Bilincin ýrak olduðu satýrlarla muhatapsan bir de öykündüðün çocukluðunda sýrra kadem basan dosyalar varsa.

Çocuktan al haberi, izleminde ya da kayýtsýzlýðýnda, yetiþkin bildirgelerini naif bir anlatýma uzanýrken kalem, bir de dokunaklý bir çocukluk geçirmiþsen. Nereden mi vardým bu kanýya?

Sanýrým Hemingway’in bir söylemi gerçi tam olarak hatýrlamýyorum ama:’’Kötü bir çocukluk geçirmiþsen… büyük ihtimalle yaratýcý bir yazar olma yolundasýn.’’

Þans eseri yaþanan yýllar mý yoksa ekseninde kayýtsýzlýk örülü iken ve sen soluk almak adýna paye veriyorsan çevrendekilere her ne kadar varlýðýn pek de þanlý bir aktarým olmasa da onlarýn nazarýnda.

Onlar?

Ya sen?

Belki de onlarýn olmadýðý ya da sensizliðin bireysel yükümlülüðü.

Soyut kavramlara tünemek istiyorum an itibariyle ve soyut zekâdan ibaret bir dünyayý kutsarken çaðýmýz insaný, bir o kadar irdelenmek de istiyor: kâh akýllý cihazlarýn insan elinden çýkmýþ olma gerçeðini görmezden geldiði kâh biz insanlarýn topraktan geldiði kuramýna ihanet eden hangi münafýk zihniyet ise.

Düþ eðrileri belli ki düþeysel yordamlarýn yatay ekseni týpký; x ve y eksenlerinin uzamýnda sabitlenmiþ sayýsýz para/metre gelin görün ki; insanoðlu, yaþadýðýmýz çaðý geçin ta bilmem kaç yýlýnda hangi doðruyu yanlýþ bellememiþ ki ve nihayetinde metrelerce uzunluðunda para destelerini sahiplenmek arzusuyla, babasýný bile satma zahmetine girmiþken.

Ýþin esprisi gerçi yine de tutarlý bir zaman aralýðýna denk düþmek asla olasý deðil hele ki konunun gizemi ve boyutlarý insandan insana deðiþirken.

Çocukluðuna inen kim ise ya da çocukluktan öteye geçiþ yapmaktan aciz ve öngörüsü hep; içindeki çocuðun bitimsiz výzýltýlarý ise.

Makber sancýlarýnda büyüyen bir nesil mi yoksa? Hani; bir ayaðý çukurda hangi ebeveyn ise yine genç neslin sahip çýkmaktan aciz kaldýðý sonra da yaþanan o çatýþma hali: Kuþak farký.

Kara yazgýnýn asla paye vermediði yine kaderci geçinenlerin, nice sunumu karþýsýnda hayat denen bilinmezin, bir daldan diðerine konmaktan baþka hiçbir baltaya sap olma imkânýný yaþayamamýþ.

Giriþ bölümünde atýfta bulunduðum o çað yangýný: Öyle ya, zamanýn genel kabul görmüþ kurallarýný nasýl ki sahiplenemiyorsa yaþlý nesil-gerçi yaþýn ya da zamanýn iþlemediði insanlar da var hele ki mevcut düzende zýt karakterlerin bile baðdaþabildiði gerçeðine atýfta bulunduðumuz seçeneðini de göz ardý edemezken.

Zaman nasýl ki insandan muzdarip, insanlardan da birbirinden bu yüzden mutluluðun katsayýsý yaþ ilerledikçe, o ters orantý sayesinde inanýlmaz ivme kaybetmekte.

Þairlerin mutluluðu ýskaladýðý ama þiirlerde kayýtlý duygularýný da merkez bilip yine tüm sükûneti son noktaya kadar saklarken.

Korunaklý dünyalarýmýzýn varlýðý su götürmez bir gerçek ne var ki; zamanýn yangýnýndan kurtarabildiðimiz hangi öznel varlýk kaldý da elimizde, biz hala mahremiyet odaklý kaygýlarýmýzdan muzdaripiz?

Sona saran kasetler gerçi miadýný doldurmuþ bir kavram ama: hele ki ilk gençlik yýllarýmýzýn profilinde asla da mübalaða unsuru olmayan.

Zarflarýný sakladýðýmýz mektuplar belki de aklýn ve ruhun unutulmuþ dehlizlerinde yaþanan o soykýrýmdan kurtarýlmayý bekleyen ve ne yazýk ki; beyhude bir kovuþturma, biz hala deðil mektup zarfýn bile ne ile eþleþtiðinden bihaber iken.

Zaman aralýklý ne çok vazgeçiþ.

Ne çok yergi; ne çok yargý ve ne çok yenilgi ve hala peþinde koþtuðumuz ama çoktan kaçýrdýðýmýzý bilsek de dile getirmekten imtina ettiðimiz.

Gözlerden ýrak aþklarýn nasýl oluyor da gönülden ýrak olmadýðý gerçeðini sizce kabullenmek bu kadar mý zor ya da kenetlendiðimiz döngünün izdüþümünde bizler sadece nümerik fýsýltýlar mýyýz da, çiplerin eþliðinde ne çok varsayým üretilmekte belli ki prototip bir nüfus ile iþtigal edilmek haricinde kaygýsý olmayan o genel kabul görmüþlük: gel de çýkar sesini ve kaç kaçabiliyorsan ve ellerinde tutanak kim ise mavi yakalý yine bihaber beyaz yakalýlarýn kaçýndýðýna teðet geçmenin de ötesinin olmadýðý.

Kayýtlý-kayýtsýz düþlerimiz hele ki bilincin alt çekmecesine yýðmýþken onca düþ birikintisini ve siz gerçeklerle boðuþurken, zarif nidalar püskürten alt bilinç belki de kaba saba adamlarýn/kadýnlarýn eþliðinde tünediðiniz geçmiþiniz asla yakanýzdan düþmek istemiyorsa. Ya siz düþmek istiyor musunuz hele ki zaman ve mekân uzamýnda sadece kayýtlý fiþ örneklerinden ibaret olduðunuz gerçeðini görmezden gelip?

Mutluluðun frekansý yön deðiþtirdikçe ve mutluluðun basireti baðlanmýþken bir de kehanetler türemiþse hayatýn hoyrat sayfalarýnda ve sizler parmak izinizden ibaret olduðunuzu bilmezden gelseniz de.

Bu yüzden alabildiðine sahip çýkýn gerçeklerinize hatta hayallerinizi gerçekleþtirme ihtimalinizi bile sahiplenin. Çok deðil inanýn ki üstelik peyder pey sonlandýrdýðýmýz hangi saðanak tufaný ise bilfiil yaðmur damlalarýna denk düþtüðümüz ve asla da açmayýn þemsiyenizi býrakýn yýkansýn tüm özürleriniz hem belli mi olur; belki parmak iziniz de silinir ve siz ebediyetin mutlak gizeminde kayýt dýþý bir mutluluða rast gelirsiniz. Yeter ki hayalleriniz ile yoðurun gerçekleri ve kaybetmeyin de; ne dününüzü örün yarýnýn beklentisiyle ne de an’ýn az sonra anýya dönüþecek ikramýný geri çevirmeyin evrenin üstelik evrence istila edilmiþ olsanýz da…