Bora ile Hülya, Hülya’nýn odasýnda, yatakta uzanmýþlardý. Hülya uyku halindeyken Bora’nýn gözleri aralýktý ve düþünceler içindeydi.

Cemal, odasýnda, bir masanýn baþýnda oturmuþ, sesini iyice kýstýðý radyodan müzik dinlerken önündeki kitabý okumaktaydý.

Döküntü 124 Murat, ýssýz caddede oldukça yavaþ ve sessiz bir halde ilerlemekteydi. Arabanýn arka koltuðunda oturan bir karaltý yol boyunca pür dikkat evlere bakýnýyordu.

Yolun sað tarafýndaki üç katlý bir evin önünden geçerlerken, arka koltuktan uzanýp þoförün omzuna dokunarak, baþýyla saðdaki evi iþaret etti.

Otomobil evin az ilerisinde durdu. Otomobilden arkada oturan, etrafa dikkat ederek indi ve eve doðru sinerek ilerledi. Doðruca evin pencerelerinden birine sokuldu. Cemal’in odasýndan yayýlan hafif müzik sesini iþitti. Belinden silahý çekerek, sesin duyulduðu pencerenin önünde mevzilendi ve penceredeki perdenin aralýðýndan içeri görmeye çalýþtý.

Cemal odasýndaki masada kitap okumayý sürdürürken penceresi dýþýndaki hareketliliði hissederek okumayý kesti ve pencereye doðru dikkat kesildi.

Bir süre baktýktan sonra kalktý, odanýn ýþýðýný söndürdü, masanýn çekmecesinden silahýný aldý, aðzýna kurþun verdi, duvar dibinden sinerek pencereye yaklaþtý, perdeyi aralayarak dýþarýya baktý.

Adam perdenin aralandýðýný fark ettiði an, gördüðü karaltýya doðru silahýný ateþlemeye baþladý.

Pencerenin camý þangýrtýlarla un ufak olurken, ortalýðý silah seslerinin týnlamasý sardý. Ýçerde gördüðü karaltý kývranarak yere düþerken tutunduðu perdeyi de çekti, düþürdü.

Hülya’nýn odasýndaki Bora kurþun sesleriyle irkilerek ayaða fýrladý, onun ani hareketiyle Hülya’da korkuyla uyanarak ayaklandý, ikisi birden odadan dýþarý koþtular.

Bora silah seslerinin duyulduðu odaya daldý. Pencerenin dýþýndaki karaltý, onun geliþiyle ateþi kesip, kaçarak uzaklaþtý. Bora, dýþarýdan ulaþan hafif aydýnlýkta Cemal’in kanlar içinde yere devrildiðini görerek, baþýna koþtu, bir an onunla ilgilendi, sonra ani bir kararla yere düþmüþ olan silahý kaptý, Cemal’i orada, öylece býrakarak, odadan fýrladý, çýktý.

Holden dýþ kapýya doðru koþarken Hülya önüne atladý, “Hayýr Bora! Yalvarýrým çýkma!” diyerek tutmak istedi, ama o, kýzý silkeleyip düþürdü.

Hülya, düþtüðü yerden oðlanýn bacaklarýna sarýlarak engellemeye çalýþtýysa da Bora, ondan kolayca kurtularak dýþ kapýyý açtý.

Hülya, hala onun arkasýndan baðýrmaktaydý. “Bora!... Hayýr...”

Evin dýþ kapýsý açýldý, Bora dýþarý çýkar çýkmaz kaçan adamýn peþinden koþmaya baþladý. Yolun az ilerisinde duran otomobile doðru koþmakta olan karaltýya doðru seri bir þekilde ateþ etmeye baþladý.

Evden doðru Hülya’nýn çýðlýklarý yankýlanmaktaydý. “Yapma Bora! Ellerini kanlama Bora! Hayatýný karartma!”

Bora arabaya girmek üzere olan adamý tam arabanýn kapýsýný açmýþken vurdu.

Araba cayýrtýlar çýkartarak aniden harekete geçti, hýzla uzaklaþmaya baþladý. Bora son mermilerini de arabanýn arkasýndan sýktý. Otomobil kayýplara karýþtý. Bora Kavak otomobilin hareket ettiði noktaya ulaþtýðýnda yerde yatan genç adamýn yakasýndan yapýþtý, onu tanýyarak büyük bir þok geçirdi. “Metin!...” Vurduðu adamýn Cemal’in ve kendisinin sýnýf arkadaþý Metin olduðunu gördü. Metin son nefesini vermek üzereydi,“neden? Neden, Metin, neden saldýrdýn Cemal’e, neden?...” Metin’in öldüðünü gördü. “Önce babamý! Þimdi de arkadaþýmý! Lanet olasýcalar, ne istediniz bizden! Ne!... Ne yapmaya çalýþýyorsunuz, ne?...”

Onu orada býrakýp eve doðru koþtu.

Bora karanlýk odaya girdiðinde hemen ýþýðý yaktý, pencerenin önünde, yerde kýpýrdayarak yatan Cemal’in baþýna çömeldi.

Cemal acýlar içinde gözlerini açtý, yardým diler gibi baktý.

Bora adeta bilinçsizlik içindeydi. Cemal’i kucaðýna aldý, odadan koþarak çýkardý. Hülya çok aðýr bir þok halinde holde yere kapaklanmýþ durmaktaydý.

Bora, oraya ulaþtýðýnda, kýza, “Hülya! Kalk Hülya, ambulans çaðýr. Kalk! Çabuk!...” diye seslendi.

Bora sokaða çýkarken, Hülya, aniden ayaklandý, telefon etmek için salona gitti.

Bora kucaðýnda zorlanarak taþýdýðý Cemal ile caddenin ortasýna kadar geldi. Gelip geçen tek bir vasýta dahi yoktu. Çok geçmeden, yolun baþýndan sirenlerini yakarak bir polis minibüsü belirerek geldi, önlerinde durdu.

Bora hemen minibüsün kapýsýna koþturarak Cemal’’i minibüse bindirmeye yeltendi. Minibüsün içinden çýkan polisler onu engelledi.

"Ne yapýyorsun sen kardeþim? Doktor gelinceye kadar, yaralýyý, yerinden kýpýrdatmaman gerekirdi!"

Bora, çýrpýnarak, "O, hemen hastaneye yetiþtirilmeli. Lütfen yardým edin. Lütfen... Kanamasý var, lütfen!" diye yalvardý.

"Tamam, tamam, yardým edeceðiz; önce þurada temizce bir yere yatýralým onu." Yardým ederek kucaðýndaki yaralýyý kaldýrýma, yere uzattýlar, birkaç polis de öteki adamýn baþýna gittiler. "Yaralýnýn kanamalý yerlerine tampon uygulayalým. temiz, ýslak bir bez getirin. Çabuk!"

Ellerinde bez parçalarýyla birlikte bir kaç komþu, ayný anda koþarak geldi. Polis memuru, alýþýk olduðu bir iþi yapýyormuþçasýna, aldýðý temiz bezlerle kanamalý yerleri kapatmaya baþladý.

Çalýþmalara nezaret etmekte olan bir Komiser Yardýmcýsýnýn elindeki telsizin mekanik sesi susmaksýzýn týnlýyordu. "4519...Olay yerine gecikmeden bir ambulans yollanýlsýn! Tamam..."

"Merkez... Anons yapýldý. Tamam..."

"Olay Yeri Ýnceleme geliyor. Tamam..."

" Çevre güvenliðini saðlayýn. Tamam..."

"4519...Olay yerine bir cenaze aracý gönderilsin. Tamam...

Polisler, alýþkýn hareketlerle yapýlmasý gereken tüm eylemleri yerine getirmeye baþladýlar. Olay yeri, izlerin ve delillerin korunmasýný saðlamak üzere þeritlerle ve levhalarla çevrildi.

O arada ambulans ve hemen arkasýnda cenaze aracý siren sesiyle ýþýklar saçarak geldiler, ambulansýn arkasýndan indirilen sedyeyle beraber gelen beyaz giysili görevliler Cemal’i sedyeye çýkartýrken, baþka birkaç görevli az ilerdeki ölünün baþýna ulaþtýlar. Bora ile konuþan Komiser Yardýmcýsý ve bir polis memuru onu alýp polis minibüsüne doðru itekleyerek götürdüler. Cemal’i almýþ olan ambulans hareket etti.

O uzaklaþýrken, bir polis otomobili daha geldi, minibüsün az önünde durdu. Ýçinden inen sivil kýyafetli polisler, minibüsün baþýndaki Komiser Yardýmcýsý ile uzun uzun konuþarak bilgi aldýlar.

Bora minibüsün içinden pijamalarýyla, gecelikleriyle, korkudan sokaðýn bir yerlerine sinmiþ meraklý seyircileri gördü. Onlarýn önünden Cemal’in siren sesleri ile uzaklaþan ambulansla götürülüþüne baktý. Sonra baþýný eve doðru çevirdi.

Hülya hala þok halinde kapýnýn önünde neler olduðunu anlamak ister gibi bakýnmaktaydý. Sonra koþarak geldi, minibüsün dýþýndaki polislerle bir þeyler konuþtu; sonra da, o da minibüse bindi, Bora’nýn yanýna oturdu. Olanlarý anlayamamýþ, inanamamýþ bir haldeydi, “Ne yaptýn Bora? Neden... Neden...” diyerek oðlaný azarlamaya baþladý.

Öteki adamýn ceset torbasýna konulmaya baþlanýldýðý sýrada polis minibüsü hareket ederek uzaklaþtý. Bora baþýna gelen þu olaylarýn anlamýný yorumlamaya çalýþarak baþýný eðip düþüncelere daldý.

Kýzýlcýklý Mahmut Pehlivan caddesinden ayrýlan ambulans Devlet hastanesinin acil servisi önüne gelip yanaþtý. Hastane görevlileri ve ambulansla gelen görevliler ambulanstan sedyeyi indirerek, üstündeki Cemal’i ayný hýzla hastane içine taþýdýlar.

Acil servisteki genç cerrah, “ Tabancayla vurulan hasta bu mu?”diye sordu.

Ambulans görevlisi, “Evet. Evet, bu!“ diye cevapladý.

Hastabakýcý adam sedyeyle içeri doðru hareketlerini yavaþlatan birkaç sivile, “Açýlýn, açýlýn!” diye seslendi.

Cemal, sedyede baygýn vaziyette, hareketsiz ve üstü örtülmüþ bir þekilde içeri getirildi.

Görevli hemþire çabucak, kan örneði aldý. Diðer bir hemþire de öteki kolunda bulduðu bir damara serum iðnesi taktýktan sonra onu bantladý.

Genç cerrah, ambulans görevlisine, “ilk müdahale yapýldý mý?” diye sordu.

“Evet efendim, iki bölgedeki kanamaya turnike uyguladýk.”

“Tamam. Yaralýyý ameliyathaneye alalým hemen.”

Acil doktoru elinde bir form, hasta ile ilgili verileri iþlemekteydi...

*

Baðlar Caddesindeki Çarþý Karakoluna geldiklerinde araçtan indirilen Bora Kavak ve yanýnda Hülya karakol binasýndan girdiler.

Bora Kavak hemen sorgulanmaya alýnmýþtý. Loþ bir odada, bir masada oturtularak karþýsýndaki sert tavýrlý iki polis memurunun sorularýný cevaplamaya baþlamýþtý. Polis memurlarýndan birisi, sorularý soruyor, diðeri de Bora Kavak’ýn verdiði cevaplarý önündeki daktiloda takýlý aralarý karbonlu kaðýtlara yazýyordu.

“Adýn soyadýn?”

“Bora Kavak.”

Daktilodaki polis þaþalayarak, “rahmetli Cevat Kavak ile bir hýsýmlýðýn var mý?” diye sordu.

“Oðluyum.”

Bu defa ayaktaki polis de þaþýrdý ve “oðlu mu?” diye tekrarladý.

Daktilodaki, tekrar, “Cevat baþkomiserimin oðlu musun?” diye sordu.

“Evet.”

“Baþýn sað olsun kardeþim! Baban çok deðerli bir polisti.”

Polis memurlarý sert tavýrlarýný terk ederek müþfik bir tavýr takýnmaya baþladýlar.

“Bu olay nasýl oldu Bora? Bütün ayrýntýlarýný sýkýlmadan anlat oðlum!”

“Tamam. Ben Bahçelievler’de babamdan kalan evimizde, annemle oturuyorum."

Daktilo yazan, yazmayý býrakarak, “Eviniz Civan sokakta…” dedi. “Minibüsle babaný almak için, ya da býrakmak için oraya çok geldik.”

“Evet. Babam için her gün gelirdi polis minibüsleri. Tabii ben, minibüs içindekilere hiç dikkat etmezdim.”

“Normaldir… Olay yerinde bulunuþ nedenin ne?”

“Olayýn vukuu bulduðu evde misafirdim. Dýþarýdaki bayan ve saldýrýya uðrayan Cemal ile okuldan arkadaþ olduðumuz için, Hülya’nýn odasýnda birlikte ders çalýþýyorduk. Sonra Cemal uykum geldi diyerek odasýna gidince, biz de Hülya’nýn odasýnda kalmýþtýk. Hülya, ayný zamanda kýz arkadaþým olur… Yani, sevgilim. Evlenmeyi düþünüyoruz, okullarýmýz bitince, yani bu yýl… Yani...Bu olaylar olmasaydý, demek istiyorum. Okullarýmýz bu yýl bitecekti de... Sonra… Ýþte, biz onun odasýndayken, ben, silah sesini duyarak Cemal’in odasýna koþturdum. Cemal’in penceresindeki bir kiþi ona ateþ ediyordu. Cemal ölmüþ gibiydi… Yani, vurulmuþtu… Ölmüþ mü?... Akýbeti hakkýnda bir bilgi var mý acaba? ”

“Öðreniriz… Sen anlatmaya devam et.”

“Ýþte, Cemal yere düþmüþtü. Elinde tabancasý vardý. Ruhsatlý tabancasý. Babasý milletvekili onun… Oðluna o almýþ ruhsatý herhalde. Aldým tabancayý, ben de pencereden ateþ edene ateþ ettim.”

Polis yazarken, “ben de pencereden ateþ edeni korkutmak maksadýyla ateþ ettim…” diyerek tekrar etti.. Sonra Bora’ya, “korkutmak maksadýyla, öyle dedin deðil mi?”

“Evet, evet… Korkutma maksadýyla ateþ ettim. Sanýrým o esnada yaralandý ve kaçmaya baþladý. Onu bekleyen bir otomobil vardý, onun bu yaralý þahsý almadan kaçýp gittiðini gördüm… Sonra o yaralý þahýs yere yýðýldý kaldý. Hastaneden gelenler ceset torbasýna koyuyorlardý. Sanýrým ölmüþtü.”

“Arkadaþýn, sen gelmeden önce silahýyla ateþ etmiþ miydi Bora?”

“Etmiþti.”

“Ölen þahsý senin mi, yoksa onun mu yaraladýðýný bilmiyorsundur herhalde?”

“Yok, biliyorum. Ben vurdum.”

“Nereden biliyorsun be oðlum? Belki arkadaþýn yaralamýþtýr.

“Arkadaþýn da hastanedeymiþ… Aðýr yaralýymýþ… Ameliyattaymýþ ama, ölmeyecekmiþ, rahatla…”

“Arkadaþýnýn babasý milletvekiliymiþ… Onlara bir þey olmaz. Sen korkutmak için ateþ ettin, vurdun mu vurmadýn mý herifi, görmedin. Daha önceden vurulmuþ da olabilir… O karanlýk ortamda, karmaþa da görmüþ olamazsýn…”

“Ama…”

“Uzatma!”

“Devam et, olayý anlatmaya…”

“Sonra size haber verdik iþte. Buraya geldik.”

“Tamam, oðlum. Bugün misafirimizsin burada… Bir hastahaneye gidip geleceðiz. Sonra, sabah Cumhuriyet Savcýsýna çýkarýrýz… Ondan sonrasý da Allah kerim! Hadi þimdi çýk da, kýz arkadaþýnýn da bir ifadesini alalým.”

*

Mahkeme salonunda Bora Kavak ayakta, Mahkeme Reisinin sorularýna cevap veriyordu. Hülya, yanýnda jandarmalar, oturduðu yerden onun sorgulamasýný takip etmekteydi.

Mahkeme reisi,  “ne iþ yapýyorsun?”diye sordu.

Bora Kavak, “öðrenciyim, efendim,” dedi

Mahkeme reisi Hülya’yý göstererek, “bu hanýmefendi ile iliþkin?” diye sordu.

“Kendileri sýnýf arkadaþým ve kýz arkadaþým olurlar.”

“Kýz arkadaþýn… Sevgilim mi demek?”

“Evet.”

*

Mahkeme reisi, sivil polis amirine, “ateþ edilen silahlar hakkýnda balistik inceleme tamamlandý mý?” diye sordu.

Sivil polis amiri, “Hayýr, henüz neticelenmedi yargýç bey,” dedi.

*

Mahkeme reisi, hýzla önündeki dosyalarý karýþtýrmaktayken, savcýya, “Cemal Kabaloðlu ile ilgili evraklarýn noksan olduðu görülüyor,” dedi.

Savcý, “þahýsýn tedavisi sürdüðünden henüz ifadesine baþvurulamadý sayýn yargýç,” diye cevap verdi.

*

En sonunda ayaða kalkýldý ve mahkeme reisi kararý açýkladý: “Dosyada noksan olduðu saptanan soruþturma evraklarýnýn da tamamlanmasýný teminen duruþmanýn…”

*

Bora Kavak, jandarmalar arasýnda götürüldü. Adliye binasýndan elleri kelepçeli olarak çýkartýlýrken, Hülya’nýn peþleri sýra gelmekte olduðu görülüyordu.

Mahkeme reisi, “olayla direkt ilgisi olmadýðý saptanan Hülya Ak’ýn tutuksuz olarak…” diyerek, onu serbest býrakan kararýný bildirmiþti.

Hülya, ýslak gözleriyle onunla konuþmaya çalýþýyordu. “Arabamý satarak avukat tutacaðým, görürsün bak, tüm hafifletici sebeplerle, alabileceðin en az cezayý alacaksýn.”

Bora, ona, “Her þey için çok geç,” diye karþýlýk verdi. “Geçmiþ olsun! Hiçbir þey, hiçbir þeyi geri getiremez. Çok yazýk! Çok! Artýk yas tutmak için çok geç; zaten, yas tutmak da istemiyorum. Çaresizliði, gereksiz bir yük gibi, yüreðimde taþýmak istemiyorum…”

Jandarma Astsubayý kolundan çekiþtirerek onun hareketini yönlendirirken, o, jandarma astsubayýyla bir þeyler konuþmaya kalkýþýnca, astsubayýn iteklemesiyle cezaevi aracýnýn içine girdi.

Araba hareket ederek uzaklaþtý.

*GAZETE MANÞETLERÝ:

“Þehit Baþkomiserin oðlu, babasýný þehit eden teröristlerden intikam aldý…”

“Ýktidar Partisi Genel Baþkan Yardýmcýsý Celal Kabaloðlu’nun oðluna silahlý saldýrý…”

…

Alt Manþetlerde, genelde,: “Ýki grup arasýnda çýkan silahlý çatýþmada bir ölü, bir aðýr yaralý…” türünde þeyler yazýlmýþtý.
Bunun yaný sýra yazanlarýn kendilerinin bile inanmadýklarý martavallar… Özellikle muhalefet gazetelerinde, Ýktidar Partisini hedef alan gazetecilik terimiyle asparagas, yani þiþirme haberler, havalarda uçuþturulmuþtu.

*

Cemal’in ameliyatý bitmiþ, özel bir odaya alýnmýþtý.
Ýktidar Partisinin Ýl Baþkaný, teþkilat mensuplarý hastane odasýný adeta týka basa doldurmuþlardý. Oda adeta bir çiçekçi dükkânýna döndürülmüþtü. Çok saygýdeðer baþbakanýndan bakanlarýna, bakanlarýndan milletvekillerine, milletvekille-rinden il temsilcilerine kadar herkes çiçek göndermiþti. Partilerinin genel baþkan yardýmcýsý ve Muþ Milletvekili çok Sayýn Celal Kabaloðlu hastaneye gelmek üzereydi ve hepsi, onu karþýlamak için hazýr ve nazýrdý.

Bu özel odadaki özel karyolada, kolunda serumuyla mýþýl mýþýl uyuyan delikanlý, kimsenin pek de umurunda deðildi. Bir mýrýltýdýr alýp yürümüþtü.

Henüz haberlerinin olmadýðý þey ise, az sonra buraya gelecek olan o adam, onlarý, bu odada bu þekilde bulunmalarý nedeniyle küfürler ederek dýþarý atacaktý.

*