Arsýz bir gülüþ sýrýtýyor ansýz bir sevgiyi meal eyleyip bir de kovuþturduðum imgelerden nasýl sorumlu tutuluyorsam.

Aralýklarýnda girgin gök kubbenin; bitiminde baþ bildiðim bükülmez cümlelerin artýk hangi satýr aralýðýysa…

Çivileme atlamalýyým hele ki çivi çiviyi sökerken asla sus’larýmý da ihmal etmemeliyim.

Zaman fukarasý rahmetli dünlerin kaygýsýna sarýlmýþken arýnmalýyým da arýtýrken aklýn zambaklarýný.

Düþe kalka geçmeyen bir çocukluktan ne ise miras, yine ata yadigârý yakamoz düþlerden arakladýklarýmla örtü misali sermiþken sepetteki þiirlerimi tam da üzerime bir de eðilip bükülmeden sevmeleri maruzat bilenlere inat, aþka biat, sözsüzce ve sessizce sevmeliyim üstelik nidalarýn tokuþturulurken çýkan sesi de ört bas etmeden.

Þiir biriken avuçlarýmda; yaþ biriktiren gözlerimde; yas biriktiren haziran akþamlarýna nazire eden þiir özürlü kâinata diþ bilemeden koþmayý ilke edinmeliyim hele ki kaplumbaða ayaklarýma rahmet okuduðum duraklý ana yolun çýkmazýndan çýkma þerefine nail olan o üstün körü ahkâmlarý da görmezden gelip…

Satýr aralarýnda biriken isi; satýr yürekli kalýpsýz adamlarý öðütürken yüreðin deðirmeninde zaman aþýmý iken kýblemde yeniden doðmalýyým üstelik damýttýklarýma da rahmet okumayý ihmal etmeden…

Yaþam kaygýlarý asýrlara dönüþürken, oyun setlerine hezimet bulaþýrken, arka penceresine yalnýzlýðýn, kayýtsýz kalýrken Tanrý.

Iþýk balyalarýnda a/sýrlýk düþüþler ve kibirli evrenin kibirli dokümanlarý yine insan elinden çýkma týpký bulut gibi yoðun; týpký aþk gibi esir tutulasý; týpký yel gibi alýp götüren…

Uzun soluklu düþlerimde sýrdaþ bir hakkaniyet þarkýsý; bayat tefrikalarýnda süs bebeklerinin kayýtsýz hezeyanlar yine sen özürlü bir benliði tokuþtururken yalnýz ve yaldýzlý sefasýyla bir gölge kadar kayýt dýþý ve zehir zemberek bir hutbe tadýnda iblisi bol hengâmenin çatýsý akan tebessümünde.

Birikintiler nifak dolu, soluyan ürkünç seslerin hizaya geldiði köþe baþlarý. Ellerinde kýrmýzý gül, bekleyen adamlar aramanýn da faydasý yok artýk hele ki gülücük daðýtan akýllý telefonlar yalancý mutluluklar üretiyorsa.

Top oynayan çocuklarýn neslinden olsam ne fayda hele ki neslimin son örneði iken hala kayýtsýz ve hala pervasýz bir düþün peþindeysem düþe kalka?

Mýzraklarýndan yoksun savaþçýlar olduk aslýnda üreyen husumetin sevgiyi maðdur ve maðrur kýldýðý. Boyutsuzlukla imtihaným her yüreði ben bildiðim, her adamý babam bellediðim bu yüzden, baba kelimesini kesip attým son yazdýðým þiirden yine de evet, yine de baba demeyi özlediðim adamlarla ne zaman kesiþse yolum, kaçýrýyorum gözlerimi.

Sokulgan milatlardan gelmedim ben ama hep sevdim.

Soluyan nefretleri yok saydým, yoksun kýlýnsam da sevgiden.

Sevmek belli ki tek maruzatým üstelik yansýz ve beklentisiz. Üstelik zamirlerin hiç de önemi yok ve sýfatlarýn da yine de birincil tekil þahýsta kalmýþlýðýmla iþtigalim kendimi bildim bileli.

Yükümsüz olsa keþke adýna yüklem denen buna raðmen emir kiplerinden de haz etmedim ve bu kipi de attým baba denen terennümün hala asýlý kaldýðý aklýmýn k/ayýp kancasýnda.

Fiiliyata geçiremediðim nice hayal üstelik çürümeye yüz tutmuþ ama her nasýlsa sahiplendiðim ve öldürmeye kýyamadýðým: Koyduklarým ya da konduramazken adýný belki de kala kalmýþlýðým hani o saplantýlý çocuk yanýmda bir baltaya sap olmuþ olmayý dilediðim.

Kýrýk dökük olmasý önemli deðil aslýnda olup olmamasý da: Bayat esprileri piþirip piþirip önüne getiriyorlar insanýn iyi de aç olduðumu kim söyledi?

Tüm açlýðým aslýnda tok gözlülüðüme ve tüm açýðým kopup zincirlerimi birbirine ekleme telaþý.

Kükreyen izdihamý asýlsýz bir yolculuk iken mealini de bilmediðim nice gönül surem: Allah’tan Yaradan’ýn hýþmýna uðramadan af dilemeyi beceriyorum gün bitiminde pek kibar olmasa da iç sesim biliyorum ki omzumdaki melekler de fazlaca gocunmuyorlar o titreþimi hissedip ve hala kundaklanan bir tereddüt iken yazýmsal kaygýlarýn da süre geldiði. Böyle mi olacaktý?

Demelerin ve demeye çalýþýp da susmalara büründüðüm: Kimine göre iç sesin yýlgýsý kimine göre aþka düþkün aklý evvel bir fani iyi de asýlsýz bir hikâye yazmak istemiyor caným an itibariyle aslýnda boyumu aþan cümlelerden uzaðým da hanidir bir sükse hanidir bir sanrý belki de koyulttuðum beyazý hala siyah sanmamdandýr pembeye olan düþkünlüðüm.

Mors alfabesinden çaldýðým üç beþ harf yoksa tekerrür eden bir süreç mi de aklýn izafi kalýntýsýnda kayda geçiriyorum?

Ýki arada bir derede kalmýþlýðýn sancýsý tüm gel-gitleri týktýðým o boþ þiþe sonra da salla gitsin, misali denize býraktýðým kaçýncý mektup ki de ben hala bir yanýt bekliyorum uzaklardan: üstelik çaðýrmadýðým ama çaldýrdýðým mutlu þarkýlardan bihaber iken solmaya aday sair gül, kokusuz mektup kývamýnda hem de yok yere sabahladýðým bir görüntü iken karýþan frekanslarýn ayyuka çýktýðý o gök gürültüsü… Yine de benden baþka duyan olmadýðýna göre belli ki; uyutulduðum ve unutulduðumun da tek gerçeði.