Ne
anlatsam, benim dünyâm yıkık bir hânedir kâfir.
Gidenler
gitti, ardın gam, ömür bîgânedir kâfir.
Kader
bildim, boyun büktüm, yıkılmaz dağ idim çöktüm
Sinemden
lav edip döktüm, gönül mestânedir kâfir.
Başım
hicranla dolmuşken, keder hülyâmı yolmuşken
Yeisler
karga olmuşken umut bir dânedir kâfir.
Visâlin
nefsi gemlerken, hayâlin bağrı demlerken,
Muhabbet
gamla damlarken, kinin peymânedir kâfir.
Dışım
kahrınla kahrolmuş, bağım kor, güllerim solmuş
Dikenler
kaplı bir yolmuş içim vîrânedir kâfir.
Ki
ben zannetmişim gülden, zehir damlattı kâhkülden
Yeter
dur, parçalandım ben okun kaç tânedir kâfir.
Nasıl
olsun helal hakkım, kızıl kan oldu âfâkım
Perîşan
şimdi idrâkım, akıl dîvânedir kâfir.
Mefâ'îlün
/ Mefâ'îlün / Mefâ'îlün / Mefâ'îlün
• — — — / • — — —
/ • — — — / • — — —