Meçhul Yollarýn Kadýný

Yýkýntýlarý harabeleri nedense çok severdin

Ayný beni yýktýðýn gibi yýkýk halimi çok sevdiðin gibi

Gülümsemeyi de sevmezdin kurumuþ yapraklarý severdin

Ayný gönlümü kuruttuðun gibi kurumuþ gönlümü severdin

Oysa viranelerde hayat olmaz ki

Kurum dallar meyve vermez ki

Hissetmeyen bir þey hissettiremez ki

Hayatý olmayanda hayat veremez ki

Hep meçhule yürüdün

Beni de meçhule yolcu ettin

Dedim gönlümü susturayým susturamadým

Ben senden davacýyým çektim onca acý

Sana sevgilim diyemiyorum bu ne acý ve ýstýrap dolu bir yaþantý

Ne ben anlaya bildim

Nede kendime anlatabildim bu hazin halimi

Ne de soranlara bir þeyler söyleyebildim

Sana hayran mýyým isyan dolu muyum çözemedim

Geberip gitmedi bu meçhul yaþantým

Hiç sýcak olmadýn gönlüme buz oldun buza kestin gönlümü

Bir kedi gibi damdan dama zýplar gibi

Peþindeydim oysa sen hep ben görmeden güldün

Bu periþan halimden zevk aldýn

Ama sende bittin ama nedense görmedin

Hep bana dedin bir þey vermedin

Ne aramýzý yakýn eyledin nede yaramý gördün

Arýk la havle çekerek sabredemiyorum

Peþinden koþamýyorum artýk yoruldum

Artýk yalnýzsýn kendin ilebaþbaþasýn

Meçhulde kaybolmaktan bitkin düþtüm

Arayýp kendimi bulmalýyým artýk

Senin sokaklarýn yollarýn çýkmaz sokak

Gönlün suratýn kapkara bir duvar

Korkar oldum senden önce kendimden

Bana gülüyor mahallenin sokaklarýn kadýný

Unutmak istiyorum artýk adýný çýkardýn sen pestilimi

Yürü artýk seni kim tutar artýk

Meçhul yollarýn yolcusu

Zulmün yeter benden bu kadar

Bari bir ara soluk alsan da

Meçhul yolarýn da rahat bir nefes alsa

Her koþtuðunda sokaklar þehirler sanki senden önce çöküyor

Senden kaçarken hep kucaðýna düþüyor

Yürü artýk tek baþýna seni kim tutar artýk

Meçhul yollarýn kadýný

Mehmet Aluç-Kul Mehmet