Ne Olduysa Yavaş
Yavaş Oldu
Varoş toprakların
tozunu yuttum
Yaşadığım yerdi
varoş mahallesi
Aradığım tüm burada
güzelliği buldum
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Gelen gideni çok olurdu
Kapılar gönüller
açık dururdu
Gelip gidenden hal
hatır sorulurdu
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Varoş mahallemiz canların
canı
Hiç unutulmaz ki
yaşayan insanı
Hala içimde o
günlerin heyecanı
Arasan şimdi
bulunmazsın o insanı
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Neşeler sevinçler
kulaklarımızda çınlardı
Yolda gülümseyen
insanlarımızdı
Ağlayan olursa koşanlarımızdı
Yolda kalanlarımıza
koşanlarımızdı
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Konuşulurdu Mevlana’dan
Yunus’tan
Hemen tanırdık
onları duyduklarımızdan
Gönlümüz sarayında
yaşardı o anlarımızda
Battalgazi Köroğlu
Dadaloğlu hep yanımızda
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Sabahları güneşi
kaldırırdık
Sofraları ortaya
kurardık
Kuru soğanla
pilavı kaşıklardır
Tandır ekmeğiyle
açlığımızı yatıştırırdık
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Gazlı gece lambasında otururduk
Türlü türlü
sohbetle doyardık
Masallar hikâyeler
anlatırdık
Her gece bir eve
dolar taşardık
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Bir gün dediler
elektrik gelmiş
Tek tek söndü gaz
lambaları
Arkasında televizyon
girdi evler
Bozuldu sohbetlerin
ayarları
Bozuldu komşuluk
anları
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Artık herkes
evinde televizyon başında
Komşuluk sohbet
dersen dağın başında
Kimin umurunda
akan gözyaşında
Herkes bireysel
oldu kalmadı bedensel uğraş
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Bütünselliğimiz yok oldu kardaş
Aksa da böyle oldu
kardaş yaş
Aksamasa da dağıldı
her şey yavaş yavaş
Ne olduysa yavaş
yavaş oldu yoldaş
Anlaşılmadı nasıl
ne zaman oldu pirdaş
Şimdi sen yalnız
ben yalnız bitti savaş
Anılarda kaldı anı
oldu her şey
Yaşarcasına koşarcasına
koştum
Coşarcasına coştum
büyüdüm
Şimdi o yılları
ararım bulamam üzülürüm
Ara sıra hatırlar gözyaşı döker düşler görürüm
Mehmet Aluç-Kul
Mehmet