Tekerrür eden ne ise hicap etmediðin ama aslýmý inkâr etmeden bilfiil sorgulandýðýma da kani…

Ýzdüþümü dünün aslýnda, onca kaygýyý bertaraf etme istemim ama çok þeye de yetemediðim.

Zarflarý, zamirleri ve özneleri de… usturuplu bir dil kullanmak adýna aslýnda mizanseni yalnýzlýðýmýn sonra da set çeken kim ise ve ket vurulduðumun bilincinde ben hala nasýl oluyor da son sürat savunmamý gerçekleþtirme ihtiyacý hissediyorum ve tek sorumlusu da sensin.

Alaylý yargýlar ola ki mektepli bir söylem arz edeyim bu kez iyice alaya alýndýðým hem de alayý hücum ederken ve menzilime geri dönmek adýna çat kapý hüzün.

Zar atsam belli ki günahkâr addedilen bir sýfatla denk düþeceðim ya da selamýmý almayan nice insana sitem edeceðim durduk yerde hem de ne için?

Zaruri hissetmesem bil ki yazmam hatta yüzüme bile bakmayacaðýný bilip, çat kapý çalmam da kapýný hele ki geride otuz yýlý aþkýn bir dostluk kayýt altýndaysa.

Kaygýlarým zaten bitimsiz ya da herkes ayrý telden çalarken ben döngünün verdiði rehavetle, düzenimi de yitirmiþ iken sonra gel de anlat hele ki; sen bile reddi miras yapmýþken bu dostluðu.

Huþu içinde kaldýðým sayýlý dakikalar bu hepten yazmanýn getirdiði bir sunumu Tanrý’nýn; aslýnda bahþedileni sadece yeni yeni fark ettim bu yüzden, kim ise dolaylarýmda yakasýna yapýþtýðým iþte tam da bu noktada tecelli ediyor talihsizliðim.

Demlendiðimiz günler üstelik soðuk çaylarýmýzý yürek ýsýmýzla ýsýttýðýmýz ve kahkahalara boðulup zamaný unuttuðumuz hatta ikimizi de anne bilen ufaklýk belli ki kendimi kandýrdýðým yetmezmiþ gibi kandýrýldýðýmý yeni yeni anlýyorum.

Polyanna’nýn çatý katýndan merhaba!

Kulaklarý çýnlasýn kim ise bana bu sýfatý yakýþtýran ne de olsa zamana tek pembe gözlük yeter, deðil mi?

Okuduðunu biliyorum aslýnda küplere bindiðini de tahmin etmek zor deðil lakin sana söylenmedik ne varsa bir þekilde içimde kaynayan kazanda piþiyor sonra da albenisi olan cümle arayýþýmla sükûtu hayale uðrayacaðýmý bilsem de tarihten alýyorum hýncýmý.

Baþarýnýn ne olduðu tartýþýlýr lakin zannýmca zira bilindik, genel kabul görmüþ ne ise-þekil A’da görüldüðü üzere-pek de itibar etmedim hele ki iç dünyamýn zenginliðini diðer insanlarla da pay etme ihtiyacýmý hissettiðimden beri aralýksýz yazýyorum ve inan ki; geri kalan hayatlar asla ilgi alanýmda deðil sanýrým ben-merkezli olduðum kadar aylak bir yazarým-gerçi bu sýfata nail olup olmadýðýmý dahi kestiremezken.

Sevgide bonkör olduðumu hep vurgulardýn ve bunu ne sebeple yaptýðýmý asla bilmedim sanýrým insan sevdiði kadar sevilmek de istiyor lakin günümüzün tabiri ile tüketilen sevgiler deðil benim muhatabým sadece kollarken özümü bir yandan da yansýtmak Allah ne bahþettiyse belki de uzaðýnda durduðum kim ise, soðuk addedildiðim ya da yakýn bir varsayýmla dostane ama tek gerçek iyi bir sýrdaþ olduðum ve bende saklý ne ise, benim de pay ettiklerimin karþý tarafta kayýtlý ve saklý kalmasý zaten hep bu noktada çakýþýrdýk ve hep derdin bana:

‘’Kendini üzme ve kimseye de seni üzmesine izin verme.’’

Bilemedim oysa en çok üzenin sen olacaðýný sanýrým biz de aldýk nasibimizi bireysel kaygýlardan ve adýna çekememezlik denen ne ise-bak, kendimi de dâhil ediyorum gerçi sahip olduklarýn adýna hep gururlanýrdým seninle zira sen iken tek kýz kardeþim bir de erkek kardeþ edinmiþtim üstelik gurur duyduðum iki insan.

Sen beni kaybettin ve içimdeki sayýsýz matruþka ile nasiplendiðim güzellikleri ve deðerleri sana sunma lüksümü de çaldýrdým sayende hele ki sen gibi bir dost arayýþýmda hangi duvar ise tosladýðým belki de hiçliðimin bilinciyle hala varlýk olma ihtiyacýmý duyumsamak adýna, dünyayý kucaklama isteðim gel gör ki; kendime ait o ufacýk dünyam bile iþgal edildi ve siperimde, elimde dipçiði kalemin biteviye mücadele ediyorum hayatla sanýyorum ki; yazdýðým her yeni yazý ya da þiir tüm derdimi yok edecek ve ben boylu boyunca uzanacaðým adýna huzur denen o yataða aslýnda kabir azabýndan beter çoðu zaman bu yüzden ölümden korkmak da çok gereksiz hele ki gerçek cehennemi bana yaþatanlara da minnet borçluyum belki de bunu yüzüme çarpanlara da ayrýca teþekkür etmeliyim…

Beni bana yakýn kýlan sevgili büyüðüm hatta bir yazýmý ona ithaf etmiþtim belli ki onunla ayný kaderi paylaþýyoruz ama dile getiren taraf her zamanki gibi yine benim. Ne mi dedi? Biz bizeyiz þurada ne de olsa yine de boþ ver hem demezler mi yerin kulaðý var iþin aslý yerin de göðün de duvarlarýn da kulaðý var aslýnda bu konuyu senle bir kaz kez konuþmuþtuk ta ki… ne gerek var, deðil mi bunca kýrgýnlýðý tek baþýna taþýyýp, aþýnan yüreðin de aþtýkça boyunun ölçüsünü…

Öykünmekle ilintili belki de hele ki; tek kýstasým içimi  bozmadan yaþamak iken bir de boyumu aþan ne ise hala týrmaladýðým onca kapý ve kapý duvar, tabir edilen ve sadece Yaradan’ýn hakkýndan geleceði kim ise kýrgýnlýðýmý ve mazlum varlýðýmý savunmakla iþtigal…belki demek istiyorum bir yandan ya da belli ki boþuna uðraþýyorsun, deyip kendime haykýrmak ama bazen kýyamýyorum da kendime sanýrým tek doðrum günde iki kez doðru zamaný gösteren biyolojik saatim yoksa hep ama hep ayný zaman diliminde takýlýyým da bir þekilde büyümeyi beceremedim?

Sanrý deðil benimki bilakis altýncý his ve bu gidiþle dünyanýn yedi harikasýna sahip olacaðým aslýnda sahip oldum bile ve bu gücü bana sunan Yaradan’a ne kadar þükretsem azdýr… sanýrým çok bilindik bir cümle sarf ettim ve belli ki imgelerin gücüne sýðýnmaktan da kaçýndým ya sýðýndýðým az sayýda insan? Ve gerçekten de dualarýmdan eksik etmediðim: evet; senin yokluðunda dünyaya merhaba dedim ve aslýnda senin de görmeni isterdim bana bu saatten sonra gönül gözü denen açýlýmýný kazandýran ne ise oysaki bildiðini iddia ederdin ve ben de onaylardým tüm saflýðýmla.

Aslýnda dünya hala yaþanýlýr bir yer/miþ her ne kadar kapýdan kovulup ben bacadan girerken üstelik sýrtýmda torbam ve evrenin sunumuna sahip çýkanlara da iþtirak ederken ya sen? Ya sen mutlu musun diye sormayacaðým zira sahipsizliðim ile senin sahip olduklarýn arasýnda kocaman bir eþitsizlik varken bile benim hiçliðime öykünen sen ki, sensizliðin kazanýmý belki de kayýp saydýðým ve asýlsýz kinayelerin de bir uzantýsý bu yüzden sahip çýktýklarýmý sonuna kadar koruma sözüm var ama önce kendime ve güven duygumu tazeleyenlere de her ne kadar ýssýzlýðýmýn bacasý aralýksýz tüterken ama senin kadar soðuk olmadýðý için içimin evreleri ve zaman zaman yalýtýldýðýma dair bir hissiyat peyda olsa da.

Sensizliðin þifa olduðunu biliyorum artýk ve senli cümlelerime de bir nokta koyuyorum zira biz olmayý beceremeyen birinden hala ne umabilirim ki?

Tek gerçek; ben’i bana yaþatan o huþu belli ki gönülden dilemiþim mutlu olmayý ve bu duyguya sahip çýkmak olacak ömürlük mücadelem ve korumak yine ben’deki gizemi ve sunumunu evrenin.