Feryadımı Figanı mı Duymazsın
Bazen döndüm baktım ardıma ne
geçti zaman kaydına
Senden hatıra kalan bir hasret
gözyaşını acıyla dinledim
Sen uzaklara giderken mani
olamadım varamadım yanına
Senden bana kalanı acılarımı
yazarak şimdi sana söyledim
Feryadımı figanımı duymazsın
bilirim ama yinede söyledim
Bil ki bunca acıya bunca
gözyaşına rağmen seni çok özledim
Kader mi yoksa benden eksik olan
mı seni benden aldı
Sende bende şimdi karanlık bir
köşede yabancı el gibi kaldı
Zaman her şeye ilaç dediler
söyledikleri ise hep yalandı
Senden bana kalanı acılarımı
yazarak şimdi sana söyledim
Feryadımı figanımı duymazsın
bilirim ama yinede söyledim
Bil ki bunca acıya bunca
gözyaşına rağmen seni çok özledim
Bil ki artık aramaktan yalnız
yaşamaktan ben çok yoruldum
Sanma sensiz çok mutluyum gönül
tahtıma rahat oturdum
Sensiz seninle dolu olur diye
gece gündüz hayaller kurdum
Senden bana kalanı acılarımı
yazarak şimdi sana söyledim
Feryadımı figanımı duymazsın
bilirim ama yinede söyledim
Bil ki bunca acıya bunca
gözyaşına rağmen seni çok özledim
Şimdi kör paslı şişler saplanıyor
sineme soluksuz bırakarak
Gidişini bende gönlümde bilemedi
neden gittiğini anlamayarak
Oysa ne kadar isterdim hasrete
değil yaşayayım sana sarılarak
Senden bana kalanı acılarımı
yazarak şimdi sana söyledim
Feryadımı figanımı duymazsın
bilirim ama yinede söyledim
Bil ki bunca acıya bunca
gözyaşına rağmen seni çok özledim
Gülveren’im sen yaz belki hasreti
bilmeyene ders olur
Belki hasrete kapı açılmaz
kapatanlar bizden çok olur
Herkes sevdiğinin gönül sarayında
tahtına aşkla oturur
Senden bana kalanı acılarımı
yazarak şimdi sana söyledim
Feryadımı figanımı duymazsın
bilirim ama yinede söyledim
Bil ki bunca acıya bunca
gözyaşına rağmen seni çok özledim
Mehmet Aluç-Gülveren