Cýlýz bir methiye hayatýn arka yüzü

Ön sözünden ayrýk hangi þiirse

Roman tadýnda öykündüðüm

Ne bir bulut ne de sevinç;

Taþ kalpli cadýnýn tavýnda

Öðütülmüþ bir avuç biberiye.

Yas’a meyyal kaportasý mý ömrün…

Yok, yok, yanlýþ yerden giriþ yaptým:

Öyle ya, iki taraflý her ayna bilumum tanýklýðýnda

Tanrýnýn, söylem yüklü bir hiciv

Sonrasý da gelir elbet yavaþ yavaþ…

Günü toparlýyorum ucundan çekiþtirdiðim umut saðanaðýnýn ötesine berisine vakýfým: teyelli bir somun ekmek; göðün muradýna yakýn dar cepheli hayaller; askýntý tuz zerresi günde kaç gram tükettiðimi hala hesaplayamazken bir de bakraç… sahi, kimden miras kaldýysa süklüm püklüm bir leðen dura dura solmuþ balkonun yorgun duvarlarýna göz gezdiren üç beþ mandaldan da nasiplenen… a, evet, bir de masa örtüsün gizlenmiþ üç beþ madeni para.

Sofra adabýna binaen, sessizce yerini alýyor duygularým.

Baþköþede babamdan kalan yeknesak öðütler:

‘’Aman ha, kýzým, sen, sen ol arkana bakmadan yürü gittiðin yolda.’’

Bir telaþ bir telaþ ki yetiþtirmeye doyamadýðým kelam:

‘’Ne zaman gördün ki benim yürürken arkama ya da saða sola baktýðýmý?’’

Diðer köþede dün mizaçlý bir tanýdýk daha bir ay evvel defnettiðimiz.

Kabul etmesi zor olsa da hala varlýklarýný atamamýþým ruhumdan.

Derken denk düþtüðüm bir sabah programýnda; mütemadiyen geçmiþi terk etmemizi öðütleyen aksakallý bir uzman.

Saçlarý siyah olsa da belli ki; o da dünün örtüsünü elinden geldiði kadar silkelemek istiyor.

Günün menüsü gibi günün öðütlerine kurban giden kýymetli zamanýmýz ve aklýmýzý devþirmeden nasýl oluyor da ayný kalýyoruz?

Ayný kalmak, deðil mi?

Ýþte tüm özrüm; tüm çabam, sevgili dostlar yine de yolunda gitmeyen þeyler var. Misal:

Ýçimdeki þüphe yanardaðý ve karþýmdakinin sözlerine tedirginlikle yanýt verdiðim yoksa vermemem mi gerekiyor, gibilerinden bir teamül gelin görün ki; benim dostlarýma ihtiyacým var.

Suratlardan düþen bin birinci parçayý eðilip topluyorum ve masa üstüne koyup yapýþtýrmaya çalýþýyorum. Alýn iþte: bin ikinci parçayý da ben kýrdým oysaki sofrayý toparlayýp yerleþtirmeliydim ne var ne yok derken beklenmedik bir misafir sanýrým dualarýmý ondan esirgedim iyi de hala nefes alan bir yitim öldüðünü sandýðým.

Komik, deðil mi? Yaþayan birilerine ölü kimliðine sýðdýrmak belki de yaþamadýðýma vakýf sayýsýz insan yine ayný tepkiyi bana sunmakta.

Hiç olmadýðým kadar rahat ve huzurluyum an itibari ile ve dans ettiðim filan da yok dünümle bilakis an’dan bile uzaðým. Varsa yoksa bana/bize dayatýlan safsatalara baka kalýyorum.

Herkes birbirini bir yerlerinden çekiþtiriyor.

Saç teli gözüken kadýn diðer kadýna surat yapýyor ve kimi iklim deðiþikliðine rast geldiðim, o sen-ben kavgasý.

Niyetim belli ve içimdeki pusula da hayli tedirgin yine de görevini yapmaktan geri durmuyor ve ben ara sýra bakýp yönümü tayin ediyorum hani olur da istenmedik bir yola sapmýþ olabilirim diye.

Diðer yanda ülkenin gidiþatýndan dertli vatandaþlar ve diðer yakada hal ve gidiþten memnun olan diðer kesim.

Ne yani, yalan mý söyleyeyim? Sýrf farklý siyasi eðilimleri var diye insanlarý ayrýmcýlýða tabi tutup sevmeyecek miyim?

Rüyalarým son birkaç gündür oldukça hareketli ve bazen rahmet okumayý unuttuklarým da ziyaret ediyor.

Bilinçaltýmdaki çöplükten nefret ediyorum desem yalan söylemiþ olmam hani en azýndan dünün bana dayattýðý o hýrpani duygularý yok sayayým, demenin mümkün atý var mý yok mu diye tahlil ederken her detayý… iþte çürüyen iç sesim: ne var ki detaylarda bu denli takýlý kalmaya? Ýyi de detaylarda kaybolup bir detayda mutlu olmak da benim özverimle yüklü.

Tablonun geneline bakýp hayatýmda ýskaladýklarýmý görüp de nasýl mý mutlu olmayý baþaracaðým? Çok basit aslýnda her þey:

Paylaþarak.

Sevdiðim insanlara kol kanat gerip.

Kanatlarým kýrýk olsa da uçmayý daim kýlarak…

Of, deme hakkým asla yok ve olmadý da lakin sayýsýz kere of, çekip kendimi en dipte bulmuþken üstüne üstük ailem de bu küçük isyandan zarar görmüþken.

Masa örtüsü hala elimde ve ben nerede olduðumu tayin etmeye çalýþýyorum.

Az kaldý çok az hem de. Neye mi?

Az sonra belki de infilak edecek tüm sakinliðim.

Maruzat da beyan etmiyorum artýk. Mutsuzluðumu asla kimse ile paylaþmýyorum ve sitem dahi etmiyorum sadece sinemdeki güzellikleri verme çabasý güdüyorum.

Yol yorgunuyum ve duygu yorgunu, sevgili dostlarým.

Sevmekten yorgun; sevilmeye dair de beklentim yok iken…

Pazara gitmeyeli seneler var: eh, aldýlar taþýdýlar semt pazarýný cehennemin dibine…

Köhne bir saat gibi ya da sandýðýn içinde unutulmuþ mektuplar ve ne yazýk ki; kimseye mektup yazma gibi bir lüksüm de yok bu saatten sonra.

Çatýk kaþlý olduðumu da sanmasýn hani kimse sadece atýl yüreðimde atýklarý gömüp geri dönüþümü olmayan yeni bir ben’i edinmek istiyorum ve ister istemez de deðiþiyor insan.

Saat kaçý mý vurdu?

Geçiniz.

Saat düþkünü bir akrep deðilim ne de bir adým sayar ne de kronometre belki de ben bir yürüme bandýyým olduðu yerde sayýp uzun mesafeler gittiðine inanan.

Sevdiðim insanlar hala ayný yerde sanýrým ben gidip geliyorum: iyi de nereye?

Duygu sarmalýnda dönüp dönüp baþa son ibaresini arýyorum lakin sonlanmak isteyen bir düþüncem de yok hatta ve hatta sonlanmayý bile talep etmiyorum artýk Tanrýdan.

Tanrý derken bile korkuyorum: bir kesim kýzýyor bana.

Yüce Rabbim diyorum, güzel Allah’ým, sen biliyorsun içimi ve sana nasýl hitap edersem edeyim sen bile kýzmazken…

On gün evveline gidiyorum ve yüzüme iki kez üst üste kapanan telefonun diðer tarafýndaki insan geliyor aklýma ve yine çok çok sevdiðim… ama uzaðýndan bile geçmiyor kadýn benim sevgimin oysaki nasýl da içli dýþlýydýk bir zamanlar büyük ihtimalle o da okuyor bu yazdýklarýmý lakin tek kelime dahi etmezken bir þeyler yapma gayretim adýna…

Belki de hiç kimseyim iyi de herkes kadar kanlý canlý bir faniyim.

Aslýnda herkesim ben ve hiç kimsenin herkes olduðumu kabul etmesinin de mümkün olmadýðý.

Gelenler var akýn akýn.

Gidenler var aslýnda hiç de gelmemiþ olanlar.

Ben ise ne gidiyorum ne geliyorum demek ki þansýmý hepten yitirdim.

Masa örtüsünü fýrlatýyorum yere belki de kapaklanýp içine gizleniyorum.

Bir bardak çay tadýnda içimdeki dem.

Çok açýk deðil hatta zift renginde ve ben hep koyu çay içmeyi sevmiþimdir sanýrým acý çekme lüksüm bana evrenin bir armaðaný.