Rütbesi kayboldu mevsimin ve tüm ardýç kuþlarý da terk etti þehri. Þehrin belleðinde saklý hikâyeler ve maruzatlarýný beyan eden hikâyeciler. Bir hikâyenin uzvu olmak gibi bir rahmetle içli dýþlýyým ve hikâyenin özgüveni ile sýnanýyor içimdeki karanlýk dehliz. Þimdi ihbar edeceðim tüm kuþlar ve þehir öðrendiklerinde kimliðimi biliyorum ki þehirsiz ve kuþsuz kalacaðým.

Mabedi yorgunluk aslýnda mevsimin ve kül de yutmuyor: ne deyiþler ne de rüzgâr.

Rüzgârýn muhtevasýnda kýrýk dallar saklý ve kopuk yapraklar. Günyüzü görmeye dair artýk inancý da kalmadý kimselerin ve deliþmen kimliði doðrularýn ve çapraz sorgulama ile suçüstü yakalanan þiirler.

Sezilerini aldýran bir tanrý gibi ölüm ve dokusunda kurþunlar saklý: hem yediði kurþunlar hem de döktürdüðü ve yalan yanlýþ doðrularýný savunuyor mekanizmasý göðün ve esefle de kýnýyor yorgun kuþlarý ve düþleri.

Bir hikâye olmalýyým an itibarý ile sonra da bir nokta ekleyip yeni bir hikâyeyi bu yazmýþ olduðuma uyarlamalýyým.

Kurþungeçirmez yeleðimle geceyi sýrtladým ve düþtüm mahzun sokaklara ve bir sokak çalgýcýsý görmeyi düþlüyorum düþtüðüm yollarda belki de onun hikâyesini yazacaðým ve bunu o bilmeyecek.

Sadece Tanrý bilecek ve ben bile unutacaðým yazdýklarýmý sonra da ardýndan yandýklarýmý ve deliþmen iklime nazirelerde bulunacaðým ve boyutsuzluðumu kurþunlayacak kara toprak aðýrlýðým ile altýn yüklenip altýn günleri yapacaðým yorgun apartmanýn boþ katlarýnda eski sahiplerinden kalan her yorganý, halýyý ve kilimi silkeleyip süpüreceðim de ve elbette kalan tüm hatýralarý.

Y/anýldýðýmý bilmeden üstelik.

Yankýsý olmayan bir çýðlýk olmayý bile becerememiþken.

Giyindiðim deðil de giydirdiðim kat katlar ve elbette nazar dualarý ile yollarýna serildiðim ve geleceðini, döneceðini ümit ettiðim tüm gidenleri illa ki anacaðým her gün her gece.

Þehrin kodaman düþleri varmýþ ve ýlýklarý bir yanýp bir sönen. Ýyi de þehir nasýl ödüyor bunca ýþýðýn vergisini ve faturasýný? Fatura kimin adýna mý kesiliyor yoksa þehir mi eksiliyor gözlerinde umudun ve içine þiir kaçan bir yabancý gibi belki de gözlerine þehrin çöpü batan ve ataða geçen her hayal ile avunduðum sonra da diskalifiye olduðum bir ringde muhatabým olmayan tüm vurucu imlerle tezahürat yaptýðým akýlsýz bir baþ gibi iki elimin arasýnda düþünmekten kendimi alýkoyamadýðým.

Bir desturu var ya da yok.

Yoksunluðun bir titri varsa varlýðýn hicvi midir her gözden düþen yaþa denk düþen sonra alkýþ tuttuðum bir þarký ve sünepe rüzgârla sözleþtiðim o akþamüzeri ben bir sokak lambasý olmayý dileyip de þehre karýþtýðým aslýnda þiir iken doðumunda gecenin þehre laf atan bir serseri gibi iklimlerle satýrlarý donattýðým ve hikâyecisi olmaktan þeref duyduðum bir ölü gibi rahmeti de boca ettiðim satýrlar ve ben bir yatýr meziyetinde adaklar adadýðým mumlar yaktýðým sonra da evi ve hayallerimi yaktýðým.

Gün sancýlý iken akþamý buyur ettiðim. Aksaný kayýp iken kimi kelimenin ben yeni baþtan þiirler ve kelimeler inþa ettiðim.

Aþký hakkýyla yaþamak varken iz sürülen nefretin ve yokluðun mücadelesinde varlýðý da tasalarla süsleyen bir kenar süsü gibi defterimde yarým kalmýþ tüm þiirleri alevlere teslim ettiðim.

Þühedasý yüreðin aksanlý bir dil.

Yankýsý ömrün aslýnda yansýyan bir akis.

Her þeyin birbirine girdiði ve kopyaladýðýmýz hayatlar ile kendimizden dahi þüpheye düþüp bir avazda doðan umutlarý karabasanlarla boðduðumuz ve anne sýcaklýðýndan da mahrum kýldýðýmýz.

Bir hikâye olmak adýna bir hikâyeden yola çýktýðým…

Yola çýkýp da yolumdan döndüðüm.

Raksý, sesi, nazý ve niyazý ile þehirli bir kadýn ve güzelim Anadolu’m insaný gibi memleket kokan þiirler ve de toprak.

Her halükarda gizemin ta kendisi.

Aþkýn alt yazýsý iken þiirler adý unutulan bir mevsim gibi koyu gözlerinde þehrin cirit atan bulutlarýn nihayetinde þehre ve yere indiði ve tüm acýlarýn ve de dualarýn gökte asýlý kaldýðý…

Bir hurafe kadar bilinmez.

Bir þakayýk kadar dolgun ve doygun.

Bir sure tadýnda huzura vakýf.

Aþka kinayeler yükleyen iblis gibi sonu baþtan belli.

Öykündüðüm bir hikâyede kuluçkaya yatan bir kuþ gibi kalemimin tepesinde dolanan alýcý kuþlardan da gözümü alamadýðým ve þimdi mevsime atýfta bulunup gökyüzünü yargýladýðým aslýnda kendime dönük bir aksanla içimdeki acýlarý ve yazmadýðým hikâyeleri kurguladýðým.

Her izlekte saklý iken sýrlar ve her sýrda serilmiþ iken gizem ve muhatabým olan þiir ve hikâyelerde ben görücü usulü ile everirken hayallerimi elbet gerçeklerin can yaktýðý bir düzlemde ben bir oval tepsi gibi içimi ýsýttýðým bazen de içimin ürperdiði bir mecra iken bilinmezlik aþka dönük yüzü ile Ýlahi ateþin sýrlarýn muhatabý iken melekler ve efsunlu iksirimi içip de þiirlere serildiðim muhtevasý yüreðin ve de hayatýn.

Hayatý yaþanýr kýlan o med-cezir.

Hayalleri ile besleyen hep gönül gözü.

Þimdi sevdalý bir þiir olup da düþtüðüm yollarda gözümü alamadýðým ati.

Serzeniþ tümü kendime iken maðdur bir þiir olmam kimin umurunda ki ve demlendiði tüm niyazlarýmda gözlerimi diktiðim bir devasa rahmet sadece coþkunun ve de umudun iz düþümü iken her satýr baþý ve sayfalar sonra geçici bir nokta koyup da özrümü sunduðum…

Bir hikâye olmak vardý þimdi.

Bir de anlatýcýsý yüreðin asla susmazken ve kalemi ile konuþan bir yürekten de asla zarar gelmezken…

Hikâyenin ta kendisi iken þair.

Þair olduðum ise bir rivayet iken hikâyelerin iz düþtüðü her zerremle ait olduðum sadece döngünün rahmetinde kendimi defalarca kaybedip defalarca bulduðum…