Bir yakadan diðerine ulaþma gayreti içerisindedir insanlýk naif bir yürek iken serzeniþte bulunduklarý bir yokluk þarkýsýdýr aþk, mýzrap her vurduðunda gönül teline devingen ruhlardýr yine aþk’ýn tekelinde. Bir nüansta saklý iken onca imge bir var oluþtur erdiðimiz her yeni gün. Bir ceza kadar ayan beyandýr aslýnda kötülük her galip geldiðinde ve sýrdaþ bir imgedir umut. Kekremsi bir tat kalýr geride her tetiklendiðinde o mizaç ve yaftalandýkça umutlar gölgede kalýr her bir izlek hele ki dönüp baktýðýnýzda sýrýtan karanlýk sadece taciz eder masumiyeti ve öldükçe ölür. Hakkaniyet tüm pýrýltýsýný gökyüzünden alýr ve kayan her yýldýz arkada ismini ve cismini býrakýr her ne kadar ardýndan nefret yüklü beyanatlar verilse de.

Serkeþ bir týnýsý vardý aslýnda, o maðrur ve maðdur imgelerin, gümbürtüye giden izleklerindeki saklý sevinç kývýlcýmlarýnýn da.

Böðürtlen tadýndaydý aþk: biraz ekþi biraz mayhoþ ama yüreðe pelesenk olmuþ o aðdalý jöle kývamýnda biraz da muðlâk oldum olasý.

Hasreti eksen bilmiþti aþk tanrýsý ve gök kubbeyi eriþilmez bir o kadar dokunulmazlýðý vardý söz öbeklerinin, her ne kadar imtina etse de lehçesi o bilinmezliðin.

Gün kayýt dýþýydý ve gece korkutucu.

Hunisi kayýptý veli geçinen delilerin.

Yörüngesi de hayli kaygandý rahvan ve bulutlu lehçesiyle, dokunaklý bir þarkýya eþlik ederken melek yüklü masumiyet.

Gölgelerin asýlsýzlýðý kadar kýrýlgan ve gayri ciddi idi tüm yalýtýlmýþlýðý ile mesken tutan gömülü sevinçler.

Hüznü es geçen o rabýtada takýlý bir çekinceydi mihrap bilinen kayýtsýzlýk biraz da sakýncalýydý sevmek hele ki karþý eksen iken o muhatap olunasý, görünenin çok ötesinde, isli bir saðanaktý üzünç yüklü bulutlarýn akýttýðý ömür boyu.

Hürmeti bu yüzdendi ýlýman iklimlerin ve seyri ne hoþtu o kýrýk gökyüzü iken, tanrýsý evrenin. Mizacý edilgen bir muafiyete maruz kýlýnan kim varsa çok ama çok uzaðýndaydý bileþkesi öfke yüklü bir anlamsýzlýkta yol alýp da geldiði son noktayý hala görmekten aciz ve dokunaklý bir týný ile aþký yoksun kýldý mutluluktan ne de olsa çöreklenmiþ bir özlemin buðusu idi gözleri ve gönlü perdeleyen.

Bir film karesine sýðan ömür, güdümlü bir rehavete yenik düþtü ve kül tuttu aþk otaðýný. Hutbe bildiði o niyazý da yükledi mi yüreðe yine en imkânsýzý hak eyledi Tanrý. Dilekti, arzuydu ve aþktý evrenin istikbali; gölgelerin kývamýnda yok sayýldýðýna kani olsa da hoþnut tecelli etti son bir teselli mahiyetinde ve bulutlandý son kez ve koyuldu yola bir kez daha, varamayacaðýný bilse de; adýmladý biteviye, sarkaç devinirken ve son bir tahakküme rast geldi âdemoðlu. Ýstila edilmiþ bir benliðin hezimetine ses olmuþken, asýlsýzlýðýný tüm yalanlarýn görmezden geldi tüm görünmezliðini süzgeçten geçirip koydu son noktayý ve son bir hamle ile tuttu elini umudun. Biliyordu ki payidar kalacaktý o bilinmezlik, tüm sancýsýyla ve son bir kez göz göze geldiler: aþkýn kýskacýndan ve niyazýnda soluklanmak kadar anlýktý o serzeniþ: bir düþ’ün perde arkasýndaki hicap yüklü bekleyiþine esir olmuþken ve biteviye bürünmüþken isli gecenin siluetine: ölgün bir ruh tüm devinimi sahiplendi son kez ve sadece diledi, yakarýþý arþ-ý alaya çýkmýþken.

Aþk kimi zaman kaybeder kimiz zaman çýkar yoldan ve baþtan çýkartýlýr pembe ve mavi. Koyuluk ruhani melekelerin haznesinde yoðruldukça canhýraþ imdada yetiþir iyilik ve masumiyet. Oldukça yaftalanmýþtýr ve gölgelenmiþtir mizacý yine de esareti yok sayýp gönül gözü ile vakýf olur yeniden ve ebediyen ermek üzere o nihai emeline.