Mutlu olan dikenim, gülsün dalýmda sen de,

Gonca açtýn içimde, misk kokun sindi tende,

Ýki beden bir artýk, ben senim, sen de bende.

Özlem bitti mesudum, ülfet veren Hevin’di,

Sevdam buluta bindi , ondan çalan sevindi.

Kara sevda tükenmez, küllenip asla bitmez,

Derya gibi çoksa da, onda yüzenler yitmez,

Vefalý yâr sadýktýr, býrakýp bir gün gitmez.

Mehtabýma yýldýzdýn, gece bin bir Levin’di,

Þevki hülyama indi, meþke dalan sevindi.

Kirpikte çiðler üþür, hýçkýrýr masum yaþlar,

Sevgisiz beden enkaz, dolar dikenler taþlar,

Aþkta olsa muhabbet, hayat yeniden baþlar.

Ömrümde çiçek oldun, san ki açan Evin’di,

Birkaç deðil on bindi, demet alan sevindi.

Sandým sevda adýndý, aþk bir kadeh içimdi,

Sundun onu bahtýma, bedenim hazla çimdi,

Duygularým buruktu, yýkadýn mutlu þimdi.

Kalp tahtýma oturdun, çünkü senin evindi,

Zehir olsan ömrüme, her kez zevkle içerim,

Caným feda uðruna, sanma ki vaz geçerim,

Didarýmsýn, didemsin, nasýl yadý seçerim?

Bastým baðrýma yâri, sine zevkten devindi,

Aldým sað yaným dindi, solda Nalan sevindi.

Uzak kalan gönüller, gonca güller dermiyor,

Hüzün akan gözlere, yaþlar rahat vermiyor,

Bir ecenin tahtý kalp, saray versen girmiyor.

Huzur içtim yýllardan, mutlu eden Nevin’di,

Vuslatý buldum þimdi, mesrur kalan sevindi.