Küheylan gibi koştun
ayrılığa bana kaldı utancım
Kahır dolu günlere
götürdü rüzgâr'lar başladı sancım
İnsan kendi gibi bilir
herkesi ben böyle sana kandım
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Neydi beni anlımda
vurduran bu ihanetin şiddetle
Sanki ben yanıldım seni
hep tanıdım samimiyetle
Sana her akşam koşardım
iş çıkışı samimiyetle
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Bu güne gelmek için
onca gayret sarf ettim bin bir zahmetle
Böyle bir sona
gideceğimizi hiç düşünmedim iyi niyetle
Bir parça güzel niyetle
yaşayabilirdik aşkı az samimiyetle
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Sen mi aşkımız mı hayat
mı beni sınar
O güzel günleri
hatırladıkça yüreğim kanar
Hasret kapımda vuslat
bana uzakta bakar
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Artık gerek kalmadı
vuslata isteyen beni kınar
Zaten kurudu kaldı
gönlümde akan pınar
Yıkıldı çürümeye
başladı gönlümüzdeki çınar
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Artık söylenecek kalmadı
kelime
Aşk bir daha ulaşmaz bu
gönlüme
Kim yaklaşır artık benim
bu sefil halimle
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
İçimde hala o günlerin
silinmez izi var
Yaz günümde başıma
yağar tonlarca kar
Bana olmadın bilmem
kime oldun yar
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Aşk yar hasreti ile
yaşanır budur aşk için önemli neden
Ben değilim odur çekip
uzaklara edepsizce giden
Ben değil gönlüm değil
odur gönlüm içinde ölen
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Kul Mehmet’im gönlünde
aşktır seni perişan eden
Bundan başka bir şey
aramam başka bir neden
Bırak yandıkça yansın
aşkla hasretle bu beden
Biter hasret güldürür
aşk gönlünü çok geçmeden
Kandım yandım
yaşayamadım aşkımızı gururla
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-