Hiçliðimi öðüttüðüm pespaye bir tat var içimde, avurtlarýmdaysa kýrgýn bir tebessüm mahiyetinde de yoz bir simge adeta içime çektiðim havadan teneffüs etmeye fýrsat bulamadýðým baþýbozuk hüzün.

Yeni gelmiþtim ki eve; çalan kapýnýn sesine uyanan Ýklim ile tartýþtým. Zamansýz öten horoz misali, hayli içerlemiþ yankýlanan ayak sesime uyandýðý yetmiyormuþ gibi:

‘’Aman efendim. Daha yeni daldým uykuya hem ötesi mi var Muammer‘’ dediðini duyar gibiyim hele ki pestilinin çýktýðýný fark edip susuyorum.

‘’Hadi’’ diyor piþkin piþkin.

‘’Sen de erkek misin?’’

Diyor mu yoksa deniyor muyum onun gibi konuþmayý ki sesi soluðu pek duyulmaz bu saatlerde ne de olsa daha afyonu patlamadý uykuya dalmazdan önce.

Vakit hýrsýzý melun, bir de kalp hýrsýzý. Hem ötelenmek kadar örseleyen týnýsýný da fark etmemek mümkün mü?

‘’Hayta, ne olacak’’ demesini de önemsemeyip içerlediðimin de farkýna varýlmasýndan imtina edip…

Hanidir yoksunluðunu tartýþýyoruz oysa sevginin hem de demiþler, dememe fýrsat tanýmadan çekiliyor odasýna.

‘’Ah, ah, þimdi donatacaktý ki sofrayý þöyle buz gibi bir yetmiþlik açýp…’’

‘’Aman ha oðlum, sakýn bulaþma böylesi insanlara. Hem namusundan edersin elin kadýnýný sonra da yapýþýp kalýr yakana sülük misali!’’

Rahmetli anam nasýl da görmüþ geleceðini oðlunun. Ýþkillendiði kadar varmýþ ha, karý milleti.

Zom oldum, demenin de ayrý bir raconu varmýþ hani. Öyle böyle deðil hani: Kadýn, malýn gözü çýktý. Nerden nereye?

Zaman aþýmýna uðramýþ faturalara iliþiyor gözüm. Artýk silinmiþ rakamlar: Hayret nasýl da kesilmedi elektrik? Ya, hala musluktan akan suya ne demeli?

Allah kaçak elektriðin faturasýný ödeyen vatandaþtan razý olsun.

‘’Ýklim, Ýklim’’ diye baðýrasým geliyor her horultusunu duyduðumda. Vay be, ne malýn gözü karýymýþ. Hani þunun þurasýnda kaç zaman oldu da serdi postu?

Yine hafta sonu yine ayný terane. Sanki babamýn hayrýna tutuyorum bu deliyi evin her köþesinde kurduðu egemenliði de dikte ettiren benmiþim gibi hiç de oralý olmuyor.

Gece vardiyasý dediðin ne ola ki? Sen tüm gece sürt sonra da gel, kon baþköþeye üstelik zýrnýk para kalmazken bir köþeye ayýrdýðým.

‘’Dumura uðradým sayenizde.’’

Eh, ben de senin gibiyim Münevver Abla.

Kadýn dul üstelik bir o kadar malýnýn mülkünün hesabýný en ince ayrýntýsýna kadar yapan. Çoluk yok çocuk yok, ne yani mubah mý her aklýna estiðinde kiraya zam yapmak? Bir de eltisi eklendi yenilerde.

‘’Para peþin kýrmýzý…’’demesine mahal vermeden sokuyorum kirayý gözüne gözüne. Kokoþ karý bir de demez mi:

‘’Sahte deðildir deðil mi elime saydýðýn þu kuþ kadar kira?’’

Biri kuþ mu dedi? Þimdi bir küfür edecektim de yüz göz olmayý istemiyorum kimseyle.

Derin bir iç çekmenin tam da zamaný.

Vay seni kaltak yine her yer batmýþ. Ulan ne vardý evi daðýtacak?

Rahmetli anamýn kemikleri sýzlayacak hem demez miydi:

‘’Biz yedi kuþak Ýstanbul’luyuz. Aklýný devþir de babandan miras o nezaketi çaldýrma elin insanlarýna kýzýp da.’’

Of be anacým, þimdi insan mý kaldý da ben hala Ýstanbul beyefendisi zihniyetinin son temsili ile hala kibarlýðýmý koruyorsam…

Eyvah, yine kapý çaldý. Þu Ýklim karýsý uyanmadan gideyim açayým da neymiþ derdi gelenin öðreneyim. Daha on dakika geçmedi kapý çalýnalý yine alacaklý gibi kim dayandýysa kapýya.

Zamanlý zamansýz hep de kabak benim baþýma patlar.’’ Ah!’’

Neydi bu þimdi?

Sürtük, yemiþ içmiþ bir de her yeri talan etmiþ.

‘’Kim o?’’

Sessiz olmalý yoksa her an fýrtýna kopabilir… Hay dilimi ýsýrayým.

‘’Bey oðlum, her gece her gece yeter ama olmaz ki bu kadar. Sonuçta burasý halim selim bir apartman. Ha, bir de aklýma gelmiþken…’’

‘’Sen dinliyor musun beni?’’

‘’Kiramý ödedim abla. Þubatý da martý da peþin ödedim. Var mý baþka diyeceðin?’’

‘’Mart, deyip durma evladým hele ki o kendini bilmez mart ayýný dolu dolu yaþarken…’’

‘’Elimden gelen bir þey yok ki ablam. Malum yýllýk döngü zaten evde zor tutuyorum. Sabahlara kadar sokaklarda gezinip ancak sabah geliyor eve. Çok denedim ama illa ki çýkacaðým diyor da baþka þey demiyor. Elim mahkûm. Sonuçta annemden yadigâr tek þey.’’

‘’Ona þey denmez azman denir a, be oðlum.’’

‘’Yok, yok, onun bir adý var.’’

‘’Baþlatma adýndan. Senin sürtük yüzünden apartmaný ilaçlatacaðýz hem beni aptal yerine koyup geçiþtirme de sözlerimi…’’

‘’Haklýsýn, ablam. Mübarek pire torbasý. Hele ki hangi erkek ise çiftleþtiði daha da pirelendi bizimki.’’

‘’Ben de pireleniyorum yavaþtan yavaþtan. Bari kýsýrlaþtýr da þu melun kedini yine kömürlüðe yavrulamasýn.’’

‘’Söz, ablam, söz. Var mý bir diyeceðin? Az sonra uyanýr. Yazýk, doyurayým karnýný.’’

‘’Ah, be akýlsýz çocuðum. Ona aldýðýn pirzoladan bir dilim de senin yediðini görsem. Kokutma da sakýn apartmaný malum ramazan; herkes oruçlu.’’

‘’Aynen, ablam. Bak iftar saatinden evvel lokma vermiyorum Ýklim’e.’’

‘’Maþallah, Maþallah, kediye de oruç tutturuyorsun ya, pes doðrusu.’’

‘’Var mý diyeceðin baþka þey?’’

‘’Eltimin kýzý gelecek önümüzdeki ay bende kalmaya. Malum çocukcaðýz çok içine kapanýk hem çok da sever kedileri. Ha, ne dersin, birkaç gün bizde konaklasa.’’

‘’Bir þartla, ablam.’’

‘’Hadi, uzatma da söyle þartýn ne?’’

‘’Var mý þöyle tanýdýðýn eli yüzü düzgün kýz? Ha, bir de kedi sever yoksa bu kedi yüzünden evde kalacaðým.’’

‘’Erkeðin evde kalmýþlýðýný bilmem de benim aklým hep siz de kalýyor.’’

‘’Neden ki ablam?’’

‘’Eskiden geceleri horlamaný duyardým.’’

‘’Ya, þimdi?’’

‘’Sen de miyavlamaya baþladýn. Hadi, hadi, dertlenme. Bakarýz bir hal çaresine. Ya da önce, Ýklim’i mi baþ göz etsek Mart kapýya dayanmadan?’’