Masallar, sevgili…

Yaratýlýþýn Tanrýsý bir eda ile düþmüþlüðüm yollara.

Yüreðin de bekasý her aykýrý zincir ve geride kalan deliþmen bir seda.

Nameler topluyorum göðün bereketli topraklarýndan ve ufkumda saklý tutuyorum saðanaðý ve rahmeti.

Yüreðin çapulcu hangi duygusuysa ýsrarla seviyor ve yazýyorum ve de yaþamýn bir ç/alýntý olmadýðýný biliyorum.

Armaðan addedilen aslýnda bizlerin darmaduman ettiði bir rahmet adýna hayat sancaðý denen ve aþkýn küpeþtesinde bata çýka yol aldýðýmýz…

Esrarlý tapýnaðýnda yüreðin minik beyitler sunuyorum ellerimden akan suyun aslýnda bir yaþ izdihamý olduðunu da bile bile ve savura savura gözyaþlarýmý.

Her ne hikmetse imkânsýzlýðýn seyrinde seðirtiyorum bir hayalden bir gerçeðe belki de bir gerçekten ümitsizliðe.

Yok yakýn ya da uzak.

Aþk var ya da yok.

Kime ne ki?

Sevdiðim kadar mutluysam ve mutlu olduðum kadar da hüzünlü ve iþte þiirler devþiriyorum.

Aþkýn kýyýma uðrayan her zerresine talibim ne de olsa içimdeki enginlik yüreðimin de tabibi.

Haykýrdýðým dehlizlerde ekiyorum umut baþaklarýný ve sanrýlarýn eþliðinde unutuyorum da acýlarý.

Bir gölge düþerken üzerime.

Ben bir gölgeye þerh düþerken.

Ve de aþk düþerken gözünden zalimin ve mazlumun yüreðine de Tanrý sahip çýkarken.

Acýlarým dahi büyütmüyor içimdeki kayýp çocuðu ve kaybolmanýn verdiði muhtelif duygulara paye veriyorum.

Körelen bir þeyler var lakin kör deðilim.

Kördüðüm olsa da duygu sarmalýnda elbet bir hikmet saklý bir içimlik de deðil üstelik bilakis ömürlük benim duygularým ve notalarým.

Aþký besteliyorum her þiirde ve her þiirimde yüzü gözü açýlýyor yüreðimin sanma ki bir ihtiras sanma ki çok aciz ve çelimsiz benim yüreðim.

Varlýðým aciz elbette Allah katýnda lakin yüreðim evreni bile sýðdýrýr içine.

Haþmetli varlýðýna Ýlahi Gücün müptelayým de tüm acýlarýn da racon kestiði kabadayýlar ülkesinde küçük bir serçeyim tüm gagaladýðým düþlerim ve tüm giyindiðim örtünmek adýna müphem mýsralarda ben çetrefilli hayatlardan uzak durup da ereceðim gününün hidayetini, hayaller kuruyorum ve sarmalýnda bulutlarýn ufkuma ve utkuma güfteler sunuyorum.

Haris ruhlardan uzak ve yakýnýnda bulunduðum tuzaklara da düþmemek adýna ses etmeden adýmlýyorum yolumu ve her hadis yüreðimin baþ þehri ve her saniye aslýnda yýllara tekabül eden bir uzunlukta ben ki beylik cümlelerden uzaðým ve beylik söylemlerden, ahkâmlardan payýma düþen ne ise sessizce aðlýyorum.

Cahil hurafelerde saklý kiminin özlemi.

Bazense tanýdýk bir sima yüreðime buyur ettiðim.

Aslýnda uzak ya da yakýn iken mevsimlere ve insanlara ayýrým gözetmeksizin sevip yürekten diliyorum ve dillendiriyorum da.

Aþkýn asasý kayýp buralarda.

Þehrin tebaasýna da çok kýrgýn þehir ve istimlâk edilen ruhumla eþleþen yaralý þehrin yüreðine dokunuyorum ne zamanki yollara düþsen.

Sanrýlar kentinde ölüler var.

Ölüler kadar da saðýr yürekler.

Bakmakla görmek arasýndaki farka dokunan bir mizacým var benim oysa ve kimsenin göremediðini yudumladýðým; kimsenin duyamadýðýný Saðýr Sultana dahi duyurduðum.

Kozasý yeni çatladý mevsimin aslýnda geç kaldý bahar bizim buralara.

Göðün pembesine benim özlemim bir de yüreðin ýrmaklarýnda mütemadiyen kâðýttan kayýklar yüzdürmek istiyorum.

Sanrýlarýn muhatabý mý gerçekler?

Ya gerçeklerin tek muhatabý gerekçeleri mi ömrün?

Bir içimlik bir seda gibi belki de vurgun yediðim.

Süt liman yüreklerde dolanan þahikalar kadar afakanlar basarken geceye ve aþkýn nüktedanlýðýna ben b/ölüyorum þiirler boyunca serildiðim þiirin kýyýlarýna vuran imgelere takýlýyor gözüm.

Özümde saklý olanla sözlendiriyorum duygularýmý ve kelamýn direktifi ile daha çok sevip daha çok coþuyorum.

Hulasasý ölümlük düþlerin ve de kaynakçasý.

Sarý benizli notalar pek bir çýðýrtkan ve þaibeli þarkýlarda kuluçkaya yatan bir sol anahtarý adeta içimin diyezine müptela solumdaki yangýnla saðdýcým bildiðim her yürek erbabý aþkýn enkazýna sahip çýkýyor.

Kelamýn yetmediði zamanlarda dua ediyorum ve dualarým eksik kalmasýn diye niyazlarýma sýðýnýp yüreðimin tellerine asýyorum çaputlarý.

Göðün kýrlangýçlara teslimiyeti gibi ben de yüreðimi kelimelere teslim ettim elbette aþkýn rotasýný kýrmadan izafi bir tanýklýk mertebesinde solmadan göðün mavisi bir þiir diktim bu gece yüreðimin verimli topraklarýna.

Þakýyan kanaryadan.

Üreyen civcivden ve bereketli doðadan.

Ve geride kalan ne ise.

Sanrýlarýn tuzaðýna düþmeden geldim yine ve tabanlarým yanarken aþkýn sunumunda bir göðe baktým bir de içime ve bil bakalým, ne gördüm?

Doðamda saklý gerçekleri ve çarpan yüreðimle çýrpýnmadan solan bir çiçeðin gölgesi düþtü üstüme ansýzýn.

Maviyle ve pembeyle dolmuþluðum; siyahla canýmýn yanmýþlýðý ve beyazýn teninde Ýlahi Aþkýn da beyaný iken coþkumla ve varlýðýmla kurban olduðum Rabbin en aciz kulu olmakla mutluyum ben.

Mutlandýðým kadar da hüzün yüklü ve göðün terbiyecisi bir asaletle sýðýndýðýmýn da ibrazý…

Yerleþik bir yabancýnýn gölgesiyim, ufkuma bandýðým hayallerim tadýnda içimdeki neþenin de sürrealist yükümlülüðü.

Boyadýðým duvarlarý var evrenin aslýnda yüreðin çatý katýnda yaþamayý yüreðime pelesenk ettiðimi.

Bir mavi’m var benim bir de Tanrým.

Boyutsuzluðumla iþtigal þiirlerim var ve de aslýnda þiir demekten imtina edip yürüdüðüm dehlizde geri geri giderken ayaklarým içine girmemi bekleyen bir de tabutum var.

Dost meclisinde gülüp aðladýðým ve boy boy acýlarýmla cirit attýðým külyutmaz imgelerim var.

Saðanaðýn soluðunu hissedip saðanak olduðum.

Aþkýn ritmini duyup yürek kabarttýðým.

Meali acý olan yorgunluklarým var bir de izini sürdüðüm irili ufaklý düþlerim.

Sanrýlarýn tanýklýðýnda bir gerçeðim ben aslýnda gerçeklerin tam da ortasýnda bir düþ pazarý kurdum.

Ellerimde boyalý yazýlar var ya da yazýlardan ibaret varlýðýma tepki duyan yalancý þahitler var ölümü mimlediðim; huzuru dilediðim ve aþktan yana da telaþlý seviþlerim var ve de vazgeçiþlerim.

Irmaðýn içindeyim ben.

Irmaðýn en dibinde.

Irmaðýn da ta kendisi.

Bir külkedisi olmayý ben dilemedim ve mutsuzluðu da ben ýsmarlamadým.

Yoldan çýkmamak adýna saklandýðým ve gizemin büyüdüðü yüreðimde soluklandýðým küçük sevinçlerim var.

Göðün katmanlarýnda boy veren bir baþaðým ben ve çok dolu belki de isyankâr gelin görün ki; isyan etmediðim sadece inancýmla saf tuttuðum hayallerim bir de günü birlik yazdýðým cümleler.

Cümlelerimi kutsadý Rabbim ve içime buyur ettim her hayaleti en çok da yaþayan hayaletlerin bana eziyet ettiði külüstür bir yalnýzlýðým var.

Dokusunda saklýyým ben gizemin ve açýk ara farkla gerçeðin de ta kendisiyim.

Rimeli olmayan gözlerim var ne de olsa sýk sýk döktüðüm gözyaþý ile yüzümü ve ruhumu boyamadan yaþýyor ve yaþatýyorum.

Ruhu yorgun gülücüklerim var ve her gülümsemeyi yürekten adadýðým ve armaðan ettiðim sayýsýz insan var; tanýdýðým tanýmadýðým Allah rýzasý için sevip rencide edilen benliðimle doyamadýðým güzellikler var.

Güzel olmayý ümit ettiðim ve güzelliðin ruhtan yüze taþtýðý ne de olsa savrulduðum deðil savunduðum bir rüzgâr benimki: aþk ile ihya olduðum; aþk ile yaþadýðým ve yazdýðým belki de aþk uðruna yüreðimi dolu tuttuðum.

Mevsim ne soðuk ne de sýcak.

Acýmsa varla yok arasý.

Çocuk neþemde zaaflarýmla yürüyüp arýndýðým kadar da ar bildiðim her duyguma sunarken ihlâsla içimdeki iyi niyeti.

Aþkýn kavþaðýnda ben bir çengelim aslýnda kendime takýldýðým ve þehla bir bülbülüm içimdeki gül bahçemi emanet ettiðim.

Soytarý sýfatlar izimi sürerken ve ben Allah aþký için düþmüþken yola ve yoldan çýkmadan mutluluk da gözümden düþmeden lakin gözüm akan her yaþa emek verdiðim duygularým ve hayallerim var.

Sözcüklerin izine yerleþtim ben ve içimdeki ize de sevgim; sevgimi eþlik eden kocaman imleçlerimle sormayý ve þaþýrmayý þiar edindiðim en çok da kendime sorduðum ve kendime þaþtýðým.

Yollar nasýl ki yürüye yürüye aþýnmýyor severek de aþýnmaz insan sadece katlanýr sevgi sonra da yürek mimlenir sonrasý ise gizemle tehir ettiðimiz gerçeklerdir ve nutku tutulan hayaller sonlanýr ansýzýn aslýnda sonlanan umuttur gerçekler tam da karþýmýza dikilmiþken.

Bakir gölgeler de sonlanýr ve hayat da.

S/onsuzluðun sarmalýnda anlamakla baþlar her þey ve sona erer.

Anlamadan yaþamak mý ya da aþtýðýmýzý sandýðýmýz geçitler ve engeller?

Ýri gözlerinde boþluðun ve derinlerinde onca mealin de iz sürer iken belirsizlikle ihya olduðumuz bir belirteç olma ihtimaliyle…

Belki de þairin dediði gibi:

‘’Mutluydum, bu bir cüret! Küçük sürünün içkin yolculuðunda yetkiyi silmenin kývancýyla, korunaklýðýn ince güveninde konaklýyordum.’’(Alýntý)

Bunca yanýlsamaya raðmen mutlu olmak mý?

Belki de düne dair bir özet yarýnlarýn olma ihtimalinde çocuk kalmaya dair bir kývanç ile saflýðýn ana karasýnda yetim bir düþ yetiþtirmenin verdiði o öz güvenle hala direniyor olabilmek…

Hani çok da görmesinler bana mutluluðu…