Eklenme Tarihi : 25.02.2017
Okunma Say�s� : 2189
Yorum Say�s� : 0

AliKemal

H�sn� Duman’�n �ocuklar�…2.

Ekrem, ya��n�n icab� yaramaz bir �ocuktu, g�nlerini mahallenin alt�n� �st�ne getirerek ge�iriyordu.

Sokak sakinlerinden gen�ten bir adam H�sn� Duman’�n kap�s�na dayand�, yan�nda �st� ba�� y�rt�l�p �amura bulanm�� bir o�lan vard�. Han�m Duman a�t� kap�y�.

“Kocan evde mi?” dedi adam.

“Evdedir…”

“�a��r bir hele!”

H�sn� Duman, kap�daki �fkeli erkek sesini duydu, geldi. “Ne vard� Nizam?”

“Senin o�landan �ik�yetim vard�r H�sn� abey! O�lumu ne hale koymu�, g�resin diye ald�m geldim. �uraya bak, her yan� yara bere… Benim o�lumu d�vmeye ne hakk� var? O�luna hi� terbiye vermez misin sen?”

H�sn� Duman, adama bir kar��l�k veremedi. Sinirlendi. �fkeyle i�eri seslendi. “Ekrem! Gel ulan buraya!”

Ekrem ba��na gelecekleri biliyor, sindi�i yerden kap�da olanlar� g�zleyerek ak�betini bekliyordu. �a��r�l�nca ��kt�, geldi.

H�sn� Duman, “gene ne boklar yemi�in ulan b�yle!” diye ba��rarak kar��lad� onu.

“Ama baba…”

“Kes sesini!”

“Ama o da okuldayken benim defterimi y�rtt�yd�.”

Kap�daki o�lan at�ld� hemen. “Yalanc�!”

Ekrem o�lana, “yalanc� as�l sensin!” diye cevap yeti�tirdi.

H�sn� Duman, “tamamd�r kom�u, ben onun kulan� �ekecem,” diyerek Ekrem’in kula��na yap��t�, �eki�tirmeye ba�lad�.

Adam, “bir daha olmas�n, yoksa ben ne yapacam� biliyom,” diye s�ylenerek o�lunu ald�, g�t�rd�.

H�sn� Duman, hem o�lunun kula��n� �eki�tirip onu ac�yla k�vrand�r�p inletiyor, hem de s�yleniyordu. “Yeter art�k ulen! Her g�n biri �ik�yete gelmekte! ��retmenlerinden �ik�yet, kom�ulardan �ik�yet… Mahallede k�rmad�k cam �er�eve b�rakmad�n! Evden ��kt�ktan geri �ik�yet�iler dayan�yor kap�ma. Avrad�n� *ikti�im deyyusu, ne bu senden �ekti�im lan! Geberteyim mi seni, ha!”

Ekrem, bir an kula��n� kurtard�, sokak kap�s�n� a��p ka�maya ba�lad�.

H�sn� Duman onun arkas�ndan hareketlendiyse de o�lan ka��p uzakla�m��t�. “Taz� gibi ko�uyor namussuz!” diye s�ylenerek arkas�ndan bak�p kald�.

*

��retmeni, “Ekrem, evlad�m, sen devlet yat�l� s�navlar�na girmiyor musun?” diye sordu.

Girmeyecekti. Babas� H�sn� Duman, s�navlara m�racaat etmek i�in form sat�n alacak para istedi�inde ‘olmaz!’ demi�ti. “Babam beni berber R�fk� amcan�n yan�na verecekmi� ��retmenim,” dedi. “R�fk� amcan�n yan�nda yeti�ip berber olacakm��m.”

��retmeni ac�yla g�l�msedi. P�r�l p�r�l bir �ocu�un okutulmay�p berber ��ra�� yap�lmak istenilmesi y�re�ini s�zlatt�. Dar kafal� ebeveynleri taraf�ndan hi� edilen milyonlarca zeki �ocuk vard� bu �lkede. S�rf bu y�zden k�t yetenekli insanlar imk�nlar� oldu�u i�in k��e ba�lar�n� tutuyor, memleket zarar g�r�yordu. “Haydi, sen �imdi evinize git!” dedi; “babana ��retmenim seni �a��r�yor de! Yar�n okula gelsin!”

Ekrem, eve gider gitmez s�yledi bunu babas�na.

H�sn� Duman �fkelendi. “Ne edecekmi� beni? Yar�n sabah�n k�r�nden ak�ama kadar i�te olaca��m ben, gidemem…”

Ekrem boynunu b�k�p odas�na �ekildi. Onun di�er t�m �ocuklardan farkl� olarak, bir �ey i�in babas�na �srar etmek l�ks� yoktu. Otorite kat�yd�.

H�sn� Duman ��retmenin ni�in �a��rtt��n� merak etmi�ti, kar�s�na, “hele bi git yar�n sabah da, sor ��retmene! Bi haltlar m� kar��t�rm�� bu o�lan,” dedi.

Han�m Duman, ertesi sabah, “babas� ameleli�e gitti�inden gelemedi. Ondan i�in ben geldim. Bir su� mu i�lemi�tir bizim o�lan?” diyerek vard� ��retmenin yan�na.

“Yok, bir su� i�lemedi,” dedi ��retmen. “Ekrem, onu devlet yat�l� s�navlar�na sokmayaca��n�z� s�yledi. Ortaokulu da okutmay�p berber ��rakl��na verecekmi�siniz, �yle mi?”

“Babas� �yle m�nasip g�rm��t�r.”

“Ekrem, s�n�f�m�n en parlak �ocu�u! Okutmazsan�z, yaz�k edersiniz �ocu�a.”

“Babas� bilir.”

“Mademki her �eyi babas� bilir, sen niye geldin?”

“Bi munzurluk ettiyse ��enmek i�in…”

“Tamam, hi�bir munzurluk etmedi. Gidebilirsiniz!”

Han�m Duman boynunu k�r�p ��kt�, gitti.

��retmeni Ekrem’in illaki okumay� s�rd�rmesini arzu ediyordu. Okul m�d�rl��ne gelen bir yaz�y� hat�rlad�. �l merkezindeki bir �zel vak�f okulundan gelmi�ti. “Okulunuzdaki yoksul aile �ocuklar�ndan, zeki, �al��kan ve spor dallar�ndan herhangi birisinde yetenekli olanlara burslu e�itim verilecektir,” diye yaz�yordu. Okul m�d�r�n�n odas�na gitti, o yaz�y� ��kartt�rd�. “��rencilerimden Ekrem Duman’� vak�f okulunun fakir �ocuklar� i�in ay�rd�� bu kontenjandan yararland�rmak istiyorum,” dedi.

Okul m�d�r� onun bu d��ncesine kar�� kmad�, “fakat o okul cemaate ait, biliyorsun,” dedi. “�ocu�u cemaatin kuca��na atm�� olmayacak m�s�n?”

“Ben cemaatin hi�bir k�t� faaliyetini g�rmedim. Kurdu�u t�m okullarda �st seviyede e�itim verip, memlekete hay�rl� olacak insanlar yeti�tiriyorlar.”

“Mademki �yle diyorsun, g�t�r�p kaydettir. Vebali de sevab� da sana ait…”

��retmen, Ekrem’i bir kenara �ekip, “seni il merkezindeki yat�l� paral� okula kaydettirece�im,” dedi�inde,

Ekrem. “babam�n paras� yok ��retmenim, g�ndermez,” diye cevap verdi.

“Parayla de�il, bedava okuyacaks�n. Para vermeden orada yat�p kalk�p, orada yiyip i�eceksin.”

“Annemden, ablalar�mdan ayr�lacak m�y�m yani?”

“Okul zaman�… Her tatilde geleceksin.”

“�stemem ��retmenim. Ben annemi b�rakamam…”

��retmen, yak�n bir zaman �nce s�n�ftaki ��rencilerine hangi mesle�i yapmak istediklerini sordu�unda Ekrem’in b�y�k bir arzuyla, ‘ben subay olaca��m!’ dedi�ini hat�rlad�. Onu en zay�f yerinden vurdu. “Okuyup subay olmak varken berber ��ra�� olup m��terilerin k�rp�lan sa�lar�n� s�p�rmek daha m� iyi?”

“Orda okuyunca subay m� olaca��m?”

“Subay olacaks�n. Ama okula kaydolabilmen i�in �nce okuldaki ��retmenlerin yapaca�� imtihan� kazanman gerekecek. Ha… Bir de iyi bir ko�ucu olup olmad��n� g�rmek i�in ko�turacaklar seni. O ko�uyu kazanabilirsen atletizm bursuyla okuyacaks�n orada…”

“Babam yollamaz…”

“�imdi babana bir �ey s�yleme bence… Hele seni g�t�reyim, imtihan� kazan, babana ondan sonra haber veririz. Ben konu�ur, ikna ederim onu.”

“Tamam madem…”

Ekrem’in babas�ndan ka�arken i�e yarayan h�zl� ko�ma yetene�i normal �artlarda �n�nden bile ge�emeyece�i paral� bir okulun kap�lar�n� onun i�in ard�na kadar a�t�.

H�sn� Duman ba�ta biraz kem k�m ettiyse de o�lunun o okulda �ok iyi bir M�sl�man olarak yeti�tirilece�i ve onun cebinden hi�bir masraf ��kmadan okumay� s�rd�rece�i anlat�ld�ktan sonra kerhen de olsa okula kaydolmas�na raz� oldu. Ekrem, orta��renimini, okudu�u �zel vak�f okulunun sporcu bursuyla s�rd�rmeye ba�lad�. Atletizme yatk�nl�� nedeniyle ilgili ��retmenlerce �zel olarak yeti�tirilmeye ba�land�. G�nleri antrenmanlarla dersler aras�nda ge�iyordu. Bir zaman sonra okulunu atletizm m�sabakalar�nda temsil ederek, kendi ya� gruplar�nda �ok say�da madalya ve �d�l kazand�.

*

Sitedeki

�nceki Yaz�s� Sonraki Yaz�s�

Yazar�n

�nceki Yaz�s� Sonraki Yaz�s�

( H�sn� Duman’�n �ocuklar�…2. ba�l�kl� yaz� AliKemal taraf�ndan 25.02.2017 tarihinde sitemize eklenmi�tir. Sitemizde yay�nlanan eserlerin hukuki sorumlulu�u , kullan�lan materyaller ve yaz�n�n i�eri�i yazarlar�na aittir.�zin al�nmadan kaynak g�sterilse bile sayfam�zdaki eserler ba�ka yerde yay�nlanamaz. Eserlerin izin al�nmadan kopyalanmas� ve kullan�lmas� 5846 say�l� Fikir ve Sanat Eserleri Yasas�na g�re su�tur. )
Okudu�unuz Yaz�n�n Site Kurallar�n� �hlal Etti�ini D��n�yorsan�z, Site Y�netimine Bildirmek ��in T�klay�n�z.

H�sn� Duman’�n �ocuklar�…2.

Ekrem, ya��n�n icab� yaramaz bir �ocuktu, g�nlerini mahallenin alt�n� �st�ne getirerek ge�iriyordu.

Sokak sakinlerinden gen�ten bir adam H�sn� Duman’�n kap�s�na dayand�, yan�nda �st� ba�� y�rt�l�p �amura bulanm�� bir o�lan vard�. Han�m Duman a�t� kap�y�.

“Kocan evde mi?” dedi adam.

“Evdedir…”

“�a��r bir hele!”

H�sn� Duman, kap�daki �fkeli erkek sesini duydu, geldi. “Ne vard� Nizam?”

“Senin o�landan �ik�yetim vard�r H�sn� abey! O�lumu ne hale koymu�, g�resin diye ald�m geldim. �uraya bak, her yan� yara bere… Benim o�lumu d�vmeye ne hakk� var? O�luna hi� terbiye vermez misin sen?”

H�sn� Duman, adama bir kar��l�k veremedi. Sinirlendi. �fkeyle i�eri seslendi. “Ekrem! Gel ulan buraya!”

Ekrem ba��na gelecekleri biliyor, sindi�i yerden kap�da olanlar� g�zleyerek ak�betini bekliyordu. �a��r�l�nca ��kt�, geldi.

H�sn� Duman, “gene ne boklar yemi�in ulan b�yle!” diye ba��rarak kar��lad� onu.

“Ama baba…”

“Kes sesini!”

“Ama o da okuldayken benim defterimi y�rtt�yd�.”

Kap�daki o�lan at�ld� hemen. “Yalanc�!”

Ekrem o�lana, “yalanc� as�l sensin!” diye cevap yeti�tirdi.

H�sn� Duman, “tamamd�r kom�u, ben onun kulan� �ekecem,” diyerek Ekrem’in kula��na yap��t�, �eki�tirmeye ba�lad�.

Adam, “bir daha olmas�n, yoksa ben ne yapacam� biliyom,” diye s�ylenerek o�lunu ald�, g�t�rd�.

Ekrem, bir an kula��n� kurtard�, sokak kap�s�n� a��p ka�maya ba�lad�.

H�sn� Duman onun arkas�ndan hareketlendiyse de o�lan ka��p uzakla�m��t�. “Taz� gibi ko�uyor namussuz!” diye s�ylenerek arkas�ndan bak�p kald�.

*

��retmeni, “Ekrem, evlad�m, sen devlet yat�l� s�navlar�na girmiyor musun?” diye sordu.

Girmeyecekti. Babas� H�sn� Duman, s�navlara m�racaat etmek i�in form sat�n alacak para istedi�inde ‘olmaz!’ demi�ti. “Babam beni berber R�fk� amcan�n yan�na verecekmi� ��retmenim,” dedi. “R�fk� amcan�n yan�nda yeti�ip berber olacakm���m.”

Ekrem, eve gider gitmez s�yledi bunu babas�na.

H�sn� Duman �fkelendi. “Ne edecekmi� beni? Yar�n sabah�n k�r�nden ak�ama kadar i�te olaca��m ben, gidemem…”

Ekrem boynunu b�k�p odas�na �ekildi. Onun di�er t�m �ocuklardan farkl� olarak, bir �ey i�in babas�na �srar etmek l�ks� yoktu. Otorite kat�yd�.

H�sn� Duman ��retmenin ni�in �a��rtt���n� merak etmi�ti, kar�s�na, “hele bi git yar�n sabah da, sor ��retmene! Bi haltlar m� kar��t�rm�� bu o�lan,” dedi.

Han�m Duman, ertesi sabah, “babas� ameleli�e gitti�inden gelemedi. Ondan i�in ben geldim. Bir su� mu i�lemi�tir bizim o�lan?” diyerek vard� ��retmenin yan�na.

“Yok, bir su� i�lemedi,” dedi ��retmen. “Ekrem, onu devlet yat�l� s�navlar�na sokmayaca��n�z� s�yledi. Ortaokulu da okutmay�p berber ��rakl���na verecekmi�siniz, �yle mi?”

“Babas� �yle m�nasip g�rm��t�r.”

“Ekrem, s�n�f�m�n en parlak �ocu�u! Okutmazsan�z, yaz�k edersiniz �ocu�a.”

“Babas� bilir.”

“Mademki her �eyi babas� bilir, sen niye geldin?”

“Bi munzurluk ettiyse ��enmek i�in…”

“Tamam, hi�bir munzurluk etmedi. Gidebilirsiniz!”

Han�m Duman boynunu k�r�p ��kt�, gitti.

Okul m�d�r� onun bu d���ncesine kar�� ��kmad�, “fakat o okul cemaate ait, biliyorsun,” dedi. “�ocu�u cemaatin kuca��na atm�� olmayacak m�s�n?”

“Ben cemaatin hi�bir k�t� faaliyetini g�rmedim. Kurdu�u t�m okullarda �st seviyede e�itim verip, memlekete hay�rl� olacak insanlar yeti�tiriyorlar.”

“Mademki �yle diyorsun, g�t�r�p kaydettir. Vebali de sevab� da sana ait…”

��retmen, Ekrem’i bir kenara �ekip, “seni il merkezindeki yat�l� paral� okula kaydettirece�im,” dedi�inde,

Ekrem. “babam�n paras� yok ��retmenim, g�ndermez,” diye cevap verdi.

“Parayla de�il, bedava okuyacaks�n. Para vermeden orada yat�p kalk�p, orada yiyip i�eceksin.”

“Annemden, ablalar�mdan ayr�lacak m�y�m yani?”

“Okul zaman�… Her tatilde geleceksin.”

“�stemem ��retmenim. Ben annemi b�rakamam…”

“Orda okuyunca subay m� olaca��m?”

“Subay olacaks�n. Ama okula kaydolabilmen i�in �nce okuldaki ��retmenlerin yapaca�� imtihan� kazanman gerekecek. Ha… Bir de iyi bir ko�ucu olup olmad���n� g�rmek i�in ko�turacaklar seni. O ko�uyu kazanabilirsen atletizm bursuyla okuyacaks�n orada…”

“Babam yollamaz…”

“�imdi babana bir �ey s�yleme bence… Hele seni g�t�reyim, imtihan� kazan, babana ondan sonra haber veririz. Ben konu�ur, ikna ederim onu.”

“Tamam madem…”

Ekrem’in babas�ndan ka�arken i�e yarayan h�zl� ko�ma yetene�i normal �artlarda �n�nden bile ge�emeyece�i paral� bir okulun kap�lar�n� onun i�in ard�na kadar a�t�.

*

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve K�lt�r Platformu