Giovanni Borgia, 14 Haziran 1497 gecesi kardeþleri Cesare, Lucrezia ve Gioffre ile karýsý Aragon Sanche’nin de iþtirakiyle, o gece Vatikan’da onuruna verilmiþ olan bir þölenden ayrýldýktan sonra, Roma’da ki ikametgahýna ulaþamadý. Ertesi sabah binmiþ olduðu at üstünde binici olmadan saraya geldi. Ve sonra cesedi, göðsünde dokuz býçak yarasýyla ve boðazý kesilmiþ olarak Tiber nehrinde bulundu. Üzerindeki zengin giysi ve pahalý kemer gibi aksesuarlara, çantasýndaki otuz duka altýnýna dokunulmamýþtý, cinayet soyuguncu serserilerin iþi olamazdý. VI. Alessandro, oðlunun katillerinin bulunmasý için yoðun bir soruþturma baþlattý. Iken Orsini ailesinin Giovanni öldürmek için yeterli nedeni vardý, kardeþi Cesare Borgia’nýn da, hatta karýsý Sancha ile iliþkisi olduðundan küçük kardeþi Gioffre Borgia tarafýndan da… Sevgilisi Pedro Caldes yardýmýyla Lucrezia’dan  ve hatta Giovanni’nin iliþki kurup sonra terk etmiþ olduðu bir fahiþeden de þüphelenilmiþti. Olayý gördüðünü söyleyen bir balýkçý bulundu ise de adam konuþamadan öldürüldü ve baþka hiçbir tanýk bulunamadý. Söylentiler Cesare Borgia üzerinde yoðunlaþmýþtý. Zorbalýðý ve acýmasýzlýðýyla ünlü Cesare'nin, papa olan babasýnýn güvenini yitirmemek ve kendi çýkarlarýný korumak için, öz kardeþi Giovanni'i öldürtmekten kaçýnmadýðý söyleniyordu. Kardeþinin ölümü Cesare'nin tasarladýðý bir cinayet olmasa bile, bu gizemli ölümden yarar saðladýðý bir gerçekti.  Bu söylentiler üzerine papa soruþturmaya son verdi ve kýsa bir bildiri yayýnladý:

“Gandia Dükü öldü, bu korkunç bir kader olmalý... Tanrý biliyor, Dük, böyle ölmeyi hak edecek hiçbir þey yapmamýþtý. Tanrý, günahlarýmýz için bizi onula cezalandýrmýþtýr. Ona sýnýrsýz sevgimiz vardý. Baþýmýza bundan daha büyük bir felaket gelmemiþti. Hayat bizim için tüm ilgisini kaybetti.”

Büyük oðlu kim vurduya gitmiþti.

Cesare, üvey aðabeyi Giovanni’nin yerine Kilise'nin baþkomutanýydý artýk. Kýsa zamanda kýlýç, tuzak, zehir, baskýn gibi yöntemlerle Romagna dükü olmuþtu. Babasý Papa VI. Alexander ise, siyasal oyunlarý için destek saðlamak amacýyla Cesare'ye yanaþtý.

Papa, Cesare’nin amaçlarýný gerçekleþtirmek üzere Fransýz ordusundan gereken desteði almayý garantilemek için, Fransa kralý XII. Louis’nin iþe yarayan ama skandal yaratan boþanmasýný kabul ederek Anne De Bretagne ile evlenmesine izin verdi. Böylece Fransa kralý, krallýðýna bu kadýnýn topraklarýný da ekledi. Papa Alexander onay bildirgesini kendi amaç ve çýkarlarý için imzalayarak, Cesare ile krala gönderdi. Buna karþýlýk kral, Cesare'yi Valentinois Dukalýðý ile ödüllendirdi; gerektiðinde de askeri yardýmda bulunacaðýna söz verdi. Papa, “aile üyelerinin siyasi yararlar elde etmesi için kilisenin saygýnlýðýný ve deðiþmez standartlarýný feda etmiþti.

Ve 1500’de, yirmi yaþýna girmiþ bulunan Lucrezia, Vatikan’da kendisinden bir yaþ küçük ve kendisi gibi gayrýmeþru biri olan, genç ve zengin asilzade Aragon Prensi Bisceglia Dükü Alfonso ile karþýlaþtýklarýnda çok etkilendi ondan.

Kýsa bir süre sonra adam, Papa’nýn huzuruna çýkarak kýzýyla evlenmek istediðini belirtti. Papa, Napoli krallýðý ile siyasi bir ittifak saðlayacaðý için, kýzýnýn da istekli olduðunu görerek bu evliliðe izin verdi. Nikah sade bir törenle kýyýldý. Bu evliliði yaptýðý Aragonlu Alfonso’ya aþýk oldu.

Fransa, Aragon bölgesinde hak iddia ettiði bu dönemde Lucrezia’nýn Aragon Prensi Bisceglia Dükü Alfonso ile evli olmasýna tepki göstermekteydi. Cesare Borgia ise o dönemde Fransa kralý XII. Louis ile kurduðu ittifakýn bu evlilik nedeniyle sarsýlmasý üzerine zor durumda kalmýþtý. Napoli Krallýðý ile Fransa arasýndaki savaþ yüzünden Napoli Kralýnýn yakýn hýsýmý olan Aragonlu Alfonso karþý karþýya kaldý.

 Sevgili abisi Cesare savaþ arasý saraya döndüðünde, kocasýna sadakat göstermek isteyen Luckezia, sevgili abisi, Cesare’ye yüz vermedi. Lucrezia’nýn onun cinsel isteklerine karþý çýkmaya baþlamasý bardaðý taþýrýyordu.

Cesare Borgia, sevgfili kýz kardeþini Dük’e yar etmemeye karar verdi. Hem kýz kardeþini yeniden ele almak, hem de XII. Louis’in itimadýný yeniden kazanmak için Aragonlu Alfonso’yu öldürecekti. Lucrezia’ya bunu söylediðinde, kýz çýlgýna döndü. Kocasýný kurtarmak için abisini yok etmeye karar verdi.

Güçlü bir zehire buladýðý sivri uçlu ve keskin bir býçaðý elbiseasi içinde saklayarak abisinin odasýna gitti. Öfkesini dizginlemeye çalýþarak yalvarmaya baþladý.

“Cesare! Sevdiðim adamý bana baðýþla, lütfen!”

O yalvardýkça, “benim olmayý kabul etmelisin,” diyordu abisi. “Sen bana aitsin!”

Lucrezia, bir müddet daha yalvarmayý sürdürdüyse de gördüðü karþýlýk hep aynýydý: “Soyun! Ve yataðýma gel!”

Anlaþýlan o ki, yalvarmakla yumuþatamayacaktý onu; adamýn talebini kabul etmeye karar verdi.

“Tamam! Senin olacaðým.”

Gitti, dudaklarýný uzattý, öpmesine izin verdi. O arada elbisesinin içinde gizlediði býçaðýný aldý, saplamak için hamle yaptý.

Fakat Cesare Borgia, bir anda gösterdiði refleksle darbeden kurtuldu, býçaðý tutan eli yakalayarak büktü, yere düþürdü. Öfkeden kýpkýrmýzý kesilmiþ kýz kardeþinin haline kahkahalarla gülmeye baþladý. “Beni öldürmeyi baþarsan dahi kocaný kurtaramayacaksýn,” dedi. “Emri çoktan verdim.”

“Lanet olsun sana Cesare! Sen kocamý öldürtürsen, seni öldürmemi asla engelleyemeyeceksin; bunun için mutlaka baþka bir fýrsat bulacaðým…”

“Demek kocaný bu kadar çok seviyordun ha? Keþke daha önce söylemiþ olsaydýn. Artýk iþ iþten geçti! Þu anda öldürülmüþtür bile…”

Lucrezia kapýldýðý korkunun telaþýyla kocasýnýn odasýna koþtu. Hýzla odaya daldý. Gördüðü manzara korkunçtu.

Aragonlu Alfonso, kendisine saldýrmýþ olan dört askerin kýlýç darbeleri altýnda can vermiþti. Onu kurtarabilmesi olanaksýzdý artýk, çýðlýklar atarak aðlamaya baþladý.

Onu teselli etmek için yanýna gelen Cesare Borgia oldu. Riyakarca sarýldý kardeþine, “býrak bu çýrpýnýþlarý!” diyerek saçlarýný öptü, “o gitti! Sadece sen ve ben varýz artýk…” 

 Lucrezia, Cesare Borgia’ya boyun eðerek, onu odadan çýkartýp götürmesine izin verdi. Yapabileceði baþka bir þey yoktu.

Fransayla iliþkilerini kuvvetlendirmek isteyen Papa VI. Alessandro, oðlu Cesare'nin genç Alfonso’yu ortadan kaldýrtmasýný memnuniyetle karþýladý.

Papa VI. Aleksandsro’nun bu defa da Aragon Prensi Bisceglia Dükü Alfonso cinayeti yüzünden Napoli Kralý II. Alfonso ile arasý gerilmiþti. Bu gerginliði düzeltmek için, Alfonso’nun sanki bir terörist saldýrýda suikastle öldürüldüðü iddia edilerek, suikastçi olarak Alfonso’yu býçaklayarak öldüren askerler idam edildi.

Hemen ardýndan küçük oðlu Gioffre Borgia’yý Trastamara Hanedanýndan Napoli kralý II. Alfonso'nun evlilik dýþý kýzý Aragonlu Sancha Sancha’yla evlendirdi. (Gioffre Borgia yaptýðý evlilikle Squillace Prensi ve Alvito Dükü oldu. Ýleride Borgio ailesi onunla devam edecek ve oðlu Francesco Borgio, iyi bir insan olarak soyunun kirli mazisini unutturacaktý. Onun devamýndan gelen Innocentius,   1644-1655 seneleri arasýnda Papa X. Innocentius adýyla papa olacaktý.)

Lucrezia, küçük oðlu ile dul kalmýþtý.

Bu acýyla Nepi’de inzivaya çekilen Lucrezia, zamanýný “Periþan prenses” diye imzaladýðý mektuplar yazýp Alfonso’nun ruhu için ayinler tertip ederek geçirmeye baþladý. Kocasýný katleden aðabeyini ise asla affetmedi. 

1501 yazýnda Apostol Sarayýna döndü.

Sarayýn kalýn taþ duvarlarý bile bunaltýcý sýcaklara direnemiyor, deðdiðin her þey ellerini yakýyordu. Lucrezia, babasý ve abisinin ayin ve ibadet için Sistina Þapeli’nde bulunmalarýndan istifade etmek isteyerek bahçede atla dolaþmaya çýkmýþtý. Dallarý birbirine girmiþ sýk aðaçlarýn serin gölgesine sýðýnmýþ toprak yolda beyaz bir atýn üstünde yanlamasýna oturmuþ, yanýbaþýnda seðirten dinamik yapýlý genç seyisinin komplimanlarýna gülümseyerek karþýlýk veriyordu. Genç adam, bir asilzade dahi olsa, her genç kadýný baþtan çýkartabilecek kadar yakýþýklý ve hoþ sohbetti. Lucrezia ondan hoþlanmýþtý.

Genç seyis, “Cesaretimden ötürü beni baðýþlarsanýz size bir itirafta bulunmak istiyorum signorita!” dediðinde, onun bulunacaðý itirafý merak etmiþti.

“Baðýþlýyorum, söyle!” dedi.

“Ben size aþýðým!” dedi genç adam.

Lucrezia’nýn çok hoþuna gitti bu itiraf. Cevap olarak, “Bana kaldýðýn yeri göster!” dedi adama.

Genç seyis bu karþýlýðý görmüþ olmaktan çok mutlu oldu.

Bahçenin uzak bir köþesinde yer alan hizmetçi barakalarýna ulaþtýklarýnda, genç seyis kendi atýndan atladýðý gibi uzanýp gemliðinden yakaladýðý beyaz atý durdurdu, Lucrezia’yý belinden tutup aþaðý indirdi. Kendi atýyla beraber onunkini de çekiþtirerek götürdü, ahýra soktu. Koþarak barakanýn kapýsýna gidip açtý.

“Haydi gelin signora!”

Lucrezia çevreye bakýndý, kimseleri göremedi. Bu saatlerde herkes sarayda, iþinin baþýndaydý. Hýzlý hareketlerle genç adamýn açýk tuttuðu kapýdan içeri geçti.

Genç adam kapýyý sürgüledikten sonra geldi, Lucrezia’ya sarýldý. “Ah numero di donne! Yýllardýr bu anýn hayaliyle yaþadým.”

Lucrezia, adamýn onu öpmesini beklemeden uzandý, etli dudaklarýný genç adamýn dudaklarýna teslim etti. Hýrýltýlý bir sesle, “beni çok mu seviyorsun?” diye fýsýldadý.

“Çok,” diyebildi genç seyis onu öpmekten vaz geçiremediði dudaklarýnýn arasýndan.

* 

Lucrezia, on beþ yýllýk yaþamýna uðrayýp sonra da yok olan erkeklerin hiç birisinde tatmadýðý þehveti bu genç seyisin kollarýnda yaþýyordu.

Henüz on yaþýndayken abisi Cesare Borgio ile yaþadýðý ilk tecrübeden sonra hiçbir zaman bu genç adam için soyunurken olduðu gibi isteyerek çýkartmamýþtý elbiselerini. Seviþtiði her adamdan aklýnda kalan sadece canýnýn acýdýðýydý. Hep Cesare’nin zalimce sapladýðý hançerin acýsýný taþýdý kasýklarýnda.

Onu teselli edebilecek ne babasý, ne de annesi olmamýþtý hiç. Babasý Rodrigo Borgio henüz on yaþýndayken ona zorla sahip olan abisi Cesare’yi sevinçle kutlamýþtý yaptýðýndan ötürü. Erkeklere kadýnlýk yapabilecek duruma gelmiþ bir kýza sahip olmak, babasý için  politik çýkarlarý için pazarlayacaðý deðerli bir sunuya sahip olmak demekti. Procida ailesinden Aversa Kontu’nun oðlu Don Gasparo de Procida ile ilk evlikliðini on üç yaþýna henüz girmiþken yapmýþtý. Abisi Cesare’den sonra koynuna girdiði ikinci erkek olmuþtu adam. Düðün gecesi, gerdeðe girdiðinde babasý ve Procida’lardan iki kardinal götürüldüðü yatak odasýnda birer sandalyeye kurulmuþlar, evlendiði adamýn ona sahip oluþunu seyretmiþlerdi. Bu utanç verici uygulamayla güya evliliðin gerçekleþtiði tescillenmiþti. Evliliði resmileþtirmek için cinsel birleþmeye çýplak gözle þahitlik etmek! Katolik inanýþýndaki evlenme yasaðýný aþmak için tek yol olan “birleþmenin gerçekleþmediði” bahanesinin önünü kesmek için gelenekleþmiþ bir dini anlayýþ! Güç, iktidar ve ego her yerde ayný hastalýklý ruha sahipti. Babasý Rodrigo Borgio, Procida ailesinin siyasi gücüne ihtiyacý kalmadýðýnda onu bir baþka nüfuslu aileye pazarlamak üzere, boþamýþtý. On yedi yaþýnda anne olmuþtu, ama anneliðin nasýl bir þey olduðunu anlamasýna bile fýrsat vermeden doðurduðu çocuðu alýp götürmüþlerdi. Abisi Cesare Borgio’nun kollarýnda oyalanmýþtý uzun zaman. Nihayet Aragon Prensi Bisceglia Dükü Alfonso evlenmek için ona talep olduðunda mutluluðu bulduðunu sanmýþtý. Oysa bu ikinci evlikliði Cesare Borgio’yu çýldýrtmaktan baþka bir iþe yaramamýþtý ve kocasýný acýmasýzca öldürtmüþtü.

Barakada, koynuna girdiði genç seyise sevgiyle baktý. Bir köylü kýzý olup bu güçlü gençle evli olmayý o kadar çok isterdi ki! Ne yazýk ki, olmayacak bir þeydi bu, onun babasýnýn siyasi emelleri doðrultusunda evlendirileceði erkekler sadece asil ailelerin fertleri olabilirdi.

Çýplak teninde þehvetle gezinmekte olan dudaklarý eliyle az iteleyip genç adamý yanýna devirdi, baþýný koluna dayayýp ona döndü. “Perotto, öðlen gezilerimde yanýmda bulunman çok mutlu ediyor beni,” dedi adama. “Beni senin gibi güldürebilen hiç kimse olmadý hayatýmda. Fakat, senin adýna kaygý duyuyorum. Ýliþkimiz anlaþýlýrsa çok güçlü düþmanlarýn olur ve seni yok etmeye çalýþýrlar…”

Genç Peretto da yüzünü ona döndü. “Bir insanýn en güçlü düþmaný duygularýdýr signora!” dedi. “Size olan duygularým ise sizi göremezsem yok ederler ben! Size olan aþkým o kadar güçlü ki, uðrunda ölmem için hiçbir silahý kullanmasý gerekmiyor.”

Lucrezia, sevgiyle baktý onun gözlerine. “Bana duyduðunuz aþk yüzünden ölmeni istemiyorum Perotto… Hayýr!” diye söylendi.

Perotto Calderon’un gözleri aþktan kör olmuþtu. Göremiyordu gerçekleri. O da, “Kendinizi suçlamayýn signora! Ýnsaný öldürmek, insaný aþktan mahrum etmekten çok daha küçük bir suçtur inanýn…” diye mýrýldandý.

Sistina Þapelindeki ayin bitmek üzereydi, saraya dönme vakti gelmiþti. Yataktan çýktý, çabucak giyindi. “Haydi, dönelim artýk,” dedi.

Apostol Sarayý,’nýn arka cephesinde koyu bir yeþilliði barýndýran bahçede hiç konuþmadan yol almaya baþladýlar. Seyis Peretto bu defa hanýmýnýn bir at boyu kadar gerisinde gidiyordu. Lucrezia yüreðindeki mutlulukla bahçenin tüm oksijenini derin derin soluyarak tüketmek istiyordu. Her metre karesi mahir bahçývanlarýn hünerli elleriyle doðanýn tüm renkleriyle süslenmiþti. Açelya, sümbül, leylak, lavanta,begonya, siklemen, fesleðen, küpe,gaillardia, fulya, karanfil, kana, kardelen, kasýmpatý, adlarý sayýlamayacak kadar çeþit… Dünyanýn dört bir tarafýndan getirilip yetiþtirilen nadide çiçeklerin kendilerine has kokularý insanýn baþýný döndüren bir aroma oluþturuyordu. 

*

Lucrezia bu kaçamaklarýný uzun bir zaman sürdürdü. 1496 Ýlkbaharýna gelindiðinde hamile kaldýðýný fark etti. Bunu önce herkesten saklamaya çalýþtý; fakat yaz aylarýnda karný iyice þiþip de göze batacak duruma geldiðinde saklamayý sürsüremeyeceðini anladý.

Seyis Perotto Calderon’nun baþýný yakmadan halletmeliydi bu sorunu, ama nasýl? Her seferinde beline sýký sýký sardýðý kuþaklarla bol elbiseler içinde karnýný saklamaya çalýþtý. Ziyaretine gelen küçük kardeþi Giofrie Borgio, ondaki fiziksel deðiþiklikten þüphelenerek  elleriyle karnýný yokladý, þiþliði fark etti. Sinirli bir ses tonuyla sorgulamaya baþladý onu.

“Lucrezia! Evli olduðun adam öldürüldükten sonra neredeyse bir yýl geçti. Bu hamileliðin ondan olamaz… Söyle, kimden bu çocuk?”

Adamýn sertleþmiþ vahþi mimikleri insana korku veriyordu. Lucrezia da korktu, konuþamadý bile… Herkes gibi Giofrie de biliyordu onun Cesare ile olan ensest iliþkisini, aklýna gelen ilk þey onun Cesare’den hamile kalabileceði oldu. “Cesare’den mi?” diye sordu kestirmeden.

Cesare Borgio! Neden olmasýn? Her fýrsatta onu koynuna almýyor muydu? Belki de gerçekten de ondan hamile kalmýþtý. “Evet Giofrie, Cesare’den!” diyebildi.

Giofrie, odadan geldiði gibi hýzla çýkýp gitti.

Papa babasýnýn çalýþma odasýna ulaþtýðýnda kapýdaki iki nöbetçinin arasýndan içeri daldý.

Odada Papa VI. Alessandro, Cesare Borgio ile birlikteydi.

Papa onu; “Niye geldin Giofrie, bir þey mi var?” diyerek karþýladý.

Doðrudan, “Lucrezia’nýn kardinal Cesare’den hamile kalmýþ olduðunu öðrendiðimi bildirmeye geldim efendim,” dedi. Cesare’ye öfkeyle baktý. “Voglio che qui e pronto a cardinale provincia immorale lasciare la povera ragazza da sola ! "

“Fatti gli affari tuoi!”

VI. Alessandro iki kardeþ arasýndaki gerilime hemen müdahale etti. “Biz bir aileyiz” dedi. “Bir ailenin sadakati her þeyden ve herkesten önce gelmelidir. Birbirimizden haberdar olmalý, birbirimizi korumalý ve en önemlisi de birbirimize baðlý olmalýyýz. Çünkü eðer bu sorumluluðu þerefimizle yerine getirirsek, asla maðlup olmayýz ama eðer bu sadakat konusunda bir an bile tereddüt edersek, hep beraber mahvoluruz…”

Aile Lucrezia’nýn gerçekten de Cesare Borgio’dan hamile kaldýðýna hükmetti. Papa VI. Alessandro týpký ilk hamileliðinde olduðu gibi doðumun gizlice gerçekleþmesi için onu saraydan uzaklaþtýrdý.

*

Seyis Peretto, sevdiði kadýn saraydan gittikten sonra çok acý çekmeye baþladý. Haradaki iþinde de sürekli dalgýnlýklar yapýyordu. Ayný barakayý paylaþtýðý arkadaþý Seyis Ambrogio birlikte sarap içip iyice sarhoþ olduklarý bir akþam, Peretto, Lucrezia ile olan aþkýný, kadýnýn ondan hamile kaldýðýný, çocuklarýný doðurmasý için Roma dýþýna yollanýldýðýný anlattý. Ambrogio bu hikayeyi önce arkadaþýnýn sarhoþkluðuna verdi, gülüp geçti. Bir zaman sonra hizmetçiler arasýnda yayýlan dedikodulardan Lucrezia’nýn evlilik dýþý hamile kalarak doðum yapmasý için þehir dýþýna yollanýldýðýný öðrendiðinde kulaklarýna inanamadý. Arkadaþý Peretto da ayný þeyleri anlatmýþtý ona, “demek doðruymuþ,” diye söylendi kendi kendine. Peretto’yu bir kenara çekip, “doðruymuþ!” dedi.

Peretto onu, “Neymiþ doðru olan?” diye tersledi.

“Papa babamýzýn kýzý hamileymiþ. Gayrimeþru bebeði doðurmak için yollanmýþ Roma’dan! Demek bebeðin babasý sensin ha! Vay canýna!”

Perotto Calderon, ona þarap içtiklerinde anlattýklarýný hatýrladý, büyük bir korku düþtü yüreðine. Anlattýklarýný uydurduðuna inandýrmaya çalýþtý arkadaþýný, sonra yalvarmaya baþladý. “Ambragio! Kardeþim… Sakýn sana anlattýklarýmý bir baþkasýnýn yanýnda aðzýndan kaçýrmayasýn Yemin ederim ki, öldürürler beni!”

“Merak etme kardeþim,” dedi Ambragio, “ölünceye kadar saklayacaðým bir sýr olacak bu!”

Ambragio, arkadaþýnýn bu sýrrýyla yaþadý bir süre, fakat bu sýrrý saklamasýnýn hiçbir kazancý olmuyordu ona; oysa öðrendiklerini Papa’ya anlatmýþ olsa alacaðý ödülle zengin olmasý iþten bile deðildi. Bu çeliþkiyle yaþamayý sürdürerek en sonunda kararýný verdi. Papa’ya ulaþmasý mümkün deðildi, ama sýk sýk haraya gelerek sahip olduðu atlarla eylenen Cesare Borgio’ya fýsýldayabilirdi. Tabii, cömert bir bahþiþ umarak…

O fýrsat çabuk geldi. Cesare, “sizinle çok önemli bir konu konuþacaðým efendim,” diyerek yanýna sokulan Ambrogio’yu dinlemeyi kabul etti. Seyis Peretto’dan öðrendiklerini hýzlý hýzlý anlattý ona. “Bu bilgi karþýlýðýnda fakir ailem için bir yardýmda bulunacaðýzý umuyorum efendim,” diye eklemeyi de unutmadý.

Cesare Borgio adeta çýlgýna döndü. Haradan çýkýp giderken duyduðu tek öfke Lucrezia’ya duyduðuydu. Þu an eline geçirmeli, onu paramparça etmeliydi. Papa VI. Alesandro’nun ofisine, “bebek benden deðilmiþ efendim!” diye baðýrarak girdi.

Papa onun kýpkýrmýzý kesilmiþ suratýndan nasýl bir öfke içinde olduðunu anladý. “Kimdenmiþ?” diye sordu.

“Harada çalýþan bir seyistenmiþ. Meðer uzun zamandýr onunla iliþkisi varmýþ…”

Papa VI. Alessandro’nun iþittiði bu habere kulaklarý inanamadý.

*

Sistina Þapeli’nde Papa VI.Alessandro, Cesare Borgia  ve beraberindekiler koronun seslendirdiði ilahiler eþliðinde günlük ibadetlerini yapmýþlardý. Tören bittiðinde önlerine çýkan bir yüzbaþý, sertçe selamladý onlarý.

Papa VI. Alessandro, onun selamýný baþýný sallayarak aldý, sonra, “ne oldu evladým?” diye sordu.

Yüzbaþý, “her iki seyisi de hallettik efendimiz. Cesetlerini  de Tiber Nehrine attýk,” diye yanýtladý onu.

Papa, “teþekkür ederim,” diyerek yürümeye devam etti.

Öz kýzýnýn öz oðlu ile birlikte olmasýna göz yuman, bunu bir nevi “Baba, Oðul ve Kutsal Ruh” benliði altýnda uygulatan ensestlik anlayýþý sýnýf farký olan bir iliþkiye aman vermemiþti.

Lucrezia, Apostol Sarayý,’na döndüðünde seyis Peretto ve seyis Ambragio’nun Tiber Nehrinde boðulduklarýný, cesetlerinin köylüler tarafýndan bulunmuþ olduðunu oda hizmetkarýndan öðrendi.

*