Çıkar mı aşığın canansız nefesi
Nasılda hızlı inerçıkar göğüs kafesi
Sürgün etseler de cananı gönlündedir
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Vakitsiz çalsa da gönül sazı kırık
Aşkın vaktidir bilir gönül azıcık
Sürgün etmek değil mi aşığa yazık
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Âşık gönlünde aşkla uçar gider bilinmez
Tüm ölümler ölmüştür artık ona görünmez
Âşık sofraya gelmezse nimetler yenilmez
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Bir yoldur aşk kendisine çıkan bir yol
Üzerinde bekleyen cananıdır uzanır kol
Varır gönlüyle âşık aşk diyarına ara bul
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Aşk enkazdan yıkılmaz bir bina inşa eder
Bu dirilişle bu can zaten insanı âşık eder
Âşık canansız olmaz yoksa aşkı o an biter
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Aşkta yargısız infaz olmaz alır yargılar
Suçu az hasretlik iline sürgündür başlar anılar
Az zaman sonra aşk aşığı sabrını görünce bağışlar
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Kul Mehmet’im âşık yangınlardan çıkmıştır
Sanmayın hasretlikle bu aşktan bıkmıştır
O cananına gönlünü bırakmış gönlünü almıştır
Yalnız hasretlik yakar budur aşkın felsefesi
Mehmet Aluç /Kul Mehmet