Bir yanýlgýyý sahipleniyor olabilirim: hayata dair bir yanýlgý.

Kulvarýnda huzur olan her duyguyu kucaklayabilirim ansýzýn sonra da seðiren gözüme parmak sokup, görüþ alanýmý sýfýra indirgerim.

Soðuk bir Aralýk sabahýnda, geceden kalan düþünceleri sokaða süpürmek gibi yazmak. Yaþama duyduðum baðlýlýðýn da örüntüsünde güçlü bir siper.

Zamaný makul düzeyde verimli kullanmaya çalýþýyorum ve mendireðin bitiminde, denizi kolluyorum.

Sabahýn iç burkan dansýna yakýndan tanýðým, geceyi sabahla birleþtirip, külüstür zihnimde zehir zemberek kendime sövmeye de son verdiðim gerçeði.

Severken daha mý ölçülüyüm ne ve duygularýmý serbest býrakýp, sýradanlýðýmý öznelleþtirip, kýyama duran yüreðin soyut semasýnda ben nadide olmaya öykünüyorum.

Dünde kaykýlmýþlýðýn sunumu ile hülyalarýn de sona erdiði ve düþ pazarýnda, en kaliteli hayalleri ýsmarlarken evrene biliyorum ki; ben de bir düþ kahramanýyým.

Masal olduðuma inanmýyorum lakin misafirliðe gelen duygu ve düþüncelerime kalemle eþlik edip hoþ bir ambiyans özlemi ile kýrk yarýp, sadýk kalýyorum sefil yüreðime.

Zamanýnda ölmek ya da doðru zamaný beklemek ölmek adýna ki bana ait bir aforizma deðil sanýrým aklýmýn ýrmaðýnda takýlý kalmýþ kâðýttan bir kayýt.

Zamaný kutsayan Yaratan aslýnda zamaný hor gören de bizleriz en çok da dünde kalmýþ çeyrek asrý iyi deðerlendiremediðim için her gün en az bir saatimi yazmaya ayýrýyorum.

Ruhun kopçasý kopuk iþte aslýnda benim hayattan kopuk görünen lakin en ölçülü fani olmak adýna kýyasýya çaba verdiðim.

Mücadele kelimesini zikretmek istemedim çünkü hayatýn bir savaþ olduðu gerçeðine uzaðým her ne kadar iyi bir savaþçý olup olmadýðýma aklým ermese de.

Bir mezarlýk ziyaretinden yeni döndüm ve aklýn rahvan koþularýnda, ben yüz metreyi yüz senede aldým.

Göze alamadýðým çok þey olsa da hayatta, denilebilir ki; patavatsýz bir yürekten sevenim ben.

Zaman ve mekân özürlü düþlerim sayesinde; içimdeki boyutsuzlukla, çeþit çeþit insaný tek kareye yerleþtirdiðim aslýnda kendimi de müdahil ettiðim bir karede; Hipokrat yemini etmiþçesine sahip olduðum sýrlara en deðerli hazine muamelesi yaptýðým.

Görüntüler hayalini inkâr ederken gerçeklerin ben muammalar içerisinde soyut raflarýnda insan zihninin farklý oluþumlara sebebiyet verdiði inancý ile…daha net bir açýlým ile özümüzdeki neden yansýtmaktan kaçýnýp insanlar nasýl da oluyor da kaþ göz hareketleri ile sevecenliðin ayaða düþtüðü bir mizansende, birbiri ile alay etmeye meyilli olduklarýný görmezden geliyorum.

Ýçimizdeki sýnýrsýz kaynaklar.

Kýsaca insan benliðinin atýl tarlasý.

Þimdilerde boykot ettiðim hüzne biat mutlu olma arayýþý deðil bilakis mutluluða düþmüþken yolum, ben anlam da veremiyorum; bu geç kavuþmuþluðuma mutluluðun nasýl oluyor da insanlarda ters tepki yaptýðýna.

Oysaki hüzün, mekanizmamda geri tepmesine sebebiyet verirken umut ve benzeri duygularýn, sandýðým da olmuyor hani.

Ben hala ayný týnýda ve sefasýný sürerken kelimelerin iç sesimi boykot etmeden bilakis yazmaya olan düþkünlüðümle insanýn mutlu olarken de yazabileceðini yine kendime ispatladým.

Ne çok kuram saklý hayatýmýzda.

Dünden gelen ve yarýna bile burnunu sokan ve felsefi açýlýmlar yüklü sayfalarýn esiriyim son yirmi gün.

Göðün ýssýz varlýðýna dokunan elim hele ki elem yüklü bir bulutu uðurlayýp iyimser gözlerle baktýðým doða.

Doðanýn gidiþine ayak uyduramadýðýmýz belki de bizim dünyaya verdiðimiz eziyet ile tabiat gidiþatýna farklýlýk getirirken.

Farklýlýklar belki de mubah deðil insanlarýn gözünde ve farklý yapýmla aslýnda evrene ihanet eder gözüküp kendime de en büyük iyiliði yaptýðým.

Zamanlama konusunda hep sýkýntý yaþamýþýmdýr sanýrým aceleci yönümle telaþa düþtüðüm her izlek ve olayda yine bir an evvel baþlayýp sonlandýrma arzum ki; yeni bir baþlangýç yapmak adýna da geç kalmama dürtüsü.

Son zamanlarda uyku öncesi; yarýný planlamak ve bir an evvel uyanýp günü karþýlamak.

Sanýrým en iyi terapist yine inancýn kucaðýnda kendimizle ettiðimiz hasbýhale Yarataný da dahil edip üçlü bir konferans gerçekleþtirdiðimiz.

Dünle alýp veremediðim hiçbir þey kalmasa da dünün ölü topraðýný üzerimden atýyorum her yazmaya baþlayýp da günlük noktalarken yazma serüvenimi.

Kayýtsýz olmayý beceremediðim ömrün þimdilerinde kayýtsýz kalan insanlara da fazlasýyla saygý duyuyorum ve sevgi ibaresine olan yaklaþýmlarýnda, görüyorum ki; sahte sevgiler ilk sýrada ve saygýlý sevgiler nerede ise yok denecek kadar az.

Elbette kâhin deðilim de ya da bir bilim insaný yine de kalp gözüm bana emanet edilmiþken ben sýký sýkýya sahip çýkýyorum bana sunulana.

Altýncý hissime inanýp yaþarken ve içimdeki iyi niyeti saklý tutarken, sýr da deðil hani; herkesin sevgide eþit ölçüde pay sahibi olduðu.

Sebepsiz sevmek çok basitken durduk yere insanlar niye olumsuz duygularýn saklý ve hâkim kýlarlar, bunu da çözebilmiþ deðilim yine de genelleme yapma hakkým elbette yok. Neden durduk yere herkesi zan altýnda býrakmalý ki?

Gerçi birbirimize zan yüklerken ya da durduk yere yüreðinin sýnýrlarýný ihlal ederken… çözmek filan deðil amacým sadece kendimi bunca insan arasýnda saklý ve sabit kýlmak.

Ben dilinden uzaklaþsam da eðer ki konu yaþamak ve insanlýk ise; bir þekilde ben-merkezcil olup empati yeteneðimizi de güncelleyebiliyoruz hani üstelik kolaylýkla.

Bir kitabýn sayfalarýný karýþtýrýrken zihnime kazýdýðým birkaç cümle ve derinlerin analizini yaparken basit ve görünmeyen gerçeklerin de su yüzeyine çýktýðý.

‘’Yine de en çok çiy damlasý en çok sessiz gecede düþer, biliyorum.’’(Alýntý)

Ve sabahýn ilk ýþýklarýnda da bilfiil tanýk oluruz buna. Bu cümle bana ait aslýnda baðlantý kurmak gerekirse insanlarla…

Her çiy tanesi aslýnda rahmetin ta kendisi deðil mi belki de bizim iz düþümümüz hayata ve güne ve yine bizi temsil eden binlerce, sonsuz çiy damlasý.

Sessizliðin huzura dönüþtüðü bazense tam tersi…

Gürültünün sessizliðe davetiye çýkardýðý ve bunca ses arasýnda kendi sesimizi sabitlemek adýna durmaksýzýn konuþup yazmak istediðim/iz.

Bunun ne kuralý var ne de saati hele ki bir armaðansa bize bahþedilen…

Geceden sabaha olan yolculuðun mimari aslýnda her gece ölüp yeniden doðmayý da dört gözle beklediðim/iz.

Þimdi bir çiy tanesi olmanýn vaktidir yarýn olmadan ve fýrsat varken…