Zararsýz bir çocuðum aslýnda ya da tüm zararým kendime, diyelim. Aa, evet bir de bacaklarýný iðneyle kopardýðým kimi zayýf kimi etli karýnca. Ben de karýnca kararýnca yeni buluþlara imza atýyorum annem iþe gittikten sonra.

Üst komþumuzun bir kýzý oldu. Çok ama çok çirkin. Bana kalsa o çocuðu çoktan satmýþtým kapýdan geçen eskiciye. En azýndan bir torba mandal alýrdým karþýlýðýnda ve tüm sakat karýncalarý asardým annemin çamaþýr serili ipine.

Dün uðradý Hamiyet teyze.

Sordu, bir þeye ihtiyacým var mý, diye.

‘’Ýstemem’’ dedim.

Ne dese beðenirsiniz?

‘’Canýn isterse. Ben de çok meraklýydým sanki.’’

Merdivenlerden iniyordu ki; postacý bizim kapýyý çaldý. Baktý ki açan yok, sýrayla bastý zillere.

Aptal postacý, ne var ki her aybaþýnda çarpýk el yazýsýyla yazýlmýþ soluk tenli mektuplarý getiriyor.

Bir kez annemi okurken yakaladým. Hüngür hüngür aðlýyordu. Beni gördü ve sildi yaþlarýný. Ve sakladý okuduðu kâðýdý. Nereye saklamýþ olabilir, demem kalmadý ki mutfak masasýnda buldum.

Okumasý zor oldu lakin hiçbir kelime hiçbir anlam taþýmýyordu.

Kimin yazdýðýný bilmiyorum zira zarfý bulamadým. Belli ki annem onu yýrtýp atmýþ. Keþke mektubu da yýrtmýþ olsaydý.

Derken çekmecelerin birinde bir resim buldum. Çok çirkin bir resimdi hem de en çirkininden ve adisinden.

Bir adam ve yanýnda annem. Olacak iþ mi?

Ya resim çekilirken ben nerdeydim? Annem soracaðým ama çekiniyorum ne de olsa o daðýnýklýðý gördükten sonra beni iki gün banyoya kilitledi. Ama iyi de oldu. Ne kadar haþere varsa hepsini parçalara ayýrdým.

Hamiyet Teyze, hani þu üst katta oturan cazgýr kadýn. Annemle fýsýr fýsýr konuþurken duydum:

‘’Aklýn varsa bu çocuðu en kýsa zamanda uzaklaþtýr evden. Benim bildiðim bir yer var. Bir akrabanýn kýzýný oraya yatýrdýlar ve…’’

Sonrasýný duyamadým. Belli ki fark ettiler uyandýðýmý ve kýsa kestiler konuþmayý.

Deli kadýn, sen iþine baksana. Hem bak, yeni bebeðin oldu. Benimle uðraþacaðýna ýslak bezlerini deðiþtir o piç kurusunun.

Annem çok kýzýyor bana: Neymiþ efendim, aðzým bozukmuþ. Durun hele bir büyüyeyim ben neler edeceðim… Aklýma gelmiþken, þu kaþýntý tozunu asýlý çamaþýrlara serptim de günlerce kaþýnmaktan yara oldu Hamiyet kadýnýn her yeri.

Sen baksana iþine gücüne be kadýn!

Ne diyordum? Hah, buldum: Þu suratsýz adam. Kim ola ki?

Sanýrým annemin çalýþtýðý fabrikada vardiya þefiymiþ.

Bir kez iþ dönüþü annemle kapýya kadar geldi. Annem, ben uyuyorum sandýðýndan olsa gerek, kapýnýn önünde epey vakit geçirdiler. Benden kaçar mý ya? Hem dur bakalým, daha babam gideli þunun þurasýnda kaç ay oldu ki…

Aslýnda babamýn nereye gidip de ne zaman geleceði meçhul lakin o gittiðinden beri annem bayaðý mutlu. Bazen ben uyurken yanýma gelip okþuyor baþýmý ve hep mýrýldanýyor ayný þarkýyý:’’Þimdi uzaklardasýn.’’ Gerisini söylemiyor.

Bir kez aðlarken duydum annemi:’’Beter ol, e mi?’’

Sahi ne yaptý ki babam?

 Aslýnda çok içerdi ve her sarhoþ oluþunda evire çevire döverdi beni. Annemi de odalarýna götürür ve kitlerdi kapýyý. Hep garip sesler duyardým içerdeki odadan. Annem yüzü gözü þiþ ve kan çanaðý gözlerle çýkardý odadan hem de saatler sonra.

Birkaç kez annemi öðürürken duydum haftalar sonra ve yine Hamiyet teyze ile konuþurken yakaladým.

‘’Elini çabuk tut kardeþ. Vakit geçmeden aldýr o…’’

Gerisini duymadým yine beni görünce sustular.

Annemin paraya ihtiyacý varmýþ besbelli. Bileziðini çýkardý kolundan bir kez ve ederi ne diye, Hamiyet teyzeye sordu. Bir daha da kolunda görmedim.

Kaç zamandýr annem çok geç dönüyor iþten ve hiçbir þey de söylemiyor. Sorsam biliyorum ki, azarlayacak ve evire çevire dövecek beni.

Gecenin bir vakti annemin iniltisiyle uyandým. Yine banyodaydý ve nasýl da kaygýlý.

Sabah da erkenden çýkýp gitti. Gitti gideli kaç gün geçti. Ne ses var ne soluk. Umurunda bile deðilim. Belli ki bir þeyler ters gidiyor. Az evvel kapýnýn kilidi açýldý ve elinde bir somun ekmek ve kuru iki soðanla arz-ý endam etti Hamiyet Kadýn.

‘’Al’’ dedi. ‘’Bu sana yeter de artar bile!’’

Annemin nerde olduðunu sordum. Oralý bile olmadý.

‘’Seni göndermediðine þükret ve otur aþaðý’’ diye payladý beni.

Ýki gündür sular da akmýyor ve her yer pislik içinde. Banyoya gitmeliyim, her yerim sidik içinde. Kaþýnýyorum ve alev alev vücudum.

Allah’tan her yer böcek kaynýyor da boþ kalmýyorum.

Kalan ekmek zaten küflendi. O kadar açým ki… Susadým da!

Çok açým ve çok halsiz. Her þey bulanýk görünüyor. Keþke Hamiyet cadýsý gelse de karnýmý doyursa. Ýyi deðilim hem de hiç iyi deðilim. Uyumak istiyorum sadece ve annemin gelmesini… Nerdesin anne?

***

‘’Müdürüm, bu çocuk baygýn üstelik yürüme engelli. Hemen ambulans çaðýrýyorum. Hangi vicdansýz çocuðu bu þekilde býrakabilir ki? Siz de bakýn bakalým etrafta ölen kadýnla ilgili ne var ne yok. Alo, evet, Sümbül sokaða hemen bir ambulans gönderin. Çabuk olun yalnýz.’’

***

‘’Selam ufaklýk. Daha iyi misin bu sabah?’’

‘’Annemi istiyorum ben. Nerede o?’’

‘’Babanýn yanýnda.’’

‘’Ya, babam nerede?’’

‘’Ýkisi de cehennemde’’

‘’Ya, ben neredeyim?’’

‘’Hoþ geldin yeni dünyana delikanlý.’’

‘’Siz kimsiniz?’’

‘’Müdür baban, evlat. Merak etme, güvendesin artýk.’’