Nermin haným, Ayþenur’un on ikinci yaþ gününe, arkadaþlarýný anne ve babalarýyla birlikte davet edince herkes ailecek gelmiþti. Hemen hemen herkesin ilk defa geldiði ev çok kalabalýktý, bir yandan da çaðrýlýlar hala gelmekteydi. Her gelenin elinde iri bir hediye paketi vardý. Gelenler ikram edilen içecekleri ellerinde tutarak bir kenara çekiliyorlardý; kadýnlar ve çocuklar bir tarafta, erkekler diðer tarafta grup oluþturmuþlardý.

Nermin haným, kadýnlarýn arasýnda dolaþarak hepsiyle tek tek ilgileniyordu, kalabalýktan iyice bunalmýþtý. Bir ara, onun yakýnlarýnda olduðunu fark etmeyen iki kadýndan birinin ötekine, “Þu eþyalara bak, ne kadar banal!” diyerek dedikodu yaptýðýný duydu. Kadýnlarýn yanýnda koca bir  hediye paketini ýsrarla kucaðýnda tutarak dikilmekte olan genç kýzýn yanýna gitti, “paketi bir kenara býrakýp kendine içecek bir þeyler alsana kýzým!” diye laf attý.

Dedikodu yapan kadýn, “ben de söyledim ayný þeyi efendim, ne var ki dinletemedim,” diyerek kýza sempatiyle baktý.

Nermin haným kadýna gülümsedi, “ev iyice kalabalýklaþtý, paketin diðerleriyle karýþacaðýndan kaygýlanýyordur,” dedi.

Kadýn da gülümsedi. “Ya… Epeyi kalabalýklaþtý,” diye karþýlýk verdi.

Nermin haným, “bizimkine söyledim ev dar gelir diye, ama dinletemedim,” dedi kadýna. Kadýný tanýmýyordu, o davet etmemiþti. “Eþ dost saðolsun, çaðýrdýklarýmýz da gelmiþ, çaðýrmadýklarýmýz da…” diyerek laf soktu. “Bizimki, bu yýlý böyle atlatalým da, olmazsa bir dahaki yýlý üniversitenin sosyal tesislerinde kutlarýz, dedi. Biliyorsunuzdur belki, bizimki üniverditede profesör…”

Kadýn, “biliyorum elbette efendim, ben kendilerinin sekreteriyim,” dedi. “Bizim bu geceye iþtirak etmemizi de kendileri arzu ettiler.”

Nermin haným, eþi Can beyin üniversitedeki odasýna son gittiðinde sekreterinin cilveli, iþveli bir genç kýz olduðunu görerek kýskançlýktan sinir olduðunu anýmsadý. Kadýna, “son gördüðümde, genç bir haným sekreteri vardý, onu deðiþtirmiþ, yerine sizi almýþ demek ki,” dedi. “Bizimki yaþýna baþýna bakmaz, yanýnda çalýþan genç memurelere komplimanlar düzmeyi pek sever. Erkek milleti deðil mi, al birini vur ötekine... O son sekreteriyle de kikirdeþip durduðunu fark edince bizimkini çektim bir kenara, bu hoppa kýzý sekreterliðinden alacaksýn ve yerine yaþlý, çirkin bir sekreter ikame edeceksin, diyerek bir güzel azarladým. Ben ne desem yapar bizimki saðolsun, sözümü dinleyip seni almýþ yanýna, bak!...”

Dedikodu yapan kadýnýn bozularak yüzü düþtü. “Beni mi?” dedi. Yanýndaki kýzýný, “Þu paketi kucaðýnda tutup durma dedim sana! Býrak onu yere bakayým! Git, kendine içecek bir þeyler alýp arkadaþlarýnla takýl!” diye azarladý. Kýz annesinden korkup paketi býraktý yere; uzaklaþtý. Nermin haným az önce iþittiði dedikodunun hýncýný çýkartmýþ olmanýn mutluluðuyla diðer misafirlere yöneldi.

Erkekler ayrýlýp diðer bir köþede, yemek masasý önünde toplanmýþlardý. Masada yiyecek, yemiþ, içki doluydu. Hepsi Can bey’in kendinden geçmiþ halde, sesini abartarak okuduðu þiirlerini dinler gibi yaparken büyük bir iþtahla masadakileri tüketiyorlardý. Þiirler ardarda okundukça dinlermiþ gibi yapanlarýn sayýlarý hýzla azaldý, en sonunda Can bey þiirlerini kendi kendine okuduðunu fark ederek sustu, bu defa da diðerlerinin baþlatmýþ olduklarý sohbetin baþ nüktedaný olmaya soyundu. Baktý, adamlar kýskançlýk konusunda atýp tutuyorlar, aldý sazý eline, “Bendeniz kýskançlýktan hiç hazzetmem,” diyerek baþladý konuþmaya. “Gelgelelim, þu karý milleti çok kýskanç oluyor yahu... Alalým þu benim karýyý. Onun bana kýskançlýkla ettiklerini bir anlatmaya baþlasam vallahi sabaha kadar bitmez. Olmaz ki caným! Onun bana yaptýðý zulmü Hürrem Sultan Kanuni’ye yapmamýþtýr. Onun Mustafa’nýn anasý Mahidevran Sultaný haremden yollamasý gibi benimkinin þerrinden kimbilir kaç sekreterimi bölümden uzaklaþtýrmýþýmdýr… Sen ne karýþýyorsun benim iþlerime yahu, bölüm baþkaný sen misin, ben miyim? Bendeniz bunu benim karýya anlatamadým gitti. Benim karý anlamýyor...” derken bir oðlan çocuðu gelip onu dinlemeye çalýþan bir adamýn çeketinden çekiþtirmeye baþladý; zayýf, þaþý, gözlüklü bir çocuktu. Herkes, bir þey söylemeden babasýnýn çeketini çekiþtirmeyi sürdüren çocuðun meramýný anlamak için merakla bakmaya baþladý. Can Bey, mecburen sustu; o da dinleyicilerinin dikkatini daðýtarak konuþmasýnýn içine eden çocuða bakmaya baþladý. Çocuk bir þey söylemeden çeketin eteðini çekiþtirmeyi sürdürüyor, çeketinin eteði çekiþtirilen adam ise çocuða bir türlü ne istediðini sormuyordu. Sinirleri bozulan Can bey, “Zülfikar beyciðim, çocuk sizden bir þey istiyor galiba,” diyerek müdahale etti.

Zülfikar bey, ona, “Yok hocam, kimseden bir þey istemez o, her istediðini kendi baþýna halleder evvel Allah!” diye karþýlýk verdi.

 Can bey meraklandý. “Ceketinizden çekiþtirerek hangi iþini hallediyor acaba?” diye sordu.

“Bilemem,” dedi adam, “onun iþlerine akýl ermez.”

Can bey oradan uzaklaþarak kýzý Ayþenur’un yanýna gitti. Kýzýna, “Zülfikar beyin yanýndaki þu oðlan, adý neydi onun?” diye sordu.

“Zeki, babacýðým.”

“Bu Zeki, zeki biþi deðil galiba…”

Ayþenur güldü. “O, sýnýfýmýzýn dahi çocuðudur, babacýðým,” dedi.

Çocuklar, büyüklerin soðuk havalarýndan sýkýldýkça bir arada toplanýp kendi havalarýnda þýmarmaya baþlamýþlardý.

Nermin haným, mutfaktan kucaðýnda taþýdýðý koca bir pastayý getirip masanýn üstüne yerleþtirdi. Yardým eden iki kadýn daha pasta tabaklarýný ve çatallarý getirip hazýrlýklarý tamamladýlar.  Pastanýn üstüne mumlar yerleþtirildi. Nermin haným, “Haydi çocuklar, pasta yemeye!” diye seslendiðinde tüm çocuklar getirdikleri hediye paketlerini bulup masanýn etrafýnda toplandý. Ayþenur alkýþlar eþliðinde pasta üstündeki on iki mumu birden üfleyerek söndürdü. Dilim dilim tabaklara konulan pasta misafirlere daðýtýldý. Sýra hediyelerin sunulmasýna geldi.

Nezaket gereði gelen hediye paketleri hemen açýlýr ya, Ayþenur da getirilen hediye paketlerini açarak ve hediyeyi getirenlere minnetle teþekkür ederek epeyi zaman harcadý.

"A...a... Panda... Çok teþekkür ederim Sunaycýðým..."

"Önemli deðil Ayþenurcuðum..."

"Aliyeciðim, pandalarý çok sevdiðimi sende mi biliyordun?"

"Bunu bilmeyen mi var hayatým?"

Yahu mübarekler, biriniz de deðiþik bir hediye getirin! Yok, hayýr, partiye davetli olan otuz küsür arkadaþýnýn hepsi de irili ufaklý birer panda ile gelmiþti. Tam otuz tane panda salonun ortasýnda yan yana konuldu. Zavallý Ayþenur bundan sonraki günlerini evi týklým týkýþ doldurmuþ olan pandalar arasýnda geçirecek olmanýn mutsuzluðu ile zor bir parti yaþamaktaydý. Nihayet babasý Can Bey geldiðinde morali az da olsa düzeldi.

Can Bey, "mutlulukla büyü caným kýzým," diyerek onun yaþ gününü tebrik ettikten sonra cebinden aldýðý hediyeyi çýkarttý. " Dý ný ný nýn... Sana beðeneceðini umarak bir hediye aldým hayatým"

Ayþenur, "Nedir bu?" diyerek babasýnýn verdiði hediyenin ambalajýný açtý. "A... a... 6S Plus 128 GB Akýllý telefon. Ne hoþ! Çok teþekkür ederim caným babam..." derken herkes güm güm vurulan bir kapý sesiyle irkildi. Herkes sesin geldiði yere hareketlendi.

 Kadýnýn biri banyoda kilitli kalmýþ olmalýydý; hem kapýyý yumrukluyor, hem de sesleniyordu. “Biri üstümden kapýyý kilitledi. Açýn þunu!”

Dahi oðlanýn babasý Zülfikar bey kahkahalarla gülmeye baþladý. “Benim oðlan yapmýþtýr vallaha… Çok zekidir maþallah... Durduðu yerde duramaz kerata... Yaramazlýðý zekasýndan... Kadýncazý banyoya o kilitlemiþtir...”

“Çocuklarla da bir yere gelinmez ki…” diye söylenenler oldu.

Bir adam karýsýna, “gitsek, iyi olacak,” dedi.

Karýsý, “ayýp olur, biraz daha sýk diþini! Az sonra biter zaten,” diye karþýlýk verdi.