Kara lehçelerin kara isyaný yine dünde saklý yine yarýnla umudun arasýna nifak sokan.

Günler öfkeli zaman zaman her nasýlsa gülüp geçenlerin nazarýnda da çetrefilli bir yolculuk. Maðlup yürekler, galip gelen meçhul belli ki düþ simsarý tüm yanýlgýlarým/ýz.

Zararýn neresinden dönmektense dönemediðimiz o kavþak: Hanidir uzaðýnda bazense kýskacýnda bazense unuttuðumuz hatta unutmalara inanýlmaz talep varken:

Aþk gibi.

Barýþ gibi.

Umut gibi.

Ve…

Hasrete giydirdiðimiz kefen, baþa sardýðýmýz nice hayat, basireti baðlanmýþ mutluluk.

Ýnsanlar soyutlanan ve insanlar somut yanýlgýlarýna sonsuz umut baðlayýp da hüsrana yelken açan.

Adsýz kimi zaman oysaki ne gam, demekle eþ deðer. Paye versek de mutluluða yeni bir gölge asla olmalý ki kýyýmlarý yüreðin, acýlarý insanlýðýn. Artýk çocuklar da ölmemeli. Garip mefhumlar saklý belki de sandýðýmýzdan fazla düþünmekten bile korktuðumuz hanidir sandýðýnda insanlýk denen coðrafyanýn ve kayýp satýrlarýna ektiðimiz nidalar yine salkým saçak varlýðýmýzýn uzamýnda gönülsüz bir rota her savaþýn ve her ölümün günah sayýldýðý Allah katýnda hele ki zamansýz ve haksýz yere ise.

Çürük meyveler mi saklý yoksa umut tezgâhýnda?

Hani iþkillendiðimiz ve dokundukça dökülen ceset kalýntýlarý her umudun ve her aþkýn hayatla arasýna sokulan o nifak iken yine insanlýðý tehdit eden ve uyandýðýmýz yeni günün arefesinde rüyalarýmýza doluþan kara renkli ve uyumsuz nefret izlekleri bir çocuðun peþi sýra ve ölümün de hicap duyulasý týnýsýna asla vakýf olmak istemezken.

Adsýzýz aslýnda ve bir o kadar anlamsýz.

Anlam yüklü ikonlar serpiyoruz boþluða: Gülen adamlar ama asla kadýný olmayan gülücükler belli ki kadýnlar da kayýp çocuklar gibi ve kirli beyanlarý var iblisin ama cinsiyetsiz ama yanlýþ ama cüretkâr ve tek talep ettiðimiz makam…

Hakkýn rahmetine konuþlu biz ölümlüler oysaki… oysaki ölümsüzlük iken mercek altýna yatýrdýðýmýz, soyutlandýðýmýza mý yanalým somut verilerden uzak iken mutluluk, sonlandýrýlan yaþama sevincimize mi göz yaþý dökelim? Kaldý mý ki ya da kalmalý mýydý belki de ötekileþtirdiðimiz benliðimizin uzantýlarýna tekabül eden iç sesin veryansýný yine bilip bilmeden çaldýðýmýz ya da çalmaktan imtina edip çalýnmasýna müsaade ettiðimiz.

Kanýksamaksa ne alaka?

Yargýlamaksa hâþâ!

Sonlandýrmaksa asla hakkýmýz olmamalý.

Ama tek gerçek çünkü umut yükledik yüreklerimize ve belleklerimize:

Hoþ geldin 2017 yeter ki huzur, saðlýk, barýþ ve mutluluk getir asla da hor görme dünü yeter ki üzme dünya ahalisini.

Herkese mutlu yýllar diliyorum efendim ve her þey gönlünüzce olsun.