Ben kendimi boþa üzerim

Mecnun olmadým ki Leyla’m yok diye üzüleyim

Ak gerdanýna bu gönlümü yaslayayým

Mecnun olmadým ki Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Gönlüm hiç aþkla buluþmadý

Þöyle tatlý tatlý tutuþmadý

Sevdiðim Leyla olup elini uzatmadý

Gözlerindeki aþkla beni tatlý tatlý aðlatmadý

Mecnun olmadým Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Hep gönlüm dünya ile yangýn mahþer yeri

Leylam olsa görse kaçar geri geri

Bana yaklaþma der git beri beri

Olamaz Leyla bu gönlümün dilberi

Mecnun olmadým Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Mecnun olmak öyle kolay deðil

Olamazsan var Yüce Rahman önünde eðil

Leyla’ya layýk deðil ki bu gönül bu þekil

Leyla’ya ne söyleyecek bu edepsiz dil

Mecnun olmadým Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Bu gönül pýnarý kurumuþ sanki çaðlayarak mý akar

Bu halimle Leyla beni görse yüzüme mi bakar

Bulunur mu bu âlemde benim gibi gönlü sakar

Kim alýrda beni söyleyin koluna takar

Mecnun olmadým Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Leyla’ya aþk sahip olmak her babayiðidin harcý olamaz

Gönlünde aþk olmayanda bu yola çýkamaz

Üzülme Kul Mehmet’im her sevende âþýk olamaz

 Âþýk olanlarýnda vuslatý bu dünya da olamaz

Mecnun olmadým Leylayý arayayým

Mecnun gibi diyar çöllerde kalayým

Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayým

Mehmet Aluç-Kul Mehmet