Ölüm İntihara Girer
Yağmurun hüzne boğuldu gün
kendimi kaybedeceğim
Issız bir bankta oturup
sadece kendime konuşacağım o gün
Güneşi çizeceğim gökyüzüne
bulutları yıldızları her şeyi
Sonra uyumak istediğimi
haykıracağım, yoruldum çünkü
Yorgunluğumu mutsuzluğumla
perçinlemek farz mı
Ne bu aman vermez umutsuzluk
bana kan mı
Dağların bitiş çizgisini çok
severim ben Konya ovasında
Koca ormanlar vardı gönlümün
ta ortasında
Kestiler biliyor musunuz
dümdüz ettiler yüreğimi
Gönlüm Ankara Gönlüm Konya
Gönlüm Çöl
Bana uyumak sadece farz mı
yoksa iki rekat daha yaşamak mı
Ne bu aman vermez umutsuzluk
bana kan mı
Nehirler akardı evimizin
bahçesinden
Ben yüzmeyi bilmezdim ama
girerdim
Çok yalnızdım ama çok
mutluydum
Çaldılar biliyor musunuz
kıskandılar ve zorla aldılar içimden
Taş bastım yüreğime
Çünkü ölüm o saatlerde
intihara girerdi.
Fatih Günesen