Yeknesak sırları var evrenin…
Beyit beyit yaşayan gecelerde
İzzet-i ikram adeta hüzün
Efil efil esen rüzgarın tetiklediği
Bazen teğet geçen ölüm
Belki sırnaşık bir kör düğüm.
Bir yetim dize çekerken ellerini
Göğe dayadığım başımı okşarken usul
usul…
Bir fısıltıya mahkumum yıllardır
Bazen nakşeden dağınık bir rüzgar
aslında
Açılıp saçılan duygulardan
kopamadığım
Bir güzergah:
Badem gözlerinde şiirin elyaf
düşlerimden
Muzdarip sıra dışı bir mevsim gibiyim
son zamanlarda.
Şiirlerde sığıntı bir imge kadar
İçimdeki hayallere kefilim.
Namı aldı yürüdü madem elemin
Bazense kopup geldiğim şehirlerden
Nasıl ki taşıdım matemi
Bir gönül koymadığım kalmıştı
Tapusu üzerime hüznün madem
Neydendir bunca sitem?
Aksıran bir iç ses
Lanetten uzak güncem
Aslıma ve aşkıma sadığım
İçimde kırağı çalan kayıp düzen.
Uyuttum ellerimle günümü
Yarınımı da savurdum göklere
Naşında gölgelerin
Dirliğine özendim kayıp şehrin
Ez kaza kaybolduğuma vakıf
Densiz bir yenilgi
Bazen gölgemle kavgalı
Müphem sanrılarda uyutulduğum olmasa
da elzem.
Şimdi avutup içimi;
Solan dışımı,
Soluduğum şiiri de uyutup
Çekip gideceğim
Çeki düzen verip hüznüme
Bayat bir şarkı mırıldanacağım
Olsam da;
Varlığın kutsallığında kör bir hece.
Demlenip uzaklarda
Yakınımda olan kim ise
Uğurlasın beni
Şiirin donuk teninde
Bir buse kondurup aşka
Densiz bir mizaçla
Sevgiden mütevellit yaşlarıma
Sığındığım bir surede
Kutsallığın doğasında saklıyım madem
Hoş görün şiirlerimdeki gizemi.