Zamanýn örtülü yangýnlarýnda, soluk yarýnlarýnda ve oluk oluk akan günlerin yýrtýk damarlarýnda…

Arz ettiðime delalet ya da sözüm ona bana sunulaný hibe ettiðim ve sil baþtan bir ömür dilediðim yalaný.

Yalanlar da örtülü ve bellerinde kýrmýzý kuþak, ellerinde pamuk þeker kocaya varacak tahayyülü ile saklý tutulan ergenlerin hayatla aralarýna nifak sokan o ikircikli gölgeler…

Sözün bittiði yerdeyim epeydir ya da sözüm ona yaþadýðýmý iddia edip, müstehzi bir gülüþün sonlanmasýný izliyorum uzaktan sözüm ona.

Uzun uzadýya dillendirmek çok mu manasýz ne ya da anlam bulan deyiþler mi arýyorum çapulcu kalemin sýkýlganlýðýnda ben cýmbýzla aðzýndan lafý alýrken…

Sesleri ayýrt edemiyorum da son zamanlarda bir de unuttuðumu ve unutulduðumu hatta hiçbir zaman var olmadýðýmýn bilincinde, kim ise kuyruk acýsýna sahip çýkan metazori yaþýyorum.

Uzaðýndayým kendimin bu yüzden sýnandýðým gerçeðini bile örtüyorum içimde nida esintisi bir mide gurultusu ile hâsýlat rekoru kýran Recep Ývedik hakkýnda neden bir oto sansür uygulanmasý gerektiðini de düþünmeden edemeden.

Mutluluðun tok sesi sanýrým film arasýnda patlayan mýsýr bombalarý bu yüzden soldan saða sýralýyorum yapýlmasý gerekenleri: belki ölmeden evvel yapýlacak yüz þey belki de yazmama vesile olan en bariz yüz çeþni-ya da duygu bazýnda sonsuzluðun tahayyülü nedense enginlerde takýlý kaldýðýmýn da bilincinde ve her nasýlsa pervasýz olmayý becerdiðim þu son üç beþ gün.

Yangýnlar mý kundaklanýyor yoksa kundaklama sonucu mu baþlamakta bu deli ve azgýn kül fýrtýnasý? Gözü olmayan bir mercekten istifade etmek adýna sadece gördüðümüzü iddia ettiðimiz ama her nedense duyumsama özürlü bir yalana da inandýðýmýz ve yetmezmiþ gibi sahiplendiðimiz.

Gündönümünü uzatýyorum yine ayaklarýmda uyuttuðum akþamüzerini daha uzun ve yaygaracý bellemek adýna uzun yürüyüþlerde ne aradýðýmý bilmeden dolandýðým sokak aralarý, sahil yolu ve münzevi geçitler ben ise içimin aksayan ayak sesinde bir iç sesim olduðu gerçeðini unutup mütemadiyen konuþma ihtiyacýmý giderdiðim kâh dostlarým kâh tanýmadýðým insanlar: evet, adlarý yabancý ama ýsrarcý dostane yaklaþýmýmla bir kahkahayý bölüþtüðümüz, akbilimizi pay ettiðimiz ve bilmediðimiz adreslerde kaybolup yeniden yolumuzu bulmak adýna þaþkýn þaþkýn çevremize bakýndýðýmýz…

Gök de pek bir yaygaracý ve açýk ara farkla yarýþtýðým yaðmur ve adým sayar yüreðin ritmine eþlik eden katatonik bir þifreyi gizlediðim neþeli mizacýmla yakýnlarýma sunduðum buhranlarýmý bile iþveli bir coþkuya dönüþtüren beklentisiz zamanýn izdüþümünde ben saniye farký ile ölümden döndüðüm bir yolculuk yine trafik ýþýðýný yok sayýp haybeden de ölümü göze aldýðýmýn bilincinde deðil iken ve ramak kala sona kendimi kaldýrýma savurduðum…

Hangisi eziyetli olabilir ki?

Gölgesine sýðýnan bir canlý mý yoksa kendinden kaçan bir arayýþýn týnýsýnda saklý o tek düze ritim mi?

Konduðum dallar aslýnda uçmayý bilmeden þans eseri kendimi konumladýðým sanýrým ana serçenin peþinde yeni yetme bir yavruyu sahiplenme güdüsü ki bu da doðaya ihanetin ta kendisi ki defalarca rast geldiðim anlýk bir kýyým ki ben hala kendimi kýyamda bilip sözüm ona ayak uyduracaðým hayata.

Yeni yýlýn ilk günleri belli ki eski yýlýn rehavetinden bitap zamaný da arkama alýp sadece volta atýyorum Ýstanbul sokaklarýnda belki de görünmezliðin tecelli ettiði bir bulguyu sýrdaþ bilip teselli bulduðumu da inkâr edemezken.

Bonkör harcamalarýn son duraðý yine akla zarar sonra da ayýn sonunu nasýl getireceðim hesaplamasýyla ben mesleðime ihanet ederken belki de aslýma belki de hiç kimseye belki herkesin ihanetini sahiplendiðim hiç kimse kimliðine riayet eden berduþ bir þehir gezgini belki de kaçkýný sonra da umarsýzlýðým ile hayatý ti’ye aldýðým-yine þimdilerin deyimi ile.

Tanýdýðým tanýmadýðým nice duygu ki aklýma mukayyet olmak adýna sorgulamýyorum da son zamanlarda sanýrým yeni yýl bir geldi pir geldi iyi de ne olacak benim halim? Tarumar edildiðim koca ömrü hiçe sayýp ya da hiçe sayýldýðým düþüncesini tarumar edip bir Tanzimat fermaný yayýmlamak adýna kendimi Tanrý’ya ihbar ettiðim.

Kaydým kuytum olmasa keþke ve ara sýra dünya deðiþtirsem hele ki cennetin alfabesiyle cehenneme denk düþtüðüm belki de cehennem azabý bildiðim duygulara bile þükredip cenneti yaþadýðým dürtüsü.

Muhalif yapým belli ki azýnlýktayým.

Arz ettiðim belli ki sýraya kondum.

Ser verip sýr vermediðim belli ki sýrrým yok.

Günden geceye akan bu da yetmezmiþ gibi günü kurutup geceyi de torbaya sokup kendime yeni bir zaman dilimi yarattýðým iþkilli hüviyetim ile endamlý yalnýzlýðýmý özlediðim ve hakkaniyet adýna kendime ödüllendirdiðimi sanýp aslýnda kesif mutluluðun bana çok geldiði belli ki sýradan hüviyetimle sýra dýþý bir meziyetmiþçesine neþeyi de acýyý darmaduman eden gaipten gelen seslerle ben hala neyin mücadelesini veriyorsam…

Öfkeli milatlarýn, yanýk kelamýn, yanlý aþklarýn ve varlýðýn heba edildiði yansýz bir hezeyansa denk düþtüðümüz devrildiðimizin de sunumudur her çöken lehçede ve benlikte aþka dair bir tek kýrýntýdan bile nasiplenmeyi kendimize çok görmezken ne de olsa zaman en öfkeli yargýç yine o baðnaz kehanetlerin sahibine atýfta bulunan ve hakkaniyetin ölümsüz bekçisi.