Harflerin isyanına
ortağım
Düş meclisinde toplanan
heyetin de üstünlüğü
İçimdeki rahmetin
ikramı
Kâh mevsim hak mı reva
görülen
Bitimsiz hüznüm?
Ölü bir yatırım benim
şiirlerim
Ceza kesen hangi
canlıysa
Sanmasınlar ki aciz ve
fakirim.
Durağan bir manivelada
kazan kaldıran her sözcüğe
Giydirdim ben aşkın
mintanını
Seğiren gözlerinde
ölümün gördüm de o sonu:
Varsın muhalif
bellesinler benliğimi
Varsın savursunlar
öfkelerini ve zanlarını da
Soksunlar gözümün ta
içine içine…
Edindiğim mertebede
düşkün bir yürek işçisiyim belli ki
Kıtalar aşan ruhumla
defolu bir eşyayım
Cihanın tabiriyle:
Kâh aşktayım kâh yastayım.
İrkildiğim ne ölüm ne
zulüm, güzel Rabbim
Varsa yoksa
kayıtsızlığı gölgelerin
Oysaki ben aşkla
d/okunmuştum her birine.
Ne aşığım ne maşuk:
Yaralı bir hicazım aşk
makamında
Ölümüne sevip de
binlerce kez dirilen
Şah damarımdan yakınsın
bana
Ben ki nasıl
uzağındayım cihanın
Sevdiğim kadar
kovulduğum kapılarında
Zalim, cebbar fanilerin
Kaç sıfatsa
giydirildiğim
Kaç sürgünse
gönderildiğim
Kaç bin geceyse
kendimle yetindiğim.
Rahmete ve aşka illa ki
eriştiğim
Sadece senin gözünde
yaşayan bir derviş
Dünya işlerinden azat edildim
ben vakti zamanında
Dünyalığım, ahretliğim,
Aşiyan yollarında
yetimliğimi sindirmişliğim
Kazan kaldıran hangi
bedelse yasadığım,
Yaşamamaya dair de tüm
maruzatım…
K/açık bir cumhuriyet
adeta yalnızlığın pervazında
Sırıtan mizaçların da
öfkesi oluk oluk akarken ruhuma
Tefe tuttular sayısız
kez
Sevip de dirileceğime
kani idim her vakit
Şimdimle yıkasınlar
beni
Dünümü de kazısınlar
mezar taşıma
Yarınım akla zarar
Yarımım elbette ben bu
yaralı kalbimle.