Duraksýz þiirlerin tozlu kafiyelerinde

Hayat bulduðum, medet umduðum

Bir imgenin tahayyülü kadar cengâver

Þu hüzün sýrdaþý kalemin efkârý

Bulaþmýþken üstüme baþýma.

Gölgeli saðanaklarýn vakur yalnýzlýðýnda,

Hibeli bir dokunuþun isyaný kadar haz etmezken,

Yine de karanlýðýn olmaz mý bir hikmeti,

Her düþ çukurunda ölümden döndüðüm defalarca.

Kýrýk yüreðin demli nazýnda cefa yüklü

Bir kelebeðin kýsacýk ömründe,

Hani olur da güler yüzü

Kýrýlgan kuþlarýn.

Sonbaharýn yalnýzlýðýndan mý medet umsam da

Varsam o iki yakamý bir araya getiremediðim

Cebbar kýtalarýn gönüllü ahvaline;

Söz vallahi, demekse adsýz bir acýnýn girizgâhýnda,

Çevirsem keþke sefil rotamý,

Düþ baz iklimlerin nankör istilasýnda;

Düþe kalka yürüdüðüm ayvaz akþamlarýn sýrdaþlýðýnda

Çalýp çýrptýðým mutluluðun münferit baþ kaldýrýþýnda,

Buluþmuþken kader denen yoldaþla.

Hanidir isyaným, hanidir sabýr taþýyým

Ve hanidir…

Boþ ver gitsin, buraya kadarmýþ, demek düþse de payýma

Sanma ki ýssýzlýðýn ilk ve son kurbanýyým,

Belli belirsiz çatýk olsa da kaþlarým

Dokunduðum þu rütbesiz varlýðým

Adsýz bir eksende ve devrik bir telaþla

Kapýlmýþken rüzgâra.