Bana hüznü çileyi verdin,
Sevmeyi bir türlü öğretemedim.
Hayallerime buselerin konmadı,
Yüreğimde açmadı tebessümlerin.
Devedikenleri sardı bağrımı,
Sevdalarıma baykuşlar tünedi.
Zehirli sarmaşık oldun,
Sardın benliğimi sitemlerinle.
Umut tomurcuğumu boğdu kolların,
Gömdün maziye sevinçlerimi kendinle.
Kırıldım, ayrıştım, tel tel oldum acılarınla,
Döküldüm hasretine uçurumlardan,
İçimdeki ürpertinin hazzı tükendi.
Özlemlerim yosun tuttu gözyaşlarımda,
Istıraplar bedenimde ıslak ıslak,
Çaresiz bir sevdanın enkazına sığınmış arzularım.
Rüzgârda sallanan çalıyız şimdi,
Duygusuz anlamsız sevgisiz,
Gözyaşların yeşermemize yetmeyecek.
İnseydin kalbimin volkanlarına,
Nasıl yandığımı,
Küllerimi avuçladığında görürdün.
Islanmanı bekledim kirpiğimdeki yağmurlarda,
Tatsan sönerdim bahar gözlerinde.
Aşkın ne demek olduğunu sorma,
Duygularımı astım göz bebeklerine çaresizce.
Sevgin acın kadar gerçek,
Kalbin gibi ırak dokunmalarıma,
Mutluluk yutkunmalarım yok artık.
Benden kalanları geri ver,
Çık git talan ettiğin anılarımdan.
Diyordun ya sevmek mi zor ölmek mi?
İkisi de senmişsin meğer.
Umutsuz aşkım oldun,
Sonra da vebalim.