Dur, sesinin muðlâk týnýsýnda saklý tuttuðum bir yakarýþýn miadý henüz dolmamýþken ve seyrelmemiþ bulutlarla kaplý iken tepemin çatýsý, akan damýn ve kýrýk camlarýn ardýndan peyda olan belirsizliði tokuþturuyorum, duyulmayan iç sesimin en bakir ovasýnda tozutan imgeler kadar sýra dýþý mihraklarla yontulurken evrenin hegemonyasý.

Susmalardan ibaret, ibret aldýðým en tanýmsýz þarký, duymaktan hicap ettiðim ama her nasýlsa yüreðime pelesenk olmuþ. Tanrým, ne çok ikilem ki iklimsiz bir mevsime düþmüþken yolum, tüm satýlmýþlýðý vicdan denen teyakkuzun ve bilinenden öte, kirli çýkýlarýnda, satýlmýþlýðý yeniden ve rahvan bir tezahür ile yalýtmaya çalýþan gölgeli ve sakýncalý tebessümü o yalýtýlmýþlýðýn esaretine yüklediðim…

Bir miladý son kýlan ve sonu baþa döndüren.

Islak bir imgeyi kurutan saç tokamda asýlý tuttuðum çocuk gülüþlerim.

Kayýp sanrýlara yetim verdiðim muðlâk sevinçlerim.

Ansýzýn sýzan bir yaðmur tanesini çiðnerken paytak yürüyüþü o sübyan düþlerim.

Ve yeniden saðaltýrým düþüncesiyle, rast geldiðim en anlamsýz girizgâh; belki bir romandan arda kalan belki de kayýp gök kubbenin tek misafiri iken meleklerin seðirttiði o pamuk bulutlarda yol alan umut zerrecikleri.

Çaldýðým bir üzünç mü yoksa hayatý edilgen kýlan yoksa tütsülediðim bir dokunuþ mu, kaçan zamanýn devre dýþý kalmýþ kayýtlarýnda saklý tuttuðum kayýtsýzlýðým kadar akla zarar.

Ne muðlâk ne de belirgin sadece izafi.

Ne öznel ne de nesnel sadece Tanrý’ya dair.

Ne çirkin ne de güzel ama bakýr bir sarkaç kadar da nereye döneceðimi bilmediðim bir kavþakta saklý tuttuðum o U-dönüþü kadar belirgin belki de yoksun kýlýndýðým mutluluðun peyzajýnda saklý tutmaya mecbur olduðum bir yol haritasý.

Tüm izleklerde sakýncalý söylemler ve her bir tümcede günbegün ödün verdiðimiz insanlýðýmýz.

Ýnsanlýðýmýzdan arda kalan belli ki aþýrdýðýmýz çocukluðumuz, her mazinin o olasý yorgunluðunda söz konusu arbededen muzdarip iken masumiyetin çaðrýsýnda, asla yitirmeyecek olduðumuz mazimiz kadar isli olsa da çalkantýsý hezeyan yüklü, revnak çoðaltýlmýþlýðýn anlýk suretine yüklediðimiz basit bir tebessüm kadar yüreði ýsýtan.

Gitmelerden ibaretiz oysa ve çalakalem yaþadýðýmýz ve yordadýðýmýz resimlere bakýp bakýp dalýyoruz geçmiþin isinde süslü cümleler ile donattýðýmýz güncelere týkmak kadar da olasý onca hatýrat yüklü geçmiþi mademki mimlemiþiz basit bir yordayýþ kadar da ahkâm kesiyoruz anbean.

Dünler kayýtsýz mý da yarýna dönük yüzümüz?

Yarýnlar mý hicap ettiðimiz de anda takýlý kalmýþýz hem de tüm tedirginliðimizi tek bir tümce ile geçiþtirirken…

Nedir o saklý tümce ya da kayýp bir imgeyi baþ tacý etmiþken baþ tacý yaptýðýmýz o sarnýcýn kaygan ve ýslak zeminine yüklediðimiz. Hani olur da bir çýrpýda tüketiriz benliðimizi belki de korunaklý bir dünyada muhafaza ederiz tüm yetilerimizi hele ki insan olmanýn rehaveti çökmüþken ve devrilmiþken bir köþede tüm muhafazakâr betimlemelerden kaçýnýp da sýrnaþýrýz bir sevgide toklaþýrken tebessümler.

Gönülden bir surenin o efsunlu týnýsýnda andýðýmýz her ismin gönle sýðdýrdýðýmýz mahremiyeti ve maneviyatý kadar yüreðe iyi gelen bir sükûtu yâd ederken her satýr baþý ve saat baþý. Yeter ki kaybolmuþluðumuzda bir bukle de olsa sýðýnalým birbirimizin gölgesine ve her gündönümünde hatýrlayalým tüm gönülsüzlüðümüzü teðet geçip, tek yürekte eþleþelim tüm ihtiþamý ile donattýðýmýz gök kubbenin engin tezahüründe bir yanýp bir sönerken umudun ýþýyan sevinç yüklü sureti ve tüm tanýmazlýðýndan gayrý tüm aþký tek seferde içmeye ant içmiþken.