Balmumu yumuþaklýðýnda ekilmeyen tohumlar ve yine de baþak olmaya aday her sýrrýmda her sükûtun deviniminde bir de yorgunluðumun ardýna býraktýðým çakýl taþlarý. Belki bir yol olur belki de yordam bildiðim bir þiir, bir þarkýya rast gelirim hani olur da…

Gök kubbenin akan çatýsýnda ara duraktayým; bir gönlün yitiminde ayak sesim yine uzaklarýn baðrýnda yasladýðým baþýndan mütevellit onca yanký onca yargý onca yanýlgý.

Hislerimi büyütüyorum ya ölen benliðimin mezarýna kaç kürek hüzün atacaðým da peyda olacak misafir bellediðim þarkýlar; kulaðýmda türkülerin deviniminde bir de hafif meþrep bir týný yine boðucu imlere taktýðým aklýmýn küpeleri. Bir miadý dolmaktan mahrum eden bir korku mu yoksa asýlsýzlýðýn anlam bulduðu ve aslýmýn sunumunda hangi cümle ise bir kelamý bir ömür ile eþleþtiren…

Yoz dürtüleri maðara insanýnýn ve yoz görgüsüzlüðü yine verilen kaybýn da telafisi olmak adýna bir sundurmada yýðýlý bilinmezlik denen martaval.

Tanrý’yý yok sayan bir münafýkla kesiþti mi yolum… günahlarýn üstüme sýçramasý an meselesi belki de bu yüzden ayrý düþtüm onca gölgeyi geride býrakmakla kalmayýp yeni gölgeler doðuran aklýn hezeyanlarýna gizlendiðim yine de gizleyemediðim onca piþmanlýk.

Ýþte kesiþme noktamýz ve derken çatallaþan yollarýmýz yetmedi býçaðýn en haþin darbesi yine gönül baðlarýmýzý yok eden aslýnda yoksun addedilen sevgiden mütevellit belki de varlýk adýna atýfta bulunan onca izlek yine saklanmýþlýðýn bir tabur dolusu beyaný.

Gelip gitmelerinden yorgunum önce akla zarar sonra da depreþen isyanlarýný insanlarýn reddettiði; sözüm ona hali hazýrda mutlu herkes belki de sen’den öncesini ayraç yapmýþken yazmaya baþlamazdan önce nasýl bir karanlýk ise yüreðin de çürüdüðü, benliðin hezeyana büründüðü…

Gidip de dönmemekse raconu dostluðun kanýksanasý bir alâmetifarika…

Hey gidi hey dünlerin küpeþtesinde ayrýmcýlýkla suçlanan insanlýðýn geldiði nokta bir o kadar adresime gelmek bilmeyen kayýp sancýlar duraðýnda da beklemeye aldýðým iç sesim.

Nazenin bildiðim.

Sonradan görme bir yorgunluk muydu yoksa silahýn?

Aydýnlýk gökyüzünün karanlýk sýrlarýna mý boðulmuþtun da baþýný kaldýramýyordun nefret iken kýskacýna yakalandýðýn ve haris bir bedelle eþleþen benliðini de çürümeye terk edilmiþ dehlizlerinde ben hala yol bulmaya çalýþýyordum aklým sýra…

Mihrabý delen çýðlýklarýný duyuyorum yerli yersiz hem de ta sizin oralardan düþen döþeðime hatta yankýsýzlýðýn izleðinde sen ve dostluðun arasýna duvarlar ördüðün…

Mabedimde yangýnlar çýktý çýkalý gittin.

Ölüme koþullu bir akýbet dilenmemiþtim oysa belli ki aklýmýn oyunlarýydý sýr bildiðim yaralarýmý sana sunmuþken; belki de noksanlýklarýný telafi ediyordun içimin yangýnlarýna þiþelerce benzin döken o sessizliðin ile yýllarý da yok saymýþtýn öyle ya; yýllar ve yollardý bizi bizli cümlelere sevk eden ve yine yýllara denk düþtük görünmezliðin þeceresinde bir de tutuklu kalmýþ iken varlýðýn an itibariyle benliðime uyuþuk bir þarkýdan baþak bir anlam ifade etmezken.

Sanrýlarýmý uyuttum ve sancýlarýmý da.

Sandýklarýmla iþtigal etmiyorum bilakis bilindik cümleler kuruyorum ve insanlar biriktiriyorum yüreðimin ýrmaklarýnda ne zaman ki elini uzatsan bil ki iki elimin de diyetini ödedim týpký yüreðimden çaldýrdýðýn o dostluk þarkýsýný sana havale etmiþken hani gün olur da ödersin bedelini tanýmsýzlýðýn nefretin boca etmiþken sefil ruhuna.

Usul bir þarký çalýyor hengâmenin çok uzaðýnda yine deviniminde varlýk belki de kutsanan yokluk.

Satýrlar telaþlý, kayýþlarý gevþek sinir zincirinin ve aðýr baþlý bir ölüm diliyorum. Dilendiðim kelimelerin buharý üzerinde az evvel çýktý yürekten biraz da konuþlandýðým ýssýzlýðýn hükümranlýðýnda gölgelerle seviþiyor benlik.

Ürkünç adýmlarý karýnca kararlarým sanýrým yetmeyi bilmeyen benliðin de öteki sýrdaþý yine kayýplarýn miadý dolmuþ hüznü.

Deseler keþke duraðýndayým ama ne deseler, bilemediðim. Ya önemli mi?

Þimdi çýksam þuradan, dönsem köþeden ve üçgen duvarlarýný dörtgene tamamlasam yalnýzlýðýn. Dört duvarýn sessizliðine nail olmak adýna yine hacimsiz odalarýn soluk duvarlarýnda ve soluksuz yaralarýmda için için deþilen ve ansýzýn kaybolmaya muktedir, demelerinden de geçtim.

Kývrak bedeni yakut renkli hülyalarýmýn ve yarým adalarý o sevginin baþ þehri kýraðý çalan bir yaðmura kondururken isimsiz bir çisiltiyi de mendebur etmiþken kara gece.