Kýsacýk bir zaman dilimi, teneþir paklamazken hayalleri, zorbalýðýn esaretinde gönül koyduðum bir satýr tadýndayým.

Zanlarýn zamansýz hükmünde; koruk acýlarýn siluetinde bir ruletim asýlsýzlýðýn mahlasýnda aykýrý bir aþka paye vermeyi tehir edip, içimi zehirleyen bir þarkýdan damlayan þiir misali.

Göklerin yalnýzlýðýna özendim ezelden sonra da beni kovuþturdular derinden ve çaldýlar hayallerimi… kurma özürlü olduðum hiç mi hayalin olmadý… diyenlere biat onca tedirginliðimi ihlal edip sýrdaþ bir yürekte kayýt altýna aldýðým gece.

Çipler kadar küçüðüm. Cinaslý kafiyelere özeniyorum epeydir.

Ýþin aslý gökdelenlere uzanýyor ellerim ve gök nasýl derin ben hepten kayýp bir rahleyim, az sonra okunacak dualarý kucaklama isteðiyle yine evrenin bana sahip çýktýðý belki de soyut resimlerden çalýntý bir kareyim, içimin ýslaðýnda kuruyan saman balyalarýna sözüm: az sonra çalacaklar kapýnýn zilini, diyen yalnýzlýðýma saygýmla son sürat yaþýyorum özgürlüðümü üstelik kýraðý çalan sabahlarýn gece yüzlü kadýnlara nazire yaptýðý bir ay ýþýðýndan hallice.

Defolu satýlarda bulmalýyým bulamadýklarýmla sorgulandýðým sonra da cevaplarý ýslah eden bir öðretmen kerameti ile.

Düþkün ve yoldan çýkmýþ kim ise beri gelsin, deme özürlü insanlara öykünen zaman aþýmý bir gölgeden sýzan yaygarayý nasýl da bastýrýyor evren.

Evrelerin sancýlý iklimlerinde; aþkýn da arka sokaklarýnda… yanlýþ bir tahayyül öyle ya; aþk hep önde ve gizemin nezdinde büyülü bir rütbe yine Tanrý’nýn canlýlara armaðan ettiði.

Büklüm büklüm ne ise hezeyan babýnda bir de yoksun kýlýndýðým tamtakýr kuru bakýr aklýmýn çatý katý hele ki iki basamak çýkýp bir de saða kývrýldýnýz mý… hücrelerim kaynýyor için için, þen kahkahalar savurma istemine rest çekiyor Tanrý ve fýsýldýyor omzumdaki melek:

‘’Hüzün vakti, sadece bekle.’’

Koyultular azalýp çoðalýyor, yankýlar azýmsanmayacak vasfýyla kem küm ediyor ortalýkta sonra da saçmalýklarý ayýklayýp dingin bir ruh inþa ediyorum sanýrým gözüm açýk düþ gördüðüm yanýlgýsýnda insanlýk; bu yüzden kaçýþým belki de ve gýyabýnda duygularýn, kinleri ve kirleri de boca edip bir de nazenin bir çiçek kývamýnda iken elimde biçimlenen kalem ruhumu ifþa ederken…

Tüneyen kanatlarýnda ölümlü bir aþk belki de sundurmasýnda gök kuþaðýnýn sonra da evrilen bir kýyam adeta kýyýma rest çekip, aþký doðrarken dilim dilim. Her lal olduðunda dilim, gözlerime akseden çakmaklarýný buyur ediyorum yüreðin. Düþenin halinden düþmez iken cümleler bir de üreyen kanatlarýn askýntýsý iken uçuþan yanýlgýlarým… metazori yaþamak günün kalan zamaný ve bir iki saat yoðrulduðum sayýsýz cümle üstelik Mehter marþýyla kýyama durduðum ve cezalandýrýldýðým hangi zaman dilimi ise ukde bir sancý kývamýnda ama beyhude bir sevda masalýna nazire eden yanýlmýþlýðým.

Kuruyan yapraklarýn haritasýný çiziyorum ve soruyorum tek tek, rast geldiðim her aðaca:

‘’Yoksa bu yaprak size mi askýntýydý?’’

Zamansýz düþlerin tekelinde olmak bu olsa gerek belki de cinnet geçirmesine engel ne ise dün özürlü yangýnlarýmýn dalya dediði bilmem kaçýncý yanýlgý.

Sonat tadýnda duyumsadýklarým; saðdýç bellediðim solun yangýnýnda bitap düþmüþ heceleri ayýklamak nasýl da zevkli ve nasýl pejmürde bir varlýðým her nöbete durduðum sayfada içtimada bir ruhtan arda kalan o esinti ve sýðýnaðýmý kutsayan meleklere selam veriyorum belki de nazarýnda evrenin en metruk hazneyim, içinde cümleler ve aþklar büyüten sonra da evrenin tarhýna serpen… düþkünlüðümden düþen hangi parçalý bulutsa Eyvallah.