Toparlak ahkâmlarda sýra dýþý bir terennüm hele ki yaþanan can pazarýnda; betinde kabahat, yüreðinde bent bir o kadar tutucu neþe odaklý seyri zifiri karanlýðýn.

Batýlýnda itikat olsa ya da rükûsunda samimiyet ve eziyet yüklü coðrafyalar tarihe karýþsa… Hep mi cehalet hep mi tahakküm hep mi esaret?

Kara bentli kýtalar, tevekkülü yozlaþmýþ mahremiyet yine de yeni güne ümit baðlý bir terennüm yüklenip çýkmak yola gecenin indinde kaybolmak kadar da olasý bir izafiyet iken devingen rota…

Maðlup gelmiþ düþ/üþ/ler hani sýrasýz ölümlerin izahý olmadýðý gibi ve kýblesi yoksun bir rota, tüm miladý nefret odaklý bir keramet kadar da sýdkýmýz bir kez sýyrýlmýþken önce de kendimizden ya da yüz bulamadýðýmýz Tanrý bile kutsamak istemezken yaratýlarýný.

Hayvanlarda olmayan akýl, ses, yürek, vicdan mý da yoksun kýlýndýðýmýz sanýsýnda sýrtýmýzdan býçaklamakla kalmayýp boylu boyunca yatan neferleri görmezden geliyoruz ve bir çocuða öldürmekten de öte tüm çocuk ýrkýna zulmediyorsak.

Ölen umutlarýna mý yanmalý acý çeken bedenlerine mi yoksa asla geri gelmeyecek ruhlarýn vicdanlarýmýza dokunaklý bir þarký tesiri bile yapmamasýna mý?

Gün de kaygýlý bizlerin saný bellediði kaderin istirahata çekildiði devingen mahiyette bir yerküre nazarýnda yine pazarlarken ruhlarýmýzý ve beyit beyit sömürürken dünyayý…

Yana yakýla barýþ nidalarý atan ama varlýklarýnýn varlýksýzlýðýna da kýlýf geçiren ve her neyse hiçlik kýrýntýlarýný konduramazken münafýk rabýtasýna o düþkün kýzýlca kýyamet denen hengâmede huzur iken tek ihtiyacýmýz yetmedi neþe bürünürlü dýþ mihraklar kadar tozutmuþ bir akýlsýzlýðý misafir ederken evren.

Miadý dolmuþ bir milat mý yoksa miladýný yok sayan insanlýk mý belki de sefaletin yüz görümü bir nefretle eþleþen batýl rotalarda verdiðimiz kayýplarýn da ötesinde linç edilesi benliklerimiz mi bu kadar vahþi ve zaaf yüklü ki kininden, kirinden arýnmak þöyle dursun görmezden gelmenin ötesinde gelinmenin hesabýný ödeyecek olanlar mý yine masumiyet ýrgalanýrken ve kýnýnda asil bir törpü taþýrmýþçasýna cehaletin ve düþmanlýðýn hegemonyasýnda esir tutulasý bir rota mý devingen yoldan çýkmýþlýðýn sunduðu beyan?

Ansýz bir sýzý ansýzýn gölgeli bir yok oluþa maðlup düþmek ve isinde sefil bir týný yine yakamozun güncesi…

Sefil bir imden çýkýp yola sezileri kayýp bir miadý terk edip yine yoksun kýlmak bir çocuðu babasýndan, bir babayý evladýndan ve bir anayý sevdalý addedilen görmüþ geçirmiþliklerinde nüktedan bir týný mahiyetinde verip vereceði en korkunç hüküm ki Tanrý bile býkkýnken yaþanan bunca eziyetin tek sorumlusu iken yarattýðý en akýllý varlýk.

Beyhude belki de.

Saný yüklüyüz zaman zaman.

Neye güvendiðimizden ziyade hangi akla hizmetle yol verdik masum çaðrýsýna evrenin ve düþkün kýlýnmaktan öte gözümüzden akmayan bir yaþ(s) kadar da istikrarsýzýz.

Sanmaktansa umut etmek, tehir etmektense insanlýðýmýzý teyit etmek yine de noksan bir varlýðý yoksun kýlmak akýldan ve vicdandan yeter ki son noktayý koymazdan Tanrý.