Yaprak kurudan öte,

Şehir ise aşktan uzak.

Yalın bir beyit diliyorum,

Ansızın

Serptiğim umudu içerken

Bilinmezin muskasında.

 

Derin bir iç çekiş,

Belki de kabul görmediğimin resmi

Her şiirde resmigeçit yapan hüzün

Hele ki; inkâr edemezken sıfatlarını

Evren yükledikçe

Bu da yetmezmiş gibi,

Kendimden yüksündüğüm bir rayiha

Kurduğum her düş.

 

Artık hangi yakadan değil

Ereceğim nokta;

Sadece olup olmadığına dair

İçimdeki kazanım yüklü bir mevtayım

Kendince:

Edimlerin pervasızlığında

Gönül borcum da yok oysa.

 

Aşkı nakşeden bir gölge de olabilirim hani,

Kimliksizliğin izdüşümü

Her reddi evet saydığım,

Her yüreği kıble bildiğim

Yine ağlarken için için.

 

Duymasını değil eşrafın

Buyurmasına razı geldiğim her şey için

Yine Yaratandan sunumu

Yine olmazın oluru,

Yine aşkın ifası

Üstelik fani dünyada

Farklı bir tema/ymış

Yine içine serildiğim.

 

Riayet ettiğim gün dönümü;

Solgun göğün nemine eşlik eden

Bakir bir sancı derinden süzülen,

Görünmezin indinde üç beş kelam

Her attığım zarı düş/eş bildiğim…

 

Koruk bir acı yine

Nemalandığım:

Üstelik seyrinde nefsin,

Tok bir ses,

Derinde kayan kayalardan

Serpilen kırıntılar

Belki de evrenin delik midesinde

Bir kula da değil sitemim

Hele ki nezdinde özlemin

Hasretime sahip çıktığım

Yeknesak bir aşktan bile çok öte.

 

Sivrildiğim bir tema,

Yorgun kılındığım bir rayiha,

Sevmekle zarar görmek belli ki

En büyük düşmanım

Üstelik sakilce bir zulüm

Gördüğüm değil görünmediğime

Delalet

İçinde saklandığım kovuk.

 

Bir şiire özensem keşke

Bir şehre de versem bir rütbe

Ve örtüşse deli ile velinin zikri.

Şimdilerin çalıntı aşklarına,

Dünlerin yorgun ve kayıp tebaasına

Yarındansa çoktan kestim umudu,

Diyenlerin yalancısıyım hani

Varsın sakil bir rahmet olayım

Yine sefillerin nezdinde.

 

Şakıyan bir bülbül olmayı reddettim

Ya da kendine âşık bir münafığı dillendirmek

Değil de

Dinlenen benliğin

Kıvrıldığı şu bilinmezin kuytusunda

Bir hutbe tadında

Çaldığım her şarkı

Sığındığım her şiir ve yürek

Hele ki martaval okuduğum

Dünüme bile itibar etmezken.

 

Varsın peşin hükümlü bir mevta olayım:

Yine görünen köye kılavuz,

Yine seven yüreğe bir rahle,

Yine bentlerinde şiirin,

Pervasız bir imge olayım

Ölü taklidi yapan bir dizeyi de

Evim bileyim

Ya da makberim, edindiğim

Şu mevkide;

Kâh deli kâh veli

Nezdinde evrenin

Koyu bir gölgedense

Beyazı sevdiğimin ispatıdır

Yazdığım her şiir.

 

 

                   

( Kâh Deli Kâh Veli başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 27.01.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu