu sanmayýn. Yokluðumun var kýlýndýðý hiçbir oyunda yoðum. Varlýðýmýn görünmezden gelindiði mecralarýn ise çok uzaðýndayým.

Kundakta büyüttüðüm umutlarým kadar sýra dýþý ne çok imge satýr arasýnda can çekiþen ve baþ edemezken ne çok yýlgý bir o kadar çökük ve dirayetsiz yetilerimin bindirdiði külfet kadar sýrnaþýk…

Karanlýk kadar ürkünç ve koyulturken evreni tüm paranoya beynin kývrýmlarýnda göz süzerken usul usul.

‘’Ýçinden çýkýlmaz bir bilmeceydi. Azalarak artýyor, eksilterek büyüyordum.(Alýntý)

Ve büyütüyordum içimdeki çocuðu alabildiðine ürkek ve naif.

Bir düþ ertesi çýktým yola varamayacaðýmý bile bile…