Boyutsuzluğumun
imgesini çağırıyorum…
Düşlerim,
Düş tepesinde bir bulut
benzeri
Resmimi yerleştiriyorum:
İki ismimle git-gel
yaşadığım,
Özümsediğim aşklarım,
Ölümlü yarınlarım.
Şiirin tepeciği belki
de nazarımda
Değiş tokuş yaptığım
hülyalarım:
Şimdi bitpazarında
olmalıydım:
Teneşir paklarken kimini
Şiirin bitlerini
ayıklamalıydım.
Ne yani, sevgilim…
Aynı anda sevemez
miyim?
Seni ve şiiri?
Ya da;
Şiiri ve sensizliğin
güftesini yazarken usul usul…
Hem sessizlikte
uyuduğum da yalan
Uyutulduğum ise gün gibi
aşikâr:
İçimde imlerimin
beşiğini sallarken tıngır mıngır
Hadi gel de öp alnından
şiirin.
Vallahi yüksünmem.
Yüklüyüm ne de olsa:
Aralıksız her gece
doğuma gidiyorum
Hangi yarısı mı günün?
Ölümün tepesi mi yoksa
Seninle pay ettiğim
düşlerim?
Kondururum da;
Ne de olsa faniyiz
ezelden
Sevmek mademki en
elzem;
Dokunma sakın
ah’larıma,
Dokurum ben sensizliği
varsıl ikametim ise
Dumura uğradığım şunca
hazandan
Bunca şiiri yığdığım
Hem de tek kalemde kim
ise beni silen
Ama sindiremediğim:
Ölüm de mi yalan sevgili?
Hele ki yok mu oncası?
Aşk ile arama nifak
sokan.
Delirdim işte şiirin
birinden alamazken gözlerimi:
Dedim de hani:
Neden yazamıyorum en
güzel şiiri?
Yakındığım mı
yalvardığım mı?
Yandığım mı yoksa
yaktığım mı?
Hem de ecdadımdan bu
yana
En yüce ruhlu gölge,
Babadan miras biraz her
şiir
Ama yazdığı değil
Bana öğrettiği
Okuma aşkına yenik
düştüğüm
Ve alamazken hızımı
Severek yol kat ettiğim.
Ölümlü imgelerin
tahtına çıkıp da
Öpsen ya beni alnımdan
Ben de şiiri ruhundan.
Adım çıktı madem
Adsız bir şiire düşmeli
yolum.
Adı olmayan şiirden
yana da şikâyetim.
Ama kursağımdan da
geçmez
Debdebeli vazgeçişlerim
ile
İklimlere serildiğim
Sehven yeniğim de hani:
Hayatın ara yollarında
Girdiğim çıkmazlarda
bin bir badire yüklüyüm.
Şafak tadında bir doğum
Gece oldu mu kapanan
bir çiçek
Derlediğim öykülerde
bul beni istersen
Ama kanma sen mutlu
sonlara.
Mutlandığım mutlak bir
gerçek
Bir de dilimlerken
imgeleri
Ekmek arası
yoksunluğumu sunduğum okuyucuya
Yüklensem de;
Sevsin beni, dememe
bakma
Aslında azıcık da sen
sev şiirin
En az bir dizesini.
Uyuduğum diz(e)lerinde
şiirin ve sevgi tarhının
Kucaklasın beni kalem.
Sihirli bir değnek
tadında
Aslında hazana biat
Kalbimdeki gömüğü de
saklarken eşrafımdan
Kandırdığım mı yalan
kendimi?
Ne de olsa gizlendiğime
dair her şiir
Oysaki ifşa ettiğimin
ispatı
Bir de ölümüne sevdamın
nazarında
Rükû ettiğim Hakka ve
sevgiye
Dilediğince sev beni
Haz etmesem de yalandan,
Bir kerecik olsun söyle
sevdiğini:
En azından yazmadığım
en güzel şiiri
Ya da son addedilen bir
nakarat mı da
Hayat şarkısı.
Edindiğime nazar
değmeden uzaklaşayım en iyisi:
Gölgende uyuduğum
Yüreğin hayaleti ile
hasbıhal en güzeli
Duyulmazın ve
görünmezin indinde
Şaibeli gölgelere
vermediğimiz paye ile
Sırtımı dayadığım aşkın
hulasası
Bir zafer;
Kimine nedamet
Ama vazgeçilmezim yine
Hakkın nezdinde.