CEHENNEMİN DİBİNDEYİM
Şimdi hangi yaban eldesin
Hangi gönlün içinde bensizsin
Hoyratça ayrılığın esen yelinde misin?
Ararsan beni hasretin selindeyim
Arama artık beni cehennemin
dibindeyim
Sen kendi dünyanda kal diyeyim
Aklıma geldikçe bir zalimi sevmişim bileyim
VARDIKÇA
Uzandım hasretin yoluna boylu boyunca
Belki acır halime yâr öldüğümü
sanınca
Koşar buselerle diriltmek için balı
dudağında
Açmadı gelmedi o gonca gül yanımda
Soldukça beni de soldurdu benden
kaçtıkça
Ölüyorum ben o nazlı yâr başka
kollara vardıkça
GETİRMEDİ
Yıllardır ayrığa ağladım kâr etmedi
Giden sevgili acıyarak geri gelmedi
Heceler mısralar tükendi gönül
anlamadı
Bu hasreti unutturmaya kelimeler
yetmedi
Ağla o zaman boşuna gönül nasihat
bitti
Çırpınışların feryadın derdine
dermanı getirmedi
SARMAYINCA
O yâr beni uzakta bırakınca
Gözleri sel olup ağlayınca
Gönül’e nasıl söz geçer bilinmez
Çare gelip beni bulmayınca
Gönül uslanmaz kendini yâr ile
sarmayınca
BEKLİYOR
Nazlı yâr sana yavaş adımla mı
geliyor?
Sen sevsen de sevdiğini mi bilmiyor?
İnsanoğlu kızı bazen böyle görmüyor
Görene kadar gönül neleri çekiyor
Kahır içinde bir gülümsemeyi bekliyor
BEKLE
Dokunma tabip sen benim yarama
Nazlı yâr ile sen girme artık arama
Az uzakta bekle dur gitme ama
Yârim gelmezse sarmazsa yaramı bu ara
Sen gel sar elden ne gelir küsme ama
KURTLANMAYI
Gönül ister yâr ile çeksin halayı
Gönül güzel bakışından sever dolayı
Severken durmayalım vermeyelim molayı
Seçelim aşkla severek nurlanmayı
Ya da sevmeyerek seçelim biz
kurtlanmayı
BULAMAZ
Bilmez insan var olan güzelliğin yok’unu
Hoyratça harcar güzelliği bitince
yaşar şokunu
Arar yerine koyacak bir şey bulamaz
şaşırır
Kaybetti mi bulamaz artık doğruluğun
yolunu
OĞLUNU
İnsan elbet çok sever oğlunu
Sevgiyle açar sarmak için kolunu
Bazen kolu boşta kalır saramaz
Hala sever kollar sağını solunu
Bekler gelmezse de gece gündüz yolunu
OLSUN YAKIN
İnsan ister sevdikleri olsun yakın
Ey insanlık güzelliğe yakın bakın
Kimisi der sakın yaklaşama uzak kal
O zaman solar be kuzum onca bağın
Hani nerede yakın etrafın var olan
canın
İŞİN SONUNDA
İnsan bu dünyada yaşayacaktır
Lakin ne ile beraber yaşayacaktır
Ya arayarak bulacaktır saracaktır
Ya bulmadan oturarak hep ağlayacaktır
İşin sonunda yaptığı yanlışı
anlayacaktır
Geri dönüş yolunu bulursa koşacaktır
Bulamazsa gidemese yalnızlıkla solacaktır
BAK BAKALIM
Aşk yakar sönmüş gönül ateşini
Bul yâri aşkla getir sen gerisini
Düşün ötekisini berisini kendini
Üzme yâri al sırtında derdini
Bak bakalım o zaman yâr sana güldü mü?
Yoksa aşkı bilmeyerek gülmedi mi?
O zaman sende yak yârin sönmüş gönül ateşini
Göster aşkla onu ne kadar çok
sevdiğini
ZOR
Yalnızlık inanın çok zor
İnsanı yakar bu sönmez kor
Var zorluğunu çekene sor
Ne çek ne sor yaklaş yor
Sar gönülden sönsün o kor
Kimseyi de sakın ne olur görme hor
Zurnayı çalsan da yatasın hor hor
Kötüyü çalar çağırırsan gözün olur
mor
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren
28 Mart 2018-
17.45