Dinginliðin huzuruna eren bir matemim,

Mahrem gölgelerin oynadýðý bir yangýn belki de,

Eremediðim hidayetin tutuklu yolcusuyum

Girizgâhýnda aþký buyur eden bir hikâyeden ibaretim:

Gidenlere yüklü nidalar savuran,

Gelenlere yürek dolusu sevgiyi ve sýrrý sunan.

Bir gölgeyim de demlendikçe kaybolmaktan

Kendini alamayan;

Dertlendikçe yüreði kör dili býçak olan;

O kuyunun dibinde

Nemli ve mimli bir imgeyim:

Çýkmak ne kelime,

Ölümüne kalmaya razýyým

Hem de ikbalimi yok sayýp

Mazimle haþýr neþir;

An’ýmý var sayýp dünümle cebelleþtiðime kani

Bir garip yürek sesiyim.

Yine soytarýsý cümlelerin,

Batýlý belki de derlediðim hikâyelerin

Ve mensur bir þiirim andýkça adýný bilinmezin

Her þiiri aþk bildiðim sýrdaþ bir terennüm kadar da

Kayýp mutluluðun simgesine nail kekremsi bir acý.

Kandýkça, için için kanayan;

Sustukça rehavete dalan,

Dalya dediðim ne çok ihanet mademki deðiþmez yazgým

Yine baþýmýn tacý sevdanýn bitimsiz nazýnda saklýyým:

Hem de öylesine rahvan bir kaykýlmýþlýk ki

Andýmda saklý tuttuðum,

Yarýnýmsa hepten kayýp.

Dünlerin közüne toz konduramazken

Eþrafýn gözünde kayýp bir rotayým

Derlediðime inat çözülmeyi dilediðim;

Dertlendikçe yazmaktan geri duramadýðým

Ve her cümleyi sure,

Her aþký da hikmet eyleyip

Þükre doðru yolculuðum

Varamadýðým sabaha rahmet yüklediðim

Bir bilinmezim hele ki bilindik bir lehçeden yoksun,

Yürekse hepten yorgun,

Suretimde niyazla demlendiðim nice hikmeti

Feyiz alýp varmayý beceremediðim o güzergâh,

Kayýp þehirlerin ilacý adeta

Yazmayý adet edindiðim

Her sýr yüklü þiir,

Sonunda çýktýðým kerevete buyur eden.