Týnýsý ne kadar deðiþken olabilir ki ya da o saklý sükûnet mi her birimizin haiz olmaya çalýþýp da zaman zaman afalladýðý.

Sýnýrsýz ve irdenesi ne varsa ve her kim ise teminatý huzurun ve sevginin, önyargýsýz üstelik.

Huzur… Hayatýn büyüsü olsa gerek ve varlýðýmýzýn teminatý, ruhun aydýnlýðý, gecenin güneþi, sevginin türevi kýsaca ne varsa duyumsamaya doyamadýðýmýz ve soluduðumuz düþler kývançla kavuþmayý arzuladýðýmýz. Kavuþmasak bile hayalini kurduðumuz o ýþýklý yolun bizdeki aksi…

Koþullandýðým ne varsa ve üzerimde baský uygulayan hangi kaide ise düzenin bir getirisi olsa gerek ve yaþattýðým sayýsýz dünya tek ahalisi iken bir baþýma ve o kurmaca dünyanýn konuklarý…

Analitik düþünceyi yeðlemiþimdir kendimi bildim bileli. Önceleri sistemden bihaber sadece pratiði ile ilgiliydim ve uzun bir zaman geçince anladým ki bu sistematik algýlama biçimi aslýnda iþlevsel boyutuymuþ sorguladýðým ve sorgulandýðým dünyanýn üstelik hem þahsýma uyguladýðým ve yine haricimdekilerce üzerimde söz hakkýna haiz olduklarýnýn bir ispatý iken.

Zamanýn ve mekânýn göreceliði belki de beni mutlu kýlan. Ve boyutlarýn süre gelen o izafi yansýmasý anbean kitlendiðim ve bir o kadar da haz aldýðým. Alýn iþte, çocukluktan miras bir yaþam stili.

Kanýksamam gereken ilk ilke idi yalnýz bir çocuk olduðum gerçeði ve zaman içerisinde anladým ki bu yalnýzlýk sadece konulmuþ kaidelerin ilki idi ve ardý da gelecek.

Ne zaman ki mekâný ve aný izafi yordadým gördüm ki hayal gücüm sayesinde tüm zorluklarýn üstesinden gelirim.

Keþfettikçe dünyayý uzaklaþtým kendimden. Ve uzaklaþtýkça benliðimden yalnýzlýk katsayým gittikçe azaldý. Peki mutlu muydum?

Benliðimde yaþattýðým o sosyal birliktelik oldukça keyifliydi önceleri. Anlaþýldýðýma dair þüphelerim yoktu artýk ne de olsa sosyal bir varlýk olmuþtum. Gelin görün ki yalnýz olmadýðým kendimi kandýrmakta ustalaþtýðým en temel unsurdu.

Sosyal birlikteliklerde samimiyet denen mefhuma gönülden inanmýþtým ve kanýksamýþtým da. Ne varsa içimden geçen paylaþmaktý asli vazifem. Yalnýz olmadýðýma dair geliþtirdiðim düþünce sistemi az yorucu deðildi hani her ne kadar farkýndalýk düzeyine eriþememiþ olsam da.

Uzun yaz tatillerinde herkes bir yerlere daðýldýðý için yine iç içeydim görmezden geldiðim yalnýzlýðýmla. Bir þekilde bu güdü alýþkanlýk arz etmiþti gündelik hayatýmda.

Çocuk aklý, deyip geçsem de ilk zamanlarda görüp göreceðim ne çok þey varmýþ.

Önce kanýksadým sonra duraksadým ve derken yadýrgandým. Akabinde eleþtirildim ve… Süreç ilerlerken ve yaþ kemale erdikçe o kalabalýk yalnýzlýklarla tanýþtým: Mutsuz birliktelikler, göstermelik sevinç dalgalanmalarý ve dünyaya küsen nice insan.

Sandým ki onlardan biri deðilim lakin küseli bayaðý olmuþtu dünyaya ben iç sesimle yoðururken benliðimi.

Sus payý idi tanýnan. Yalanlardý herkesin diline pelesenk olmuþ. Þiddetti bazen gözlemlediðim. Ve mutsuzluktu mutlu olduðunu söyleyenlerin içine düþtüðü o tuzak.

Sevmekten korkmadýðým için belki de kanýksadým tek kiþilik dünyamý zira barýþýktým kendimle ve bir o kadar da bunaltýrken iç dünyam dýþ dünyayla da kesiþince bu karmaþa katlanarak büyüdü sessizliðim. Sustum hep sustum çünkü susmaktý asli görevim. Çünkü bana öðretilendi susmak ve kabullenmek ta ki… Ta ki kapýnýn kilidini açana kadar.

Ne zaman ya da ne þekilde o kapý açýldý inanýn ki fakýnda deðilim lakin yazmaya baþladýktan sonra içre açýlan kapýlarýn varlýðýný keþfettim. Açýyordum bir kapýyý ve yeni bir kapýya denk geliyordum.

Andan kopuktum belki de her ne kadar algýlarým açýk olsa da sanýrým hoþluðu idi anýn dikkatimi celp eden ve ne zamanki bir olumsuzluk peyda olsa aný da mekâný da terk etmek tek tesellim idi.

Aný koþullandýran, koþullarý anlamlandýran, anlamsýzlýðý þekillendiren ya da þekilsizliði biçimlendiren belki iç dünyamýzýn koþulsuz huzurunu aramak idi payýma düþen. Pay sahibi olan her kim ise minnet duyduðum ya da menfi anlamda kendimi uzak kýldýðým…

Bu baðlamda hep erteledim hayatý, hep irdeledim benliðimi hele ki yüküm aðýrlaþtýkça kamburumun çýkmasý gereken yerde daha da dik durmayý öðrendim. Çünkü biricik olan bendim ve sayýp sevmem gereken yine ait olduðum o belirsizlik idi farkýna yeni yeni vardýðým.

Sanýrým yazmamdaki asýl gaye hep bu soru-cevap sistemini yürürlüðe sokmam ve iþkillenmeden yaþamak tüm olumsuzluklara raðmen zira sevginin gücü her daim koþmakta imdadýma. Tarafýnca yaratýldýðým ve beni geri çevirmeyen yegâne varlýk. Pekiþen hayat koþullarý, yürüyen bir merdivenin üzerinde biz ters istikamette koþarken söyleyin; neye engel olabilirsiniz alýn yazýnýzda yazýlý deðilse eðer?

Bilgi ve duygu devinimi gerçek anlamda iç içe geçtiðinde ve mantýðýmýz da devreye girdiðinde hayattan keyif almamak için tek bir neden dahi yok her ne kadar muhalif sesleri ve çekinceleri ile yolumuza çýkan sayýsýz zorluk olsa da. Bundaki en temel etken ise içimizde yaþattýðýmýz koþulsuz sevgi ve inanç.

Yalnýzlýðýmý paylaþmak ve kalabalýk kýlmak iç dünyamý baþýma gelen en güzel þey ve doya doya solumak hayatý ve sevgiyi ne de olsa direnci sevginin her þeye muktedir.