Dostsuz Gönlün Virane Olur
Herkesin omzundadır hayatı ömrü dostu sırdaşı yaşı
Taşırken omzunda sakın ola eğmeyesin sen o kaşı
Ömür yaş dediğin bir gün kesilir başı
Geride gönül kalır sakın içini boş bırakma doldur
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır
Dostu ömrü hayatı kulun bu dünyada yanında olan sırdaşı
Dostunla ömrünü al var muhabbetle otur durma kur bağdaşı
Bu dünyada Müslümanız çok şükür herkes birbirinin kardeşi
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır
Dönme hak yolunda kalma dostsuz akıtırsın kahırla gözyaşı
Seni gören kendisini hakkı anımsasın geniş olsun gönül anlayışı
Tekâmül ile gez gönülleri başkalarında değil kendinden bil yanlışı
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır
Sevinç keder gözyaşı dostsuz sabırsız inan bu dünyada geçmez
Sen paylaştıkça sevdikçe kederlerin gözyaşın o an anında biter
Birde hayırda şer şerde hayır var diyen Rahman’a varınca yükün iner
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır
Döküldükçe ömrün yaprakları dostların toplar ardın sıra
Dost ile varılır hak yoluna derdi kederi paylaşarak nura
Bu ömrümüzü Rabbim dost anına göre bir saat gibi kura
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü yoldur
Kul Mehmet’im dostsuz gönlün virane olur bunu sen unutma
Dostun gülüşü cennet gülüşüdür sakın ola onu yolda bırakma
O sana varıp gelmez ise sen durma hemen var yanına sen durma
Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü yoldur
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
