Ötüþen sessizliðin yas’ýný tutuyorum yorgunluðun da Kerbelasý büzüþen heceler…

Mahlasýný dün çaldýlar þiirlerimin ve hüznümü de çaldýlar. Yasým tam demlenmiþti ki ölü iklimime göz diktiler.

Safsata olduðunu söylediler sonra ve varlýðýmla yokluðum fark etmezmiþ. Mevsimin teninde bir damla ter olmaya dahi razý iken mevsimsiz kaldým ve þiirsiz ve yalnýzlýðýmý aradý gözlerim.

Maðdur kýlýnan ya da kýlýnmayan.

Anlatmakla anlatmamak arasýnda kararsýzým ama mademki baþladým bir kez söze.

Sözcükler istifli yastýðýmýn altýnda: gün boyu biriken hangi sözcükse eþleþen duygunun da bir ölçüt olduðu inancýyla gidip iðneliyorum yastýðýma sonra da örtüyorum üzerini ben gelene kadar üþümesin ve maðdur olmasýn diye. Dün bir bugün iki, azizim: tapýndýðým hayat deðil aslýnda arýndýðým da ve ben anlama yeteneðimi tam yitirmek üzereyken, yetiþiyor Rabbim.

Kekelediðim bilumum hece bazen ipin ucu kaçýyor bu sefer harfler de eksiliyor ruhumdan. Takozu sanýrým dünün belki de güne dair bir umut azýnlýk bütçemle ön sözü olmaya yakýn cümleler örüyorum bu sefer.

Yanýlgý yüklüyüm.

Yandýðým kadar da yakýyorum sayfalarý.

Kurunun yanýnda yaþ da yanýyor madem göz/yaþlarýmý bile heba ediyorum tutuþan satýrlara.

Günün hoþ görüsü ile matemin dibini gördüðüm derken mizacýma aykýrý düþen zamansýz terk edenler belki de terk edilmiþliðimin bir dip notu iken yazmaya durduðum.

Kolay olmasa gerek, dediðinizi duyar gibiyim. Ýþte sorun tam olarak da bu:

Duymak deðil aslýnda benimki iç sesimi susturup dýþ sese odaklanmak ve al baþýna derdi ne de olsa zar zor çekiyorum kuyuda kalan azýcýk suyu. Susadýðýma mý yanayým susanlara mý?

Susayanlar varsa bölüþürüm de suyumu ve ben cümlelerimi buyur ediyorum minnet etmeden ve metin kalarak yaþamaya çalýþýyorum.

Ablukaya alýnmýþ sair duygu ve özgürlüðümün kýsýtlandýðý o anlamsýzlýkla anlam olmak arasýnda gidip geldiðim.

Kümelediðim sözcükler iþte baþýmý koyup da batan ne de olsa yastýk altý yapýyorum ben tüm kürediðim sözcükleri ve onlar bana yaltaklandýkça ötenazi yapýp içimdeki neþeyi geçici olsa da sonlandýrýp dikiyorum tek tek söküklerimi.

Kayrasýnda yanýlgýlarýn ve zaman aþýmýna uðramadýðým uðratýlmadýðým bir rüzgâr, pekiþen asaletimle addedilen hiçsizliðimle ve bir ön görü getiremediðim aslýnda uzlaþamadýðým içimdeki yanardað her lav püskürtüþünde çalkalanan satýrlar ve miyop bir yenilgi iþte gördüðüme binaen görünmediðime kani olduðum ve tüm yalnýzlýðýmla dolduruþa gelen cümlelerim…

Rest çekemediðim bir evren aslýnda uyumsuzluðum had safhada ve muhalif olmamý gerektirecek hiçbir þey ve derken fokurdamaya baþlýyor duygular.

Duyulmazlýðýmda.

Dönülmezliðinde yolun.

Su götürmez gerçekleri ben hala ne hakla gerçek dýþý algýlayacaksam.

Kaç dereden su getirdiðim tartýþýlmaz aslýnda hükümranlýðýnda duygularýn ve insanlýðýn, ben tek tek çentik atýyorum görev listeme.

Hangi sýfatla baþlayacaksam artýk ya da baþlama atýþýnýn yapýldýðýný duymadan telaþla giriþtiðim cümleler.

Uðuldayan bir ses belki de mýrýldayan yoksa açlýðýn gurultusu mu midem yanarken, ben dünümü anarken belki de kulaklarým çýnlayýp da kimin tarafýndan anýldýðýmý bilemediðim ve yeniden restleþiyorum.

Ýçimdeki mikado çöpleri: vasati kaç adetse.

Sol iç cebimde kalbimin gözyaþlarýný çaktýrmadan silip de miadý dolmuþ bir þarkýyý adarken içimdeki çocuða.

Börtü böcek bile isyanlarda sanýrým kâinatýn nutku tutuldu sonunda ve arifesinde mutluluðun bir baþlangýç addedilen bilmem kaçýncý batan hüzün sandalý.

Su aldýkça kâðýttan kayýðým…

Kayrasýnda cilveleþen yýldýzlara da göz kýrparken…

Ýçre dönük yüzünde görünmeyenin tininde gözle görülür bir yama aslýný biçtiðim öncesini sildiðim derken hýçkýran bir mum ýþýðý, her hýçkýrýðýnda sönen ve her söndüðünde yeniden yaktýðým sonra da oluk oluk akan bir hüzün çeþmesi…

Anlatmadan duramadýðým ve sessizliðin de bir raconu olduðunu bilip batýrdýðým sesime binaen bir bir dile gelen cümleler yazýn dilinde esaretinde iken ben, tüm duyulmayan ve görünmeyenin.

Sonrasý malum.

Ya takýlan sarkaç ya da suyu çekilmiþ denize ayaklarýmý tam sokacakken kapýldýðým dalgalarla sürüklendiðim.

Sürmenaj bir gölgenin daha bakir yalnýzlýðýnda vuku bulan yine þiir dilinde asla yadsýyamayacaðým bir eksiklik ve tüm artýlarýn eksileri götürüp de sonsuzluðun resmini çizdiðim…

Çizebildiðim kadar ya da resmedilen o d/okunuþ ile ablukaya aldýðým göðün de bir kerameti elbette gökten düþen tüm elmalarý dilimleyip pay ettiðim týpký sevgi gibi ve sevgisizliðine insanlarýn da bir yanýt ben sükûnumla yazýp, sabrýmla susarken bir nebze de olsa mutluluk dilendiðim evren imkânsýzlýðýn safýnda saf tutan sefil safiyetimle…

Sevdiðim kadar da var hani sevgisizlikten nasiplenenlere de bir ýþýk olmak adýna her noktayý koyduðumda içimdeki dalgalanmayý geçici olarak dindirdiðim…

Gerisini siz düþünün.