Yarasýna talibim sözcüklerin,

Öykündüðüm izafi eksende

Bir kör düðüm olmayý adlandýramazken

Hazýr ol’da beklemeyi sehven özümsedim.

 

Aþk’ýn bir armaðan olduðu yanýlgýsýna

Sahip göðün her ara duraðýnda

Sonlanmayý arz eden mevsim kadar sýra dýþýyým.

Sanrýlarýn ölü doðduðu cennetin de kapýsý

Baþýmý uzattýðým.

 

Bir temenni dilleniyor ansýzýn, konuþlu olduðum hücrenin ýþýk geçmez penceresinde yükseliyorum parmak uçlarýmda derken avuçladýðým gölgeyi buyur ediyorum içimdeki hikmete belki bir kör kurþun belki yanýlsamalarýn duraðý küpeþtesinde hayallerin týrnaklarýmý bilediðim göðsümdeki kan izine düþkün bir cehaletle asýlý kaldýðým öksüzlüðün kollarýnda ölümle seviþiyor yüreðimin her zerresi ve kundaklanan matemi içimi çekiyorum aslýnda varlýðýmdan yana derdi evrenin.

 

Bir koþut belki de zamaný tetikleyen o sihirli lehçede muhafazalý ruhumun her hüzün balyasýna parmak basýp içini ezen basýncýn da vaveylasý aþkýn hür zemininde tutsaklýðýn kitabýný yazdýðým.

 

Azýmsanmayacak bir lenduha þehrin oyun sahnesine eþlik eden þehir sakinleri ve ölü bir öfke kurþunlanýyor.

 

Haþmetli gölgeler cirit atarken baðýrýyor yönetmen:

 

‘’Ve kamera.’’

 

Ölçüsüzlüðün gizeminde haydut bir rol adeta kapýþ kapýþ giden küfürlere anlam yükleyen son istiþare.

 

Lanetlenen göðün de tetikleyicisi her mermi ve metazori bir kanýksama aslýnda aykýrýlýðýmýn coþkusuna kapýldýðým ve zincirlendiðim lahit yine çeperinde ölü böcek ve artýkla dolu bir farkýndalýkla sorularýn girdabýnda bir çözüme baþ koyan.

 

Koyu mavi laleler þehrin göbeðinde darlanýyor ve daracýk yeþillikte can çekiþiyor insanlýk aslýnda Tabiat Anaya karþý gelen ve nefretle yýkanmýþ onca bahþedilmiþ canlý.

 

Canlýlar diyorum, canlýlar.

 

Bazen bir hayvanýn iþkence gördüðü bazen bir kadýnýn katledildiði.

 

Ölü dokusunda sözcüklerin hep fýsýldayan imgeler tehditvari bir sakýncayý konduruyor gizemin baþucuna ve kendimizi kollarken kendimizi kandýrýyoruz.

 

Tepkisizliðin merhalesinde yassý üzünçler.

 

Aþka dair söylencelere inanan insanlarýn atladýðý o eþik.

 

Hurafe, diyorum ansýzýn.

 

Hüzün, diyorum ve sevgiden medet uman sevgi azmanlarýna birer gül sunuyorum içimdeki bahçeden.

 

Ölü doðmuþ bir çocuðum ben.

 

Ölü annesinin karnýnda yaþama tutunmaya çalýþan bir faninin rahimdeki döngüsünü içselleþtiriyorum.

 

Hayvan, diyorum ve börtü böcek.

 

Susanlara inat hala direniyorum ve göðün tentesindeki ölü kuþlarý süpürgeyle yeryüzüne savuruyorum.

 

Baþýmýn göðe ermediði aþikâr çünkü yalnýzlýðýn hicvinde sadece sýðýnýyorum: kendime dokunuyorum ve hiçliðimle kucaklaþýp dönüyorum yüzümü Yaratana.

 

Sessizlik müdahil edilmiþken hayata ve sunumuna hüznün, katlanýyorum; kanatlanýyorum aslýnda kayýt altýna alýyorum tekmilini söylemlerin.

 

Sözcükler kývranýyor ve ben boyutsuzum.

 

Ben kývranýyorum çünkü anlaþýlmayý bahþediyorum sözüm ona ve dokunmakla okumak arasýnda gidip geliyorum.

 

Kilolarca aðýrlýk var sýrtýmdaki küfede: aþkýn aðýrlýðý var lakin ölü bir aþkýn ve ölü hayallerin.

 

Küflü ve zincirlenmiþ gerçekler ve tutuklu kalmýþlýðým aslýnda izafi bir yönerge.

 

Ölümden dem vuruyorum ama ölmüyorum.

 

Sevgiden yana kusur edenlere ise tek lafým yok yine de düþünüyorum yüreklerine dokunabilir miyim, diye.

 

Ýnsan sevgimde kasýtlý bir tutukluluk çünkü sevgiyi lav edenlerin sunumunda kendimi fazlalýk hissettiðim o sekantlarda aslýnda ben asýrlar kadar yaþlýyým ve yaslý.

 

Hayvanlara ve tüm canlýlara zulüm nedir, diye soranlarýn yalancýsýyým ve benliðime uygulanan zulümle baþköþedeyim hele ki aþkýn minvalinde bir yanýlgýyým.

 

Sözcükler ambarýnda kilo kilo özlem çalýyorum ve þatafatlý sözcükler bana göz kýrparken çevremdekilere bakýp dona kalýyorum.

 

Sözcükler yalpalýyor. Çeliþtiðimi söylüyor kimisi.

 

Aþk haykýrýyor oysaki acý çeken benim.

 

Söylemler ve tutanaklara geçen izafi cümleler aslýnda söylemediðim cümlelerden bile sorumlu tutulurken içimdeki mekanizma gýcýrdamaya baþlýyor ne de olsa duygularýn akýþýnda bir pýhtý oluþtu demek ki aðýr bastý kimi.

 

Hoyrat insan imleri ve tehdit yüklü ve savunma hakký tanýnmýyor ne de olsa kalemi çoktan kýrdý hâkim ve ben devreye giriyorum soluksuz kaldýðýma biat sonlandýrmak adýna bana uygulanan iþkenceyi.

 

Soru sorulmadan verilen cevaplar ve hatýrýmý sormadan gelip geçen bakýþlar bir o kadar art niyetli insan izlekleri ve dokunulmazlýðýmý sonlandýrýp muhabbete baþlýyorum karanlýkla ve gölgelerle.

 

Sakýncalarýný bilsem de susamýyorum ki; sussam bile sakýncalarýn ardý arkasý kesilmiyor.

 

Ýhbar ettiðim aslýnda kendimim.

 

Âþýk olduðum ise belirsizliðin tokuþan ihaneti benlik kaygýlarý yok sayýp resmin genelini çizmek adýna.

 

Ve bir çöp adam resmi ile giriþiyorum ve çöpten yýldýzlar topluyorum derken ihanet eden güncemde hoyrat bir çýkýþma yöneltiliyor ve dediðim her kelime kurcalanýyor aslýma deðil de evrene ihanet etmiþçesine içimdeki iklimler son sürat terk ediyor þehri aslýnda þehir terk ediyor insaný aslýnda insanlar terk ediyor beni ve yeniden ve yeniden.

 

Sarý benizli þarkýlar var sarý benizli ölülerin söylediði ve koca bir kaos her duygunun bir þekilde ihanete uðradýðý.

 

Sahip çýkmam gereken düþüncelerim var ve de duygularým ve duygular var ruhuma basýnç yapan üstelik haklýlýk taþýmayan.

 

Sorularýn muhatabý sadece Tanrý ve gerçekleri bilen de bir de bildiðim her þeyi sahiplenen varlýðýmý da belki de benim en azimli fani hala insanlardan yana umut taþýdýðým…

 

Sevgi, diyorum ve arkasýný getirmiyor kimse.

 

Ýnanç, diyorum ve topa tutuyor herkes birbirini.

 

Derken çocuk, diyorum ve sessizlik vuku buluyor.

 

Ölü çocuklar, diyorum hani nerede ise benim evrendeki katliamýn sorumlusu.

 

Derken birileri cümleler devþiriyor ve evcimen yüreðimdeki kýpýrtý sayesinde sahiplendiðim her cümle ve her duygu soluyor.

 

Gök soluyor ve Tanrý da.

 

Aþk soluyor ve âþýk da.

 

Lal olan yüreklerde kara ufku Azrail’in.

 

Ýblisin de huzursuz ruhu ve insanlar arasýna nifak soktuðu gerçeði ile bu sefer insanlýk lanetleniyor derken sus pus deyiþler ve býçkýn cümlelerin teni ürperiyor ne de olsa kelimeler de canlý benim nazarýmda ve hangi canlý varsa hali hazýrda þefkat dilenen, bana asla sýra gelmiyor.

 

Ýnsan haklarý, diyenler bir yanda; hayvan haklarýný savunanlar diðer yanda. Ýnsan haklarýný savunan iki üç grup birbirine giriyor ve kurþun yaðýyor.

 

Hayvan haklarýndan bahseden diðer gruplar bu sefer insan haklarýný savunan grupla dalaþýyor.

 

Ýnsanlýk sessiz.

 

Sevgi ve sabýr ise tüketilmiþ.

 

Tükenen cümleler ýssýz ve hayvanlarla insanlar karþý karþýya bu sefer aslýnda insanlar diðer insanlarla karþý karþýya bir yandan doðayý korumak adýna gösteriler yapýlýyor ve doða katledilmesin diye savunmaya geçenler birbirini katlediyor.

 

Çiðnedikleri ayaklarý ile…

 

Çiðnedikleri yürekler keskin dilleri ile.

 

Herkes illa ki sahiplenilmeyi ve savunulmayý talep ediyor oysaki arz edilen imkânsýz.

 

Ýmkânlarý dâhilinde herkes bir þeyleri savunuyor aslýnda savuruyor aslýnda kaybediyor.

 

Kayboluyoruz.

 

Hayvanlar can çekiþiyor ve insanlýk tutunmaya çalýþýyor bir þeylere ve kimi elini uzatýp boþluða düþmemek adýna birilerini itiyor uçurumdan aþaðý.

 

Muhatabý kim ise kimsesizliðin ve kim ise yalýn bir sevginin de peþine düþmüþ.

 

Sahiplenilmeyi bekleyen yetim ve öksüz çocuklar var belki de anne-babalar var çocuklarýný topraða vermiþ.

 

Þehitler var; þehitlerimiz var.

 

Terör kurbaný masum insanlar ve din düþmanlarý var ve münafýklar var ve nice insan birbirine düþman gözle bakan.

 

Kimi insan sevmiyor.

 

Kimi hayvan sevmiyor sanrýsý ile lanetleniyor.

 

Sevginin ne olduðunu bilen hiç kimse ve katledilen sadece mazlum ve dilsiz canlýlar en baþta çocuklar ve kadýnlar ve sýra gelmiyor illa ki birilerine bu cehennem hayatý sonlansýn diye kimse de hurafelere inanamazlýk yapmýyor.

 

Çoðalan bir gürültü ve angarya hangi iþ ise ön sýraya yerleþiyor ve önem arz eden konular gündemden düþüyor.

 

Gözden düþen ise huzur ve mutluluk ve anlayýþ ve tasviri olmayan mefhumlar ve kim neyi anlatýyorsa ön yargý ile dinleniyor her savunma aslýnda konuþmaktan baþka bir þey de yapmýyor çoðunluk ve zarar verip birbirine aslýnda kendi kuyusunu kazýyor.

 

Saat kaçsa…

 

Ölüm hangi kapýyý çaldýysa…

 

Katledilen bir kadýn; bir mümin belki bir çocuk belki de nerede bir canlý varsa ve artýk kimin kime gücü yetiyorsa.

 

Bitimsiz bir paranoya ve þizofren gölgeler ve sanrýlar.

 

Kimin kimi sevdiði asla belli olmayan bir senaryo yine altýnda bilinmezin ve kaosun imzasý olan.

 

Sevgiden dem vurup ilk etapta en yakýnýmýzdakileri örseleyip aþaðýlarken ve yok sayarken.

 

Uyumayan insanlýk aslýnda insanlýk dýþý ne çok sergi.

 

Bir meczup belki bir hayvan belki kimsesizliðin titrine binaen zavallý addedilen oysaki Allah dostu ve Allah’ýna yakýn.

 

Sözcükler dökülürken hece hece ve yüzler düþmüþken birer ikiþer…

 

Annesini tanýmayan bir bebek ya da bebeðini asla kucaðýna alamayacak bir kadýn ve çocukluðun masumiyetini vahþete ve zulme teslim eden üstelik zorla sahiplenilen ufacýk bedenler hatta hayvanlarý sevmekten bahsederken hayvanlarýn dahi istismar edildiði.

 

Bölündüðümüz.

 

Böldüðümüz.

 

Çarpamadýðýmýz ve çoðaltamadýðýmýz güzel duygular ve birbirimizi dýþlamaktan baþka yalan söylemekte de sakýnca görmediðimiz.

 

Bütünün parçalarý.

 

Bizler ve tüm canlýlar ama en baþta insanlýk kan aðlarken hayvan haklarýna sahip çýkmayý unutan ve kimi hayvan haklarýný savunurken durduk yerde diðer insanlarý yok sayýp rencide etmeye dünden razý.

 

Sevgiyi þiar edinip bir ikinci canlýyý sevmekten aciz en çok da kendi benliðimizi ve egomuzu sevdiðimiz…

 

Ýnanç.

 

Masumiyet.

 

Fýtrat.

 

Ve kayýplardaki sevgi ve saygý.

 

Kaybolan bir gün ve bir dünya ve koca bir tarih ve insanlýk ve nice ütopya bir gün her þeyin düzeleceðine inandýðýmýz…

 

Umut baþlýðý altýnda baþlamak yeniden: yeni bir güne ve hayata hatta yeni bir yazýya ve yeni bir mevsime…

 

Dokunmak bu denli zor olabilir mi, diye içimizden geçirsek keþke ve tüm öfkemizi ve kinimizi yok sayýp da ilk olarak insanlýðýmýza sahip çýksak ve insanlýk baþlýðý altýnda kýrmadan, dökmeden yaþamayý þiar edinsek hele ki Kâbe’yi yýkmak kadar korkunç ise kýrýlan bir insan yüreði ve ona gelene kadar zulmün doruk noktasýnda dünyanýn ve tüm insanlýðýn geldiði son nokta.

 

Son nokta.

 

Nokta.