Hiç düþünmeden anýlarýmýzý bir köþeye biriktirdik, oysa sevgimizi biriktirmek yeþertmek gerekirken onu gülüþlerimiz ile donatmamýz gerekirken, keder dolu sözlerimizle bakýþlarýmýzla  hissiz hislerimizle bir odaya hapis ettik, hiç yarýnýný yarýnýmýzý düþünmeden amansýz nefessiz býraktýk. Þimdi sen bensizlik'den, ben sensizlikten yakýnarak suçu birbirimizden bulduk oysa ikimizde suçluyduk. Birbirimizin gönlünde aþký öðrenmeye talip olmak yerine, kendi arzularýmýzýn anlamsýz isteklerinin peþinde yerlerde sürükledik, paramparça ettik, onu parçalarken kendimizi parçaladýðýmýzý unuttuk ve þimdi ayrý yollarda ayrý mekân'larda birbirimizden ayrý yaþýyoruz. Gönüldeki yaramýz ürperirken gözlerimizde, göremedik hissedemedik þimdi yalnýz kaldýk.

    Þimdi eski günlere dönmeyi arzulamak beklemek boþuna, o günlere dönmeye çalýþsak buna deðer mi bilemiyorum, oysa o ilk günkü gibi sadece aþký takip ederek yaþamaya devam etseydik, aþký incitmeden gururumuzla çepeçevre sardýrmasaydýk… Vazgeçtik… Bakýþlarýmýz sözlerimiz bize acý verirken, acýyý nasýlda hissetmedik farkýna varamadýk, en sonunda uçuruma düþerken fark ettik bu düþüþ anýnda fark etmek ise fayda vermedi. Sen sen, ben ben olmayý bir kenara býrakarak, biz olamadýk biz olamayýnca sen ben ayrýlýk oldu, gidecek aþka doðru yol bulamadýk kaybolduk.

   Þimdilerde titreyerek üþüyen sýtmaya tutulan sevgimize ilaç çare derman bulmaktan aciz kaldýk, bunun sebebi ise birbirimizi görmeye tahammül edemeyen benlik kavgamýzýn bizi çaresiz ayrý býrakmasýna izin vermemiz oldu. Þimdi sen ayrý bir evde, ben ayrý bir þehirde birbirimize bunlarý itiraf etmekten uzak, gerçi itiraf etsek de ah o tahammülsüzlük sancýsýný gönlümüzde sökmeden hatta o gönlümüzü yerinden koparýrcasýna söküp atmadan, bir araya gelmemiz hiç mümkün deðil! Artýk hecelerinde kelimelerinde kalplerini edepsizce kýrdýk, onlarda bize fayda saðlamak yerine þimdi suskun kalarak, bizi bir araya getirmekten uzak bizim gibi ayrýlýk müziðimizle raks ediyorlar haklýlar, deðer vermez isen deðer görmezsin…

   Þimdi anlatacaklarým için karþýma seni alýp söylesem sen dinlemeyeceksin, sende beni çaðýrsan bunlarý anlatsan bende dinleyecek halde deðilim, bazý güzellikleri anlamak için ondan ayrý kalarak deðerini anlamamýz gerekir, düþüncesindeyim. Birbirimize söyleyeceklerimizi tam anlamý ile anlayarak dinlememiz þu anda pek mümkün görünmüyor. Yeniden birbirimiz keþif etmeyi özlersek istersek belki yine o zaman birlikte olmayý sorgulayabiliriz, þimdilik beklemekten baþka bir þey gelmiyor , beklemek usanarak yerini vuslata býrakana kadar bekleyeceðiz, umarým bu vakit en kýsa zamanda gerçekleþir.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-