Hülyalý gözlerle bakarak öyle,

Ýçimi eritip, muma döndürme.

Ardýndan tavýrlar takýnýp böyle,

Umut ýþýðýmý n’olur söndürme.

Tebessüm ettikçe, belli belirsiz,

Oluþur yanakta gamzelerden iz.

Aklýmý baþýmdan alýp da sonra,

Demeyesin sakýn kimdir bu densiz.

Müptela olmuþum güzel yüzüne,

Ýnsaf et düþürme gönlümü hüzne.

Zaten kara sevdan del eder beni,

Ýlgisiz kalarak, bir de sen üzme.

Hayaller kurmayý gösterip caiz,

Her gece düþüme koymuþsun haciz.

Tabirini olsun, vuslata yor da,

Beni çýkmazlarda býrakma aciz.

Dalýna konmuþum bülbülüm diye,

Þarkýlar yazmýþým, ah gülüm diye.

Mademki çözülsün isteyecektin,

Attýðýn sýmsýký kördüðüm niye?

Seni sevmek ise bütün günahým,

Razýyým cezama, yoktur eyvahým.

Sýrýlsýklam âþýk olmuþum bir kez,

Bil ki mümkün deðil artýk iflahým.

Keseceksen sen kes, elinden olsun,

Hakkýmdaki ferman dilinden olsun,

Boynuma bir sicim baðlanacaksa,

Bari saçlarýnýn telinden olsun.