Alında bu rar kâr olarak kendimize doğru yürümesine izin verseydik oysa bu kâr bizden önce kodaman sömürmek için insanı sömürenlerin yanına zar atarak gitmesiyle kendiside kâr ettiğini sanırken, yanıldı… Kâr dediğimiz şey toplumun yararına olursa kâr olur, yoksa yara olur yara açar, yarası açılan iyileşir, yara açan parçalanır, bu ayan beyan aşikârdır ispatlıdır.
Ah o rar yâr olunca gönül neşelenir huzurla yârin gözlerinde kaybolur, yâr değil de har olursa yakar, farkındaysanız kelime hazinemiz çok geniş, ah birde anlayışımız tahammülümüz geniş olsaydı… Sar olsaydı sarsaydık yâri, sarınca harı narı hele birde oyun için zarı gerisi güzellikleri yakıyor ateşe çeviriyor sanki yakıyor ateşten nar…
Kelime haznemiz genişken dünyamız geliyor bize dar, sığamıyoruz, lakin bir mezara sığıyoruz çırılçıplak kazandıklarımızla! Şimdi kazandıklarına var ya vardır var, ya yoktur yok vardır nar!
Lisanımızın bize kazandırdıklarıyla devam edeceğim şimdilik bu kadar hoşça kalın sağlıkla kalın, sakın kendinizle baş başa kalmayın, yalnızlık olurken yakın içine düşmeyin sakın, vesselam.
Mehmet Aluç