.
.
.
.
Diyorum ki; kimse kimseyi ağlatmasın mesela…
Üzmesin birbirini kimse…
O kadar hassas yaşansın ki şu dünya, herkes pamuk gibi bir vicdan taşısın.
Yanlışlıkla da olsa ağlatırsa biri birini, defalarca dilesin özrünü ötekiden…

Kölesi olmasın mesela üç kuruşun…
Üç kuruş gördüm diye; iki rekatın üçüncüsüne başlarken
Düşünmesin milyarları…

 Diyorum ki… İnsan affetse de birbirini, gören, duyan biri var bizi.
Ahları, gözyaşları ve sızlanmaları kaydeden bir gözetmen…
 Bu sebepten ki yol hep yükseklerde uçarak gidilmemeli.
Bu yolun bir yerlerinde görünmeden içine düşülebilecek
Sürpriz çukurlar var…
 
Diyorum ki; özür dilemek için çok geçtir o çukurlar…
Helallik istemek için… Çalınan hayatları geri verebilmek için geçtir…
Geçtir ve de derin…
 
Pamuk gibi yaşamak lazım… Yumuşacık ve yarını Ve Yaradanı düşünerek yaşamak…
 
Nitekim hayat;
ölmeden de cennete yahut cehenneme dönüşebilecek amiyane yerdir…

( Diyorum Ki başlıklı yazı Ayşenur... tarafından 3.08.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu