NÝYAZ
 
Nedir Allah’ým böyle, ümmetin garip hali?
Gaflet içine düþmüþ, çýrpýnan bir ahali.
Ýfrat tefrit arasý, saða sola savrulur,
Ya ayazlarda donar ya çöllerde kavrulur.
Kimi darlýk içinde, kalmýþ lokmaya muhtaç,
Kimi israfta yüzer, baþýnda altýndan taç.
Müstekbir idareler, halkýna karþý yaman,
Kalmak için makamda, batýldan diler aman.
Tevhit dilde sadece, gönüller paramparça,
Kýrýlmýþ bir cam gibi, daðýlmýþ parça parça.
Hani ya þahit ümmet, erdem, ahlak, adalet?
Ýman kalplerde mahpus, hüküm sürer dalalet.
Kur’an okunursa da, manasýna bilen az,
Ritüele dönüþmüþ, ahkâmýna bakýlmaz.
Kandillerde camiler, dolar da taþar bile,
Ýkame edilmekte,  farz yerine nafile.
Nice beldeler var ki, iþgal altýnda inler,
Bazýlarý pek rahat, oturmuþ masal dinler.
Kopkoyu bir karanlýk, geçit vermez geceler,
Mazlumlar gözü yaþlý, þafaklarý heceler.
Sensin mülkün sultaný, Ya Rab hidayet eyle,
Bitsin bu zilletimiz, artýk nihayet eyle.
…
Nedir Allah’ým böyle, hani imanýn nuru?
Kalmamýþ Müslümanda kul olmanýn onuru.
Rezzak sensin der ama Karun’un kapý kulu,
Yarýn endiþesiyle hesap eder bir pulu.
Hükmü Lillah dese de, taðutlara baþvurur,
Gidip zalim önünde el pençe divan durur.
Terk etmiþ yürekleri, Hakka köle cesaret,
Kaplamýþ coðrafyamý, kahredici esaret.
Unutulmuþ akitler, ne misak ne emanet,
Gafletten öte bir hal, bunun adý ihanet.
Kimi sözde âlimler fetva verir harama,
Kýssa anlatýr durur, deva olmaz yarama.
Öyle gruplar var ki, güya cihat etmekte,
Nedense hep güçleri, Müminlere yetmekte.
Bazýlarý pek mahir, pusu, tuzak kurmakta,
Yaptýðýný hak sanýp, karþý safta durmakta.
Öyleleri de var ki, dini kültür sanmakta,
Öykünüp de batýya, onun için yanmakta.
Ye’se düþmüþ yýðýnlar, umutlarý sönmekte,
Ahir zaman bu mudur, iman kora dönmekte.
Sensin Rahman ve Rahim, bize inayet eyle,
Bitsin bu gafletimiz, lütfet hidayet eyle.